Blog.Sense Ecology is een duurzaam en praktijkgerciht kunst-onderzoeksproject. Het project onderzoekt alternatieve manieren om het landschap te ervaren, en onderzoekt en ontwikkelt nieuwe methoden en hulpmiddelen voor biodiversiteitsonderzoek. Sense Ecology ontwerpt en ondersteund projecten die zich richten op zintuigelijke waarneming van de natuurlijke omgeving.
LINK
This article focuses on the role of the artistic process in connecting to the natural environment. In my research I have explored what participants experience and learn when they engage in different types of arts-based environmental education (AEE) practices that I have facilitated. The premise of AEE is that efforts to learn about our (natural) environment can effectively take their starting point in an artistic activity, usually conducted in groups. I found that, on the whole, two major orientations can be distinguished. One starts from the point of aesthetic sensibility: the tuning in with the senses, or with ‘a new organ of perception’ (Goethe), in order to perceive ‘the more than human’ with fresh new eyes. This tradition can be traced back (but is by no means limited) to the Romantic Movement. Art in this context may help to amplify the receptivity of the senses and strengthen a sense of connectedness to the natural world. The other major orientation in seeking bridges between nature and art builds on a view of artistic process as leading to unexpected outcomes and ‘emergent properties’. The fundamentally singular experience of making a work of art may evoke an aesthetic object that becomes a ‘self-sufficient, spiritually breathing subject’ (Kandinsky). The artwork can be spontaneously generative and multilayered with meanings, some of which may even be ambiguous and paradoxical. But perhaps more importantly: it can catch the participant of an AEE activity by surprise, overwhelm him or her as ‘coming from behind one’s back’. The element of improvisation, of taking in the new and unanticipated and accommodating for it, is the core quality here. These two orientations, when practiced as part of AEE, have implications on how we relate to nature through art. In the closing of this article I address the question of whether it is possible to bridge the dualism between the two orientations.
LINK
Landschappen zijn nooit hetzelfde. Niet alleen veranderen ze in de loop van de tijd, ze zijn steeds anders, afhankelijk van wie je om een oordeel vraagt. Er zijn dan ook veel verschillende manieren om landschappen te bestuderen. De Hogeschool Van Hall Larenstein doceert verschillende methoden van landschapsanalyse en landschapswaardering. In dit boek worden die methoden beschreven. 'Geleid door het landschap' is daarmee een handige gereedschapskist voor iedereen die het landschap als een leidend gegeven wil gebruiken in bijvoorbeeld tuin- en landschapsarchitectuur of planvorming.
DOCUMENT
Sense Ecology is een duurzaam en praktijkgericht kunst-onderzoeksproject . Het project ontwikkelt alternatieve manieren om het landschap en de 'other- than-human-world' te ervaren.Het onderzoekt nieuwe methoden en hulpmiddelen voor biodiversiteitsonderzoek, en vernieuwende toepassingen voor sensortechnologie endataverwerking.
DOCUMENT
De gymzaal is de allermooiste werkplek die er bestaat. Maar het kan in onze ogen nog mooier en beter. Op welke wijze kan technologie, in het bijzonder augmented reality, iets toevoegen aan het bewegingsonderwijs? Welke meerwaarde heeft het voor leerlingen en voor docenten? Aan welke toepassingen kun je denken? En wat zijn de randvoorwaarden?
DOCUMENT
Gesprek over esthetiek en organisaties waarbij gereflecteerd wordt op de muziek van John Cage.
DOCUMENT
Veiligheidszorg draait om beïnvloeding van gedrag, percepties en emoties van mensen. Langzaam maar zeker begint in de veiligheidzorg de idee te ontstaan dat die beïnvloeding (ook) kan plaatsvinden langs andere wegen dan de tot nu toe gebruikelijke. Bijvoorbeeld via directe beïnvloeding van de zintuigen. Op diverse andere vakgebieden zijn immers al interessante resultaten met deze manier van beïnvloeding geboekt. Op verzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties initieerde het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid daarom een ontwikkelproject. Doel daarvan is praktisch uitvoerbare manieren te vinden om via zintuigbeïnvloeding bij te dragen aan veiligheid en veiligheidsbeleving in de (semi) openbare ruimte.
DOCUMENT
Het TEACCH-curriculum (Mesibov, Shea, & Schopler, 2004) beschrijft autisme als een andere cultuur, zoals het de manier bepaalt waarop mensen denken, voelen en zich gedragen. In dit onderzoek heb ik dit vertaald naar ‘de wereld van autisme’. Mensen met autisme hebben ‘vertaling’ nodig om te kunnen begrijpen en begrepen te worden. Ik heb het model van de ijsberg (MCClelland) gebruikt om aan te geven dat ‘niets is wat het lijkt’. Aan het gedrag wat je ziet (de top van de ijsberg) liggen vele oorzaken ten grondslag (onder de waterspiegel). Om een leerling met autisme te kunnen ‘verstaan’, en een aansluiting te kunnen maken waar hij nodig is, moet je onder de waterspiegel kijken. Om professionals in de praktijk op het STIP VSO Utrecht deze vertaling te bieden, ben ik op zoek gegaan naar antwoord op de volgende vraag: Op welke manier kunnen de unieke behoeften, beperkingen en kwaliteiten van elke leerling met autisme en een verstandelijke beperking op het STIP VSO overzichtelijk in beeld gebracht worden, zodat deze informatie toegankelijk is voor de professionals die met deze leerlingen werken? Eén van de uitkomsten van dit onderzoek is de ontwikkeling van een pASSpoort. In de keuze voor relevante aspecten, invulling en vormgeving van dit pASSPoort heb ik, gesteund door een stevig theoretisch kader, praktijkonderzoek gedaan op vier scholen voor (V)SO-ZMLK. Op het STIP VSO Utrecht heb ik het kernteam, de leerkrachten en diverse onderwijsprofessionals, waaronder een aantal ouders van leerlingen met ASS en VB, bevraagd. Het (h)erkennen van de andere wereld, het andere (be)leven, van een leerling met ASS en VB, ondersteund door dit pASSpoort, zal veel over (of onder-)vraging, en hierdoor stress, voorkomen.
DOCUMENT
In de herziene kerndoelen wordt 'Natuur en Techniek' als één samenhangend geheel aangeduid. Eigenlijk zijn leerkrachten in de kleutergroepen al vaak met natuur en techniek bezig. Maar waarmee dan precies? Zomaar doen is niet genoeg; er is diepgang nodig om het kind zich cognitief te laten ontwikkelen. In een praktische katern worden een aantal techniekactiviteiten rond het natuurkundig fenomeen "Licht" concreet uitgewerkt.
DOCUMENT
