Wind turbines are usually clustered in wind farms which causes the downstream turbines to operate in the turbulent wakes of upstream turbines. As turbulence is directly related to increased fatigue loads, knowledge of the turbulence in the wake and its evolution are important. Therefore, the main objective of this study is a comprehensive exploration of the turbulence evolution in the wind turbine’s wake to identify characteristic turbulence regions. For this, we present an experimental study of three model wind turbine wake scenarios that were scanned with hot-wire anemometry with a very high downstream resolution. The model wind turbine was exposed to three inflows: laminar inflow as a reference case, a central wind turbine wake, and half of the wake of an upstream turbine. A detailed turbulence analysis reveals four downstream turbulence regions by means of the mean velocity, variance, turbulence intensity, energy spectra, integral and Taylor length scales, and the Castaing parameter that indicates the intermittency, or gustiness, of turbulence. In addition, a wake core with features of homogeneous isotropic turbulence and a ring of high intermittency surrounding the wake can be identified. The results are important for turbulence modeling in wakes and optimization of wind farm wake control
MULTIFILE
The dynamic inflow effect denotes the unsteady aerodynamic response to fast changes in rotor loading due to a gradual adaption of the wake. This does lead to load overshoots. The objective of the paper was to increase the understanding of that effect based on pitch step experiments on a 1.8 m diameter model wind turbine, which are performed in the large open jet wind tunnel of ForWind – University of Oldenburg. The flow in the rotor plane is measured with a 2D laser Doppler anemometer, and the dynamic wake induction factor transients in axial and tangential direction are extracted. Further, integral load measurements with strain gauges and hot-wire measurements in the near and close far wake are performed. The results show a clear gradual decay of the axial induction factors after a pitch step, giving the first direct experimental evidence of dynamic inflow due to pitch steps. Two engineering models are fitted to the induction factor transients to further investigate the relevant time constants of the dynamic inflow process. The radial dependency of the axial induction time constants as well as the dependency on the pitch direction is discussed. It is confirmed that the nature of the dynamic inflow decay is better described by two rather than only one time constant. The dynamic changes in wake radius are connected to the radial dependency of the axial induction transients. In conclusion, the comparative discussion of inductions, wake deployment and loads facilitate an improved physical understanding of the dynamic inflow process for wind turbines. Furthermore, these measurements provide a new detailed validation case for dynamic inflow models and other types of simulations.
LINK
Playful Mapping is the result of many years of joint enterprise in which we, as authors, devel-oped a close intellectual collaboration. As a book, it emerged towards the end of the ERC project Charting the Digital that ran from 2011-2016, and during a still-ongoing Erasmus+ project; Go Go Gozo. Over this five year period, members of the Playful Mapping Collective got to know each other as colleagues and friends, participating regularly in diverse academic and social activities, such as conference panels and workshops.1 The authorship of this book therefore reflects an interesting collaborative experiment, enrolling researchers who have been working together in an active way over the past half-decade. This preface explains the genealogy of the emerging and open collaboration through which we developed ideas
DOCUMENT
Coachingsgeprekken rond spiritueel – ritueel geladen handelen in de residentiele jeugdhulp. Vraagstukken rond jeugd, gezin en opvoeding zijn blijvend actueel. De vraag hoe het leven van jongeren eruit ziet en hoe zij voor hun leven en rol in de maatschappij worden gevormd, is daarbij wezenlijk. In mijn promotieonderzoek heb ik verslag gedaan van het dagelijks leven van adolescenten in de residentiele jeugdhulp en de rol van pedagogische medewerkers daarbij (Vierwind, 2019). Het perspectief van waaruit dat gebeurt is dat van de ritual studies. Naast dagelijkse- en overgangsrituelen worden in dit onderzoek ‘rituelen met een spirituele dimensie’ blootgelegd. De jongeren vertellen in de interviews hoe zij in situaties van tegenslag en verdriet overgaan tot spirituele handelingen waaraan zij moed en kracht ontlenen. Eerder onderzoek toont dat de adolescentietijd, onafhankelijk van eigen al of niet spirituele opvoeding, voor meerdere jongeren een periode van spiritueel ontwaken is. Religie en spiritualiteit blijken als coping mechanisme een bron van veerkracht. Een van de bevindingen in mijn onderzoek is dat pedagogisch medewerkers zeggen dat zij weten dat jongeren bij tegenslag en verdriet spirituele handelingen verrichten, maar daarbij expliciet benoemen dat ze in mentorgesprekken daar niet op afstemmen. Als een reden daarvoor wordt genoemd dat dit niet aansluit bij de eigen visie en levensrichting. Deze bevinding sluit aan bij eerder onderzoek waarin wordt geconcludeerd dat het kunnen hanteren van de eigen voorkeurstijl door pedagogisch medewerkers blijvend aandacht vraagt. Ook de door jongeren in eerder onderzoek uitgesproken behoefte om met hun begeleiders ‘echte gesprekken’ te kunnen hebben, is in dit verband noemenswaardig. Het hier voorgestelde onderzoek richt zich op de vraag hoe pedagogisch medewerkers in mentorgesprekken die binnen de residentiele jeugdhulp worden gevoerd kunnen afstemmen op het spiritueel handelen van jongeren. De resultaten van dit onderzoek zijn ook voor aanpalende beroepsgroepen van belang (Verpleegkunde, Onderwijs, Theologie).
