Although it is advocated that end-users are engaged in developing evidence-based injury prevention training to enhance the implementation, this rarely happens. The ‘Implementing injury Prevention training ROutines in TEams and Clubs in youth Team handball (I-PROTECT)’ uses an ecological participatory design incorporating the perspectives of multiple stakeholders throughout the project. Within the I-PROTECT project, the current study aimed to describe the development of holistic injury prevention training specifically for youth handball players through using knowledge from both end-users (coaches and players) and researchers/handball experts. Employing action evaluation within participatory action research, the cyclical development process included three phases: research team preparation, handball expert-based preparation and end-user evaluation to develop injury prevention training incorporating both physical and psychological perspectives. To grow the knowledge of the interdisciplinary research team, rethinking was conducted within and between phases based on participants’ contributions. Researchers and end-users cocreated examples of handball-specific exercises, including injury prevention physical principles (movement technique for upper and lower extremities, respectively, and muscle strength) combined with psychological aspects (increase end-user motivation, task focus and body awareness) to integrate into warm-up and skills training within handball practice. A cyclical development process that engaged researchers/handball experts and end-users to cocreate evidence-based, theory-informed and context-specific injury prevention training specifically for youth handball players generated a first pilot version of exercises including physical principles combined with psychological aspects to be integrated within handball practice.
Inmiddels weten we dat veel patiënten geen op onderzoeksresultaten gebaseerde zorg krijgen of zorg krijgen die overbodig of zelfs potentieel schadelijk is. Ondanks deze kennis is minder bekend hoe deze internationaal bestaande kloof tussen onderzoek en de verpleegkundige praktijk te overbruggen is. Gebruikelijke implementatiestrategieën die deze kloof proberen te dichten, zijn vaak gericht op de individuele professional en minder vaak op de sociale omgeving of de context waarin de verpleegkundige werkzaam is. In het proefschrift van Gerda Holleman probeert zij meer inzicht te krijgen in de rol die de context heeft bij het implementeren van evidence-based practice (EBP) in de verpleegkundige praktijk. Ze maakt een onderscheid tussen drie elementen in de sociale context: de professionele verpleegkundige beroepsorganisaties, de verpleegkundige opinieleider (een gerespecteerd persoon in een gezondheidszorgorganisatie die innovatiekennis heeft en gemotiveerd is implementatie tot een succes te maken) en de verpleegkundige teams.
LINK
Er wordt dezer dagen in de Nederlandse sociale sector veel geïnvesteerd in evidence based practice. Brede welzijnsorganisaties worden er in hun onderhandelingen met gemeenten op aangesproken, en wat niet 'evidence based' is vormt een makkelijke prooi voor bezuinigingen. Landelijke organisaties zoals NJi en MOVISIE werken hard aan het bouwen en vullen van vrij toegankelijke digitale databanken met daarin actuele informatie over welke effectonderzoeken beschikbaar zijn voor een hele reeks sociale interventies. Krachtig materiaal dat de modernisering van sociaal werk vooruit kan helpen, maar tegelijk leidend aan de eerder genoemde vorm van bijziendheid. Een volwaardig perspectief op beroepsinnovatie in de sociale sector kan zich niet beperken tot een normatief uitgangspunt, tot verkondigen wat zou moeten zijn. Dat volwaardig perspectief bereiken we pas als we kijken naar wat is, naar de diverse factoren die de dynamiek van beroepsinnovatie beïnvloeden, ook als ze minder verheffend zijn (bijvoorbeeld de invloed van platte commercie, of macht en populisme). We doen daarom een oproep om open biografieën van sociale interventies te ontwikkelen, om vanuit een sociologisch perspectief te beschrijven hoe allerlei sociale interventies een plek verwerven in het dagelijks leven van sociaal werk.