MULTIFILE
BACKGROUND: To evaluate the effects of nurse-led multifactorial care to prevent disability in community-living older people.METHODS: In a cluster randomized trail, 11 practices (n = 1,209 participants) were randomized to the intervention group, and 13 practices (n = 1,074 participants) were randomized to the control group. Participants aged ≥ 70 years were at increased risk of functional decline based on a score ≥ 2 points on the Identification of Seniors at Risk- Primary Care, ISAR-PC. Participants in the intervention group received a systematic comprehensive geriatric assessment, and individually tailored multifactorial interventions coordinated by a trained community-care registered nurse (CCRN) with multiple follow-up home visits. The primary outcome was the participant's disability as measured by the modified Katz activities of daily living (ADL) index score (range 0-15) at one year follow-up. Secondary outcomes were health-related quality of life, hospitalization, and mortality.RESULTS: At baseline, the median age was 82.7 years (IQR 77.0-87.1), the median modified Katz-ADL index score was 2 (IQR 1-5) points in the intervention group and 3 (IQR 1-5) points in the control group. The follow-up rate was 76.8% (n = 1753) after one year and was similar in both trial groups. The adjusted intervention effect on disability was -0.07 (95% confidence interval -0.22 to 0.07; p = 0.33). No intervention effects were found for the secondary outcomes.CONCLUSIONS: We found no evidence that a one-year individualized multifactorial intervention program with nurse-led care coordination was better than the current primary care in community-living older people at increased risk of functional decline in The Netherlands.TRIAL REGISTRATION: Netherlands Trial Register NTR2653.
MULTIFILE
Schuldhulpverlening: Knelpunten en dilemma’s van coördinatoren die vrijwilligers aansturenDe afgelopen jaren is het aantal huishoudens in Nederland met schulden toegenomen. Ook de hoogte van de gemiddelde schuld nam toe. Gemeenten hebben te maken met een groeiende schuldenproblematiek in omvang, maar ook in complexiteit. Sinds 2012 zijn gemeenten verantwoordelijk voor de regievoering op schuldhulpverlening. Ook op het gebied van zorg en welzijn zijn de afgelopen jaren veranderingen opgetreden in gemeentelijk beleid. Met de komst van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) in 2007 zijn gemeenten verantwoordelijk voor een integraal aanbod aan ondersteuning en zorg, waarbij de nadruk ligt op participatie en eigen verantwoordelijkheid. In de zorg, welzijn en schuldhulpverlening wordt meer ingezet op het betrekken van vrijwilligers. Van lokale organisaties die vrijwilligers inzetten en van de coördinatoren die deze vrijwilligers aansturen en begeleiden, wordt meer gevraagd op het gebied van werving en inzet van vrijwilligers op verschillende terreinen en voor verschillende doelgroepen.Thuisadministratieprojecten bieden ondersteuning door vrijwilligers aan mensen met administratieve en/of financiële problemen, met als doel toe te werken naar financiële zelfredzaamheid en/of het voorkomen van (grotere) financiële problemen. In dit artikel staat de onderzoeksvraag centraal: “Welke knelpunten en dilemma’s ervaren coördinatoren van Thuisadministratieprojecten, en in hoeverre komen die voort uit het huidige gemeentelijke beleid op het terrein van zorg, welzijn en integrale schuldhulpverlening?” Doel van het onderzoek was door inzicht te verkrijgen in problemen die coördinatoren ervaren en het leggen van de relatie met gemeentelijk beleid, aanbevelingen te kunnen doen om de dienstverlening, afstemming en samenwerking tussen gemeenten, beroepskrachten en vrijwilligers van lokale organisaties te verbeteren. De belangrijkste conclusie is dat coördinatoren naar afbakening van de grenzen van de ondersteuning zoeken: wat kan wel en niet worden gedaan door vrijwilligers en voor welke cliëntgroepen. In samenwerking en afstemming met de gemeente en beroepskrachten van andere organisaties moeten coördinatoren hierover afspraken maken.
