Cad Cam in de orthopedie techniek. Een technisch hoofdstuk over het gebruik en de toepassing van Cad Cam technologie in de orthopedie. Dit hoofstuk is onderdeel van het boek " Amputatie en prothesiologie van de onderste extremiteit", onder redactie van prof. dr. J.H.B. Geertzen en dr. J.S. Rietman. Dit boek wordt onder andere gebruitk in de opleiding Revalidatie Geneeskunde en de Hogere Beroepsopleiding Orthopedische Technologie
This text has become a performance of (affirmative) entrepreneurship. This is done by a set of writing (and methodological) techniques: autoethnography, the triptych of mimesis, poiesis, kinesis and a life journey that forms the base of the chapter. As such, this text challenges some well-known shortcomings of entrepreneurship research such as being enacted by a distant observer/writer, decontextualized accounts of entrepreneurship and disregard of creativity and playfulness. The main contribution of the chapter is methodological, in its broadest sense (Steyaert, 2011): I propose autoethnography as “more than method” for engaging with processes of (affirmative) Entrepreneuring that speak to the increased attention for narrativity and playfulness in entrepreneurship (see for example Hjorth, 2017: Hjorth and Steyaert, 2004: Gartner, 2007; Johannisson, 2011). The autoethnographic story offers an engaging and relevant account of the practice of entrepreneurship and provides rich emic insight into the socio-materiality of lived experience. It also highlights the temporality of entrepreneurship – both in terms of chronos (continuous flow of time) and Kairos (taking advantage of the “right moment”) (Johannisson, 2011). And as I continue performing affirmations, I am curious how you are Entrepreneuring your life – tell me. This is a draft chapter/article. The final version is available in Research Handbook on Entrepreneurial Behavior, Practice and Process edited by William B. Gartner and Bruce T. Teague, published in 2020, Edward Elgar Publishing Ltd https://doi.org/10.4337/9781788114523
README.first is a bilingual collection of mini-essays, published in the run up to the Plokta filmfestival. We’ve asked writers, researchers, theorists, artists, programmers, and others to pick an online video that functions as a stepping stone for their thought and practice and to comment shortly on why they find the video so significant, funny, or outright disturbing. The resulting reflections speak about Silicon Valley obsessions, our mediated social lives, the impact of technology on centuries old games, and more.Plokta showcases film as a frame of socio-technological themes and discussions. With these essays we want to broaden the scope to one of the most significant developments in visual culture of the past decades: the rise of online video. At the Institute of Network Cultures (INC), online video has been a research topic already since 2007, in a continuous project named Video Vortex. Together, Plokta and INC, hope to stimulate reflections before, during and after the festival on what the moving image has to say to us.
MULTIFILE
HKU en Wintertuin geven met het onderzoeksproject Speculatieve scenario’s voor sociale robots in de zorg vorm aan een nieuwe visie op de impact die auteurs en kunstenaars in de 21e eeuw kunnen hebben op maatschappelijke problemen, doordat zij onderdeel worden van een transdisciplinair en co-creatief collectief. In deze KIEM-Creatieve Industrie aanvraag kiezen we een vernieuwend perspectief voor het onderzoek naar de rol van verbeelding en literaire verteltechnieken voor het gebruik van sociale robots in de zorg. We blikken samen met de Vrije Universiteit en met praktijkpartners vooruit op hoe de context van de zorg voor mensen met dementie er in de toekomst uit kan zien als sociale robots hier een serieuze rol in krijgen. Door een methode van speculatief onderzoek richten we ons op de verschillende mogelijke rollen van dit type robots en maken we door (literaire) verbeelding voorstelbaar en inzichtelijk wat dit in deze scenario’s betekent voor de mensen met dementie, voor de betrokken zorgmedewerkers en voor de naaste omgeving. Tegelijk laten we zien wat de impact hiervan op de organisatie van de zorg kan zijn: Hoe kunnen robots bijdragen aan transitieopgaves in de zorg als onderdeel van blended care? Waar de zorg vaak technologisch, praktisch en efficiënt gedreven is, onderzoeken wij juist de mogelijkheden die ervaringsgericht zijn, gaan over betekenisvolle interactie en kwaliteit van (samen)leven. Deelvraag hierbij is hoe schrijvers en ontwerpers met dit vraagstuk hun eigen artistieke en ontwerppraktijken kunnen (door)ontwikkelen en verrijken. We doen praktijkgericht onderzoek in de werkelijke leef- en werkomgeving van mensen zelf. Als onderzoeksvorm kiezen we voor residenties van een robot met ontwerpers en schrijvers op locatie in de zorgcontext: de zogenoemde living labs sessies. Het onderzoek leidt tot (toekomst)scenario's voor sociale robots in de zorg. Deze speculatieve scenario’s leiden tot inzichten en perspectief voor de verschillende betrokken professionele praktijken.
