Studentassistenten verrichten verschillende soorten onder-wijstaken in het hoger onderwijs. Deze systematische literatuurstudiebracht het onderzoek in kaart naar hoe studentassistenten worden voor-bereid op hun inzet in het onderwijs, welke soorten onderwijs ze ver-zorgen en wat dit oplevert voor de studentassistenten en hun studenten.De studentassistenten werden vooral bij praktisch vaardigheidsonder-wijs en laboratoriumonderwijs in medische en scheikundige opleidingeningezet, en in mindere mate ook bij casusonderwijs en studievaardig-heden. Qua voorbereiding hadden ze het meeste baat bij een trainingwaar het verwachte gedrag voorgedaan wordt, waar ze kunnen oefenenen hier feedback op krijgen. Wanneer onderwijs door studentassisten-ten als aanvulling op het bestaande onderwijs wordt georganiseerd leidthet tot hogere studenttevredenheid en betere prestaties bij de studen-ten die dit aangeboden krijgen t.o.v. wie dit niet krijgt aangeboden. Deprestaties en tevredenheid van studenten die practica van studentas-sistenten versus docenten zijn vergelijkbaar. Bij de organisatie van stu-dentassistenten in het onderwijs kan geleerd worden van de twee stro-mingen die nu prevaleren: Supplementele Instructie (si-pass ) enPeerAssistedLearning(pal ). Centrale coördinatie van het opleiden van bege-leiders en studentassistenten, duidelijke complementaire functieprofie-len, inzet bij praktische vakken, en inbedding binnen de opleidingen opbasis van passende leeruitkomsten kunnen bijdragen aan duurzame bor-ging.Students perform various types of educational tasks in higher education as teaching assistants. This systematic literature review mapped out the research on how teaching assistants are prepared for their tasks,what types of instruction they provide, and what this yields for both teaching assistants and students. The teaching assistants were primarily deployed in practical skills education and laboratory education in medical and chemistry programs, and to a lesser extent also in case-based education and metacognitive education. In terms of preparation, they benefited most from training that demonstrates expected behaviour, provides opportunities for practice, and offers feedback. The deployment of teaching assistants in education, as a supplement to regular instruction, resulted in higher student satisfaction and better performance. Regarding practical sessions, students taught by teaching assistants did not perform differently or express less satisfaction than those taught by teachers. In organizing student assistants in education, lessons can be learned from the two prevailing approaches: SI-PASS and PAL. Both central coordination with clear complementary job profiles for student assistants or integration within programs based on appropriate learning outcomes can contribute to sustainable implementation.
Older people are often over-represented in morbidity and mortality statistics associated with hot and cold weather, despite remaining mostly indoors. The study “Improving thermal environment of housing for older Australians” focused on assessing the relationships between the indoor environment, building characteristics, thermal comfort and perceived health/wellbeing of older South Australians over a study period that included the warmest summer on record. Our findings showed that indoor temperatures in some of the houses reached above 35 °C. With concerns about energy costs, occupants often use adaptive behaviours to achieve thermal comfort instead of using cooling (or heating), although feeling less satisfied with the thermal environment and perceiving health/wellbeing to worsen at above 28 °C (and below 15 °C). Symptoms experienced during hot weather included tiredness, shortness of breath, sleeplessness and dizziness, with coughs and colds, painful joints, shortness of breath and influenza experienced during cold weather. To express the influence of temperature and humidity on perceived health/wellbeing, a Temperature Humidity Health Index (THHI) was developed for this cohort. A health/wellbeing perception of “very good” is achieved between an 18.4 °C and 24.3 °C indoor operative temperature and a 55% relative humidity. The evidence from this research is used to inform guidelines about maintaining home environments to be conducive to the health/wellbeing of older people. Original publication at MDPI: https://doi.org/10.3390/atmos13010096 © 2022 by the authors. Licensee MDPI.
MULTIFILE
An important consideration for future age-friendly cities is that older people are able to live in housing appropriate for their needs. While thermal comfort in the home is vital for the health and well-being of older people, there are currently few guidelines about how to achieve this. This study is part of a research project that aims to improve the thermal environment of housing for older Australians by investigating the thermal comfort of older people living independently in South Australia and developing thermal comfort guidelines for people ageing-in-place. This paper describes the approach fundamental for developing the guidelines, using data from the study participants’ and the concept of personas to develop a number of discrete “thermal personalities”. Hierarchical Cluster Analysis (HCA) was implemented to analyse the features of research participants, resulting in six distinct clusters. Quantitative and qualitative data from earlier stages of the project were then used to develop the thermal personalities of each cluster. The thermal personalities represent di erent approaches to achieving thermal comfort, taking into account a wide range of factors including personal characteristics, ideas, beliefs and knowledge, house type, and location. Basing the guidelines on thermal personalities highlights the heterogeneity of older people and the context-dependent nature of thermal comfort in the home and will make the guidelines more user-friendly and useful. Original publication at MDPI: https://doi.org/10.3390/ijerph17228402 © 2020 by the authors. Licensee MDPI.
MULTIFILE
De maatschappelijke urgentie van vergroening is groot. Tegelijk zet de gemeente in op verdichting van de stad. Vaak slagen betrokkenen er onvoldoende in een gezamenlijke agenda te ontwikkelen en belangentegenstellingen te overbruggen. Wijkbeheerders van de gemeente Eindhoven signaleren dat realisatie van ambities op weerstanden stuit bij bewoners. Voor het creëren van draagvlak bij bewoners is participatie noodzakelijk. De inzet van dit project is om deze conflicterende agenda’s met elkaar te verzoenen door alle stakeholders vanaf het begin te betrekken bij het vergroenen van hun wijk. Door het verbinden van de particuliere tuinen met het groen in de wijk, vergroten we de biodiversiteit en leefbaarheid op wijkniveau. Door samen met de wijkbewoners de eigen tuinen en het groen in de wijk in kaart te brengen kan biodiversiteit in de wijk vergroot en beter afgestemd worden. Er ontstaan groene corridors die bijdragen aan een gezond leefklimaat en community building. Het doel is om de eigen bijdrage aan de vergroening naar een collectieve groene biodiverse omgeving te realiseren. In het co-creatie proces maken we gebruik van beschikbare databases over biodiversiteit in wijken en buurten en ICT-toepassingen. Deze aanpak is bewezen in het VK, de VS en Australië en beschreven door Goddard et al., (2010 p)1. Fontys Hogescholen wil met de gemeente Eindhoven en twee private en innovatieve ondernemingen op het snijvlak van natuur, technologie en cultuur deze aanpak beproeven in de praktijk van de Eindhovense wijk Heesterakker. In dit projectvoorstel past Fontys Hogescholen het a.mplifier-programma toe op een concrete casus, namelijk het vergroenen van buurten en het bevorderen van biodiversiteit. Het doel is om een doorbraak te realiseren op het beleidsdossier vergroenen in een wijk in Eindhoven. Het project streeft zowel op inhoud als op proces de volgende doelen na; 1) testen ICT toepassingen voor biodiversiteit en 2) inzicht in multi-helix samenwerkingsverbanden.
