Background: Healthy development of children is under pressure. While governments, schools and organizations are trying to stimulate physical activity in children, reduce overweight and improve motor skills, they are facing challenges in finding effective strategies. The model proposed by Stodden et al. (2008) is an interesting framework for studying healthy development of children, as it encompasses the physical aspect (motor skill competence, physical fitness, weight status), the mental aspect (perceived competence) and a behavioral component (physical activity). Importantly, it acknowledges the developmental stages of children by including age. Therefore, this model serves as the basis for this study in which we are looking for insights to effectively influence healthy development of children. Methods and Results: We measured these five variables in a large sample (N > 1000) of children in the Netherlands (age: 4-12, 50% girls). Through structural equation modeling we searched for cross-sectional as well as 1-year longitudinal relationships. Our results showed concurrent relationships between all variables and a tipping point at which relationships emerged or strengthened. The results indicated that targeting motor competence at a young age might be a feasible way to ensure continued participation in physical activities. However, longitudinal analyses revealed no effect of motor skill competence (T1) on physical activity (T2). Physical fitness appeared to be more important as a potential mediator than perceived motor competence. As a follow-up study, the five variables will be analyzed via a person-centered approach (latent profile analyses). This will guide us towards tailoring future interventions to the specific needs of subgroups of children. Analyses of this study are ongoing and will be presented at the conference. Conclusions: Our multiple analyses have shed additional light on the complexity of healthy development of children. In the upcoming presentation we will unite our study findings and delineate implications for developing effective strategies.
MULTIFILE
In their developmental model, Stodden et al. (2008) propose age-dependent relations between motor competence, physical activity,perceived motor competence, physical fitness, and weight status thatcan lead to a spiral of (dis)engagement. The goal of this study was toexplore these relations in a large sample of Dutch primary schoolchildren. To our knowledge, this is the first study including all fiveaspects of the model and a large sample of children between four andthirteen years old. Cross-sectional data was collected in 2068 children(ages 4–13), divided over 9 age groups. During physical educationclasses, they completed the 4-Skills Test, a physical activity question-naire, versions of the Self-Perception Profile for Children, Eurofit testand anthropometry measurements. Correlation coefficients per agegroup were calculated (full information maximum likelihood) andtransformed using a Fisher’s r to z transformation, after which thetest-statistic z was calculated. The results show that all five factors arerelated to each other and that a tipping point exists at which relationsemerge or strengthen. Physical fitness is related to motor competenceand physical activity and these relationships strengthen with age. Arelationship between BMI and the other four factors emerges in middlechildhood. Although the model described that physical activity stimu-lates motor competence in early childhood, our data showed that at ayoung age, both motor competence and perceived motor competencehad no relation with physical activity, while they were weakly related toeach other. In middle childhood, both motor competence and perceivedmotor competence were related to physical activity. Our findingsdemonstrate that children in late childhood who have higher perceivedmotor competence are also more physically active, have higher physicalfitness, higher motor competence and lower BMI. Our results indicatethat targeting motor competence at a young age might be a feasible wayto ensure continued participation in physical activities throughoutchildhood and adolescence. Funding source: Netherlands Organization for Scientific Research.
The aim of this study was to examine differences in the performance of children with probable Developmental Coordination Disorder (p-DCD) and balance problems (BP) and typical developing children (TD) on a Wii Fit task and to measure the effect on balance skills after a Wii Fit intervention. Twenty-eight children with BP and 20 TD-children participated in the study. Motor performance was assessed with the Movement Assessment Battery for Children (MABC2), three subtests of the Bruininks Oseretsky Test (BOT2): Bilateral Coordination, Balance and Running Speed & Agility, and a Wii Fit ski slalom test. The TD children and half of the children in the BP group were tested before and after a 6 weeks non-intervention period. All children with BP received 6 weeks of Wii Fit intervention (with games other than the ski game) and were tested before and afterwards. Children with BP were less proficient than TD children in playing the Wii Fit ski slalom game. Training with the Wii Fit improved their motor performance. The improvement was significantly larger after intervention than after a period of non-intervention. Therefore the change cannot solely be attributed to spontaneous development or test-retest effect. Nearly all children enjoyed participation during the 6 weeks of intervention. Our study shows that Wii Fit intervention is effective and is potentially a method to support treatment of (dynamic) balance control problems in children.
