TexIHC, Smart Nano textiles in Health Care

Bacteriële infecties in ziekenhuizen en andere zorginstellingen vormen een serieus probleem, dat leidt tot veel menselijk leed als gevolg van complicaties in de behandeling van patiënten, en ook veel extra kosten. Het doel van dit project is om 3 textielproducten, die worden gebruikt in het ziekenhuis/zorginstelling te voorzien van een antimicrobiële component, om op deze wijze de kans op overdacht van bacteriën en daarmee de kans op besmetting te verminderen. Tevens is het doel inzicht te verkrijgen in hoe deze actieve component te produceren, de wijze waarop deze wordt aangebracht en de hechting ervan aan het textieloppervlak. Na een uitvoerige inventarisatie van mogelijke antibacteriële nanomaterialen, hun eigenschappen en dergelijke, is gekozen om met een tweetal nanomaterialen verder te gaan. De synthese van deze materialen is geoptimaliseerd en we hebben aangetoond dat we deze in grote hoeveelheden met een yield van 80% kunnen produceren. In een volgende stap is bestudeerd hoe hechting op textiel kon worden verkregen. Gebleken is dat door het aanbrengen van ladingsdragers de nanodeeltjes konden worden gehecht op textiel middles ionische bindingen. We hebben we drie verschillende methoden getest om het nanomateriaal aan te brengen op het textiel, nl. foulard, uittrek en inkjet printen. Uiteindelijk is gekozen om dit te doen met de foulard methode omdat deze een controleerbare hoeveelheid kan aanbrengen en de beste resultaten gaf met betrekking tot de gemeten antibacteriële activiteit. Aanbrengen op katoen is succesvol en een hoge antibacteriële werking wordt gemeten. Polyester lijkt iets minder gemakkelijk te voorzien van een dunne laag, en dit bemoeilijkt bovendien de bepaling van de antibacteriële werking. De resultaten met betrekking tot de wasechtheid van de behandeling waren in eerst instantie teleurstellend, optimalisatie van de voorbehandeling bleek echter te leiden tot een aanzienlijk verbeterde wasechtheid. Te hoge concentraties van het nanomateriaal op het textiel leiden tot irritatie van de huid, en in toxicologische studies met verschillende cellen, tonen we aan dat het nanomateriaal vrij in oplossing niet onschadelijk is voor de cellen. Omdat we niet in staat waren om onomstotelijk te kunnen vaststellen dat de nanocoating op het textiel niet toxisch is voor de drager, is er besloten om de 3 textielproducten niet te behandelen met het nanomateriaal en te testen in de praktijk. Ondanks dat we deze laatste stap niet hebben, kunnen maken, is er veel inzicht verkregen in de uitdagingen die er zijn om dit te realiseren.