© 2024 SURF
In het project hebben we 8 cliënten in een fysiotherapiepraktijk 3 maanden lang beschikking gegeven over een real-time HRV stress-sensor. Deze cliënten hadden allen langdurige klachten en zaten in een hersteltraject. De vraag was of het hersteltraject vanuit het perspectief van de cliënten beter zou verlopen indien zij op tijd in konden spelen op hun stressniveau middels feedback van de sensor, en of het de fysiotherapeut zou kunnen helpen de behandeling beter af te stemmen op de situatie van de cliënt.
De resultaten van het project zijn gemengd. Enkele gewenste effecten waren dat sommige cliënten ervaarden dat de sensor hen eerder stress-signalen gaf dan het moment waarop zij zelf bewust werden van hun stress. Hierdoor konden zij eerder rust nemen. Of het daadwerkelijk het hersteltraject heeft bevorderd viel moeilijk af te leiden. Het bleek dat 3 maanden monitoren toch wat kort was voor dergelijke complexe hersteltrajecten. Bij andere cliënten werkte de techniek helaas niet mee, waardoor zij geen goede resultaten konden meten en de monitorperiode niet goed was verlopen.
Wat vooral opgemerkt werd door zowel de fysiotherapeut als de cliënten is dat de data uit de sensor een betere ingang gaf voor het gesprek tijdens de behandelmomenten in de fysiotherapiepraktijk. Door de metingen en de ervaringen te bespreken konden de fysiotherapeut en de cliënt beter samen doelen stellen en de behandeling aanpassen indien nodig. Al met al heeft het project waardevolle inzichten gegeven in de rol die data uit wearables kan spelen tijdens een complex behandeltraject.
Aanleiding: De eerstelijnszorg wordt steeds vaker geconfronteerd met patiënten die niet één duidelijk te definiëren probleem hebben. Echter weten behandelaars niet goed waar ze voor dergelijke patiënten tijdens de behandeling de nadruk op moeten leggen. Tegelijkertijd wordt de druk om gepersonaliseerde zorg te bieden steeds groter, zowel vanuit de RVS als vanuit de steeds kritischer wordende patiënt. Kan dit anders?
Probleemstelling: Hoe kunnen fysiotherapeut en patiënt samenwerken om effectief informatie te verzamelen mbt de biopsychosociale context, zodat binnen complexe vraagstukken samenhang en urgentie voor de behandeling geprioriteerd kunnen worden?
Uitvoering: Wij beginnen dit project met 4 groepsinterviews over zelfonderzoek van 1 uur, welke zullen worden afgenomen door de hoofdonderzoeker. Aanwezig zijn de fysiotherapeut en 2 patiënten per groepsinterview (8 patiënten in totaal). 2 groepsinterviews vinden plaats met patiënten uit de zelfonderzoekende communities, 2 groepsinterviews vinden plaats met patiënten uit de fysiotherapiepraktijk.
Daarna doen wij gebruikersonderzoek met 2 patiënten naar verschillende methoden van dataverzameling, zoals sensoren/wearables en vragenlijsten. Hieruit komt een analyse voort naar de bruikbaarheid van de data uit de diverse methoden.
Op basis van deze resultaten organiseren wij een netwerkbijeenkomst waarin wij de resultaten zullen presenteren, hier discussie over faciliteren en de vraagarticulatie aan zullen scherpen voor een volgende onderzoeksaanvraag.
Deliverables:
• Conceptmodel voor methodiek om vóór de behandeling te bepalen welke biopsychosociale data belangrijk is en hoe deze verzameld moet worden, zodat de behandeling kan evolueren obv resultaten uit zelfonderzoek. Dit conceptmodel wordt opgesteld obv de resultaten uit de groepsinterviews, het gebruikersonderzoek, de bruikbaarheid van dataverzamelingsmethoden en de bruikbaarheid van de opgeleverde data.
• Netwerkbijeenkomst: voor consortium en nieuwe geïnteresseerde partijen, presentatie resultaten en discussie
• Vraagarticulatie voor een nieuwe onderzoeksaanvraag obv netwerkbijeenkomst en projectresultaten.
Deelnemers: Fysiotherapie Lent, RadboudUMC, HAN, Stichting Mijn Data Onze Gezondheid