Ionica Smeets is hoogleraar wetenschapscommunicatie bij de Universiteit Leiden. Daarnaast schrijft ze columns voor de Volkskrant en maakt ze fotostrips met Ype Driessen voor New Scientist. In november was ze een van de sprekers op het Gala van de Wetenschap. Haar boodschap was luid en duidelijk: anekdotes winnen vaak van inhoud. Daarom greep ik de kans haar te interviewen voor NVOX.
DOCUMENT
Studie naar de mogelijkheden en onmogelijkheden om een master wetenschapsjournalistiek en -voorlichting te ontwikkelen vanuit Fontys hogescholen in samenwerking met TU Eindhoven.
DOCUMENT
Rankings zijn populair: wat is de beste universiteit, het beste ziekenhuis, het beste restaurant? Maar grafieken die alleen de relatieve verhoudingen laten zien, kunnen misleidend zijn. De Grafiekpolitie ontwart een spaghettigrafiek die het glazen plafond vergelijkt in 29 landen.
LINK
The evolving landscape of science communication highlights a shift from traditional dissemination to participatory engagement. This study explores Dutch citizens’ perspectives on science communication, focusing on science capital, public engagement, and communication goals. Using a mixed-methods approach, it combines survey data (n = 376) with focus group (n = 66) insights. Findings show increasing public interest in participating in science, though barriers like knowledge gaps persist. Trust-building, engaging adolescents, and integrating science into society were identified as key goals. These insights support the development of the Netherlands’ National Centre of Expertise on Science and Society and provide guidance for inclusive, effective science communication practices.
LINK
Een datavisualisatie zonder data – kan dat? Wel als je in grote lijnen een trend wilt laten zien: een abstracte maar waarheidsgetrouwe weergave van de werkelijkheid. Die uiteindelijk wel op cijfers berust – maar die cijfers hoeven niet zichtbaar te zijn in de grafiek. Zoiets wilde emancipatie-organisatie WOMEN Inc. met een grafiek van de groeiende ideologische kloof tussen mannen en vrouwen. Maar het resultaat is misleidend.
LINK
Hoewel de klimaat- en ecologische crisis de grootste bedreiging voor de volksgezondheid is, krijgt deze in geen van de Nederlandse zorginstellingen de hoogste prioriteit. Steeds meer zorgprofessionals doen vanuit hun beroepseed aan klimaatactivisme, ook als dit vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid omvat. Ze ondervinden vaak weerstand omdat dit als onprofessioneel wordt gezien. Dit betekent echter niet dat activistische zorgprofessionals onprofessioneel zijn, maar dat het idee van wat professionaliteit is moet worden aangepast aan het beroep dat wetenschap en wereld in tijden van klimaat- en ecologische crisis op de zorgprofessional doen. Zorginstellingen zouden klimaatactivisme daarom moeten faciliteren of zelfs toejuichen.
LINK
Dit proefschrift behandelt de vraag hoe maatschappelijke actoren (‘crisismakelaars’) een sluimerende crisis aan de orde stellen, en hoe, op grond van inzicht in dit soort processen, overheidscommunicatie kan bijdragen aan het eerder identificeren en beter interpreteren van een dergelijke crisis.
DOCUMENT
De aandacht voor wetenschap en techniek in het basisonderwijs wordt vaak impliciet gebaseerd op de theorie van leren door doen. Er moet voorkomen worden dat wetenschap en techniek alleen beschouwd worden als praktisch handelend bezig zijn. Wetenschap en techniek bieden ook veel kansen om kinderen stevige cognitieve uitstapjes te doen.
DOCUMENT
In deze oratie wordt ingegaan op de problemen en paradoxen bij de versterking van de positie van wetenschap en techniek in het basisonderwijs. Waarom is het belangrijk dat (alle) kinderen hiermee in aanraking komen? Welke invulling moet wetenschap en techniek krijgen willen we kinderen effectief 'oriënteren op de wereld', het centrale kerndoel in dit domein? Kunnen we leerkrachten hiertoe in staat stellen? Het basisonderwijs is niet gediend met de associatie van wetenschap en techniek met 'moeilijk, vies, gevaarlijk'. Daarom wordt vaak benadrukt dat wetenschap en techniek 'leuk' is. Maar: dit kan leiden tot een verwaarlozing van het leren. We willen leraren die een onderzoekende houding bij leerlingen kunnen stimuleren en ontwikkelen. Maar: op school domineren instruerende didactiek en kant en klare werkbladen. We willen leraren die niet terugschrikken voor een domein van enorme omvang en die zich willen blijven verdiepen. Maar: de pabo trekt overwegend studenten met talenten die niet op het cognitieve vlak liggen. We willen dat scholen meer tijd besteden aan wetenschap en techniek. Maar: de politiek fixeert zich eenzijdig op rekenen en taal, en er zijn geen standaarden voor wetenschap en techniek. In de oratie worden oplossingsrichtingen verkend, evenals de mogelijkheden die praktijk te veranderen. Daarbij gaat het om het versterken van kennisbasis en zelfvertrouwen van leraren en pabostudenten, uitwerking van de didactiek van onderzoekend en ontwerpend leren, curriculumontwikkeling voor de pabo en versterking van de samenwerking met scholen, ook via het concept 'opleiden in de school'. Integratie speelt een sleutelrol. Kunnen we wetenschap en techniek niet beter als opwaartse kracht voor al het onderwijs van de basisschool positioneren in plaats van als het zoveelste vakje?
DOCUMENT
Het 'Communicatie handboek' is al meer dan 10 jaar het bestverkochte standaardwerk op het gebied van communicatie. Het 'Communicatie handboek' geeft een heldere uitleg van de diverse vormen van communicatie. Het besteedt veel aandacht aan identiteit en imago, huisstijl, interne communicatie bij veranderingen, concern- en marketingcommunicatie. Uitgebreid wordt het maken van een communicatieplan beschreven. Verder wordt ingegaan op mediaselectie en het omgaan met de pers.
DOCUMENT