LINK
Taalexperts zien vaak motorische problemen bij kinderen met taalontwikkelingsstoornissen. Aan de andere kant zien bewegingsexperts vaak taalproblemen bij kinderen met motorisch stoornissen. Kinderen met taalstoornissen én motorische stoornissen hebben een dubbele handicap. Vroege identificatie en behandeling van kinderen met taal- en motorische stoornissen is van cruciaal belang om hun kansen op maatschappelijke participatie te vergroten.Taalstoornissen en motorische stoornissen kunnen al goed worden opgespoord. Echter, taalexperts en bewegingsexperts geven aan handvatten nodig te hebben om in een vroeg stadium onderscheid te kunnen maken tussen hardnekkige neurologische stoornissen en tijdelijke achterstanden in taal en motoriek. Het maken van dit onderscheid is belangrijk voor de keuze van het juiste zorgtraject.De verwachting is dat taalproblemen in combinatie met motorische problemen kan duiden op een onderliggende neurologische stoornis. Deze informatie zou zowel taalexperts als bewegingsexperts in staat kunnen stellen om al voor het vijfde levensjaar een neurologische ontwikkelingsstoornis in taal en/of motoriek te identificeren en te onderscheiden van niet-neurologische taal- en motorische achterstanden.
Uit onderzoek blijkt dat fundamentele motorische vaardigheden een belangrijke rol spelen bij een duurzame actieve leefstijl. De prevalentie van kinderen met Developmental Coordination Disorder (DCD) wordt geschat op 5-6%, maar het aantal kinderen dat achterstanden vertoont op motorische vaardigheden is groter. Docenten bewegingsonderwijs komen dagelijks in aanraking met deze kinderen en vormen dan ook een belangrijke schakel in het proces om deze problematiek bij kinderen op dit gebied te signaleren en hierop te interveniëren. Uit (recent) onderzoek blijkt dat impliciet leren een effectieve strategie is om motorische vaardigheden te leren, vooral ook bij kinderen met motorische problematiek. Impliciet leren vraagt minder van cognitieve functies (zoals het werkgeheugen), welke vaak minder ontwikkeld zijn bij deze doelgroep. Echter, in de praktijk blijken docenten bewegingsonderwijs voornamelijk gebruik te maken van expliciete instructies. Dit promotieonderzoek richt zich effecten van impliciet leren, de rol van het cognitieve functies bij dit proces en op de ontwikkeling van een interventie voor de les bewegingsonderwijs ((speciaal) basisonderwijs) waarbij impliciete leer strategieën worden toegepast.
Kinderen met motorische beperkingen (bijv. door DCD, hersenbeschadiging of Spina Bifida) ervaren veel belemmeringen in schoolse participatie (schoolse taken), zoals schrijven, taal, rekenen, meespelen, zelfstandig aankleden, knippen, en gymmen. Zij kunnen moeilijker meedoen aan schoolse taken vanwege hun motorische onhandigheid, vaak gekoppeld aan gedragsproblematiek. Het rapport ‘Ketenafspraken zorg in en om school’ beveelt een integrale benadering en samenwerking aan tussen zorg en onderwijs om schoolse participatie van kinderen met een motorische beperking (en andere kinderen) te bevorderen. Het Partnering for Change model (P4C) wordt door deelnemers van de leergemeenschap Kind en Jeugd Zuyd gezien als een raamwerk dat kan helpen bij het vormgeven van de samenwerking tussen zorgprofessionals en leerkrachten. Over de toepasbaarheid van P4C in het Nederlandse onderwijs en de betekenis ervan voor de dagelijkse praktijk is nog weinig bekend. De basisschool de kleine Wereld zou een eerste verkenning willen doen met het P4C model om te bezien hoe hanteerbaar de aanpak is in de praktijk en welke meerwaarde het heeft voor verandering van competenties van zowel leerkrachten als ergotherapeuten en op de schoolse participatie van kinderen met en zonder beperkingen.
