This paper presents the results of the research project ‘Going Eco, Going Dutch’ (2015- 2017), which investigated the production, design and branding of fashion textiles made from locally produced hemp fibers in the Netherlands. For fashion labels and designers it is often difficult to scrutinize the production of textile fabrics manufactured in non-European countries due to physical distance and, often, non-transparency. At the same time, many designers and established fashion brands increasingly search for sustainable textiles that could be recycled or upcycled after being used by consumers. For the project ‘Going Eco, Going Dutch’, local textile manufacturers and fashion brands closely collaborated to explore how to develop fashionable textiles made from locally produced hemp – from the very first fiber to the final branding of the fashion product. In addition to the technical insights on the production of hemp, this paper will present and highlight the importance of the visual identity of the textiles, which was created by using Dutch traditional crafts – suggesting that this should be understood in terms of Kristine Harper’s ‘aesthetic sustainability’ (2017) as an essential design strategy. In addition, this paper will reflect on the importance of storytelling by focusing on locality and transparency, and on creating an emotional bond and connection between producer, product and consumer. This paper will argue that this form of ‘emotional durability’ (Chapman, 2005, 2009) is essential to both design and branding strategies. Moreover, this paper will critically reflect on the performance of Dutchness – Dutch national identity – through these locally produced fibers, textiles and fashion products.
MULTIFILE
The worldwide rise of skin cancer incidence rates increases the need to investigate ultraviolet radiation (UVR), as it is one of the main causes of skin cancer. 1 A ’ u to UVR varies depending on different factors such as the location of the individual and shielding effects. In this analysis, we evaluated wearables at different body positions measuring ultraviolet radiation when worn during daily activities at different locations. First, we analyzed which of the body positions provide the most robust measurements. We then devised a new measure, the horizon shielding factor, to evaluate the effect of horizon shielding and explored if high/low horizon shielding factor values coincide with particular geospatial attributes.
This paper presents a proof of concept for monitoring masonry structures using two different types of markers which are not easily noticeable by human eye but exhibit high reflection when subjected to NIR (near-infrared) wavelength of light. The first type is a retroreflective marker covered by a special tape that is opaque in visible light but translucent in NIR, while the second marker is a paint produced from infrared reflective pigments. The reflection of these markers is captured by a special camera-flash combination and processed using image processing algorithms. A series of experiments were conducted to verify their potential to monitor crack development. It is shown that the difference between the actual crack width and the measured was satisfactorily small. Besides that, the painted markers perform better than the tape markers both in terms of accuracy and precision, while their accuracy could be in the range of 0.05 mm which verifies its potential to be used for measuring cracks in masonry walls or plastered and painted masonry surfaces. The proposed method can be particularly useful for heritage structures, and especially for acute problems like foundation settlement. Another advantage of the method is that it has been designed to be used by non-technical people, so that citizen involvement is also possible in collecting data from the field.
The textile and clothing sector belongs to the world’s biggest economic activities. Producing textiles is highly energy-, water- and chemical-intensive and consequently the textile industry has a strong impact on environment and is regarded as the second greatest polluter of clean water. The European textile industry has taken significant steps taken in developing sustainable manufacturing processes and materials for example in water treatment and the development of biobased and recycled fibres. However, the large amount of harmful and toxic chemicals necessary, especially the synthetic colourants, i.e. the pigments and dyes used to colour the textile fibres and fabrics remains a serious concern. The limited range of alternative natural colourants that is available often fail the desired intensity and light stability and also are not provided at the affordable cost . The industrial partners and the branch organisations Modint and Contactgroep Textiel are actively searching for sustainable alternatives and have approached Avans to assist in the development of the colourants which led to the project Beauti-Fully Biobased Fibres project proposal. The objective of the Beauti-Fully Biobased Fibres project is to develop sustainable, renewable colourants with improved light fastness and colour intensity for colouration of (biobased) man-made textile fibres Avans University of Applied Science, Zuyd University of Applied Sciences, Wageningen University & Research, Maastricht University and representatives from the textile industry will actively collaborate in the project. Specific approaches have been identified which build on knowledge developed by the knowledge partners in earlier projects. These will now be used for designing sustainable, renewable colourants with the improved quality aspects of light fastness and intensity as required in the textile industry. The selected approaches include refining natural extracts, encapsulation and novel chemical modification of nano-particle surfaces with chromophores.
In de klimaattop COP28 in Dubai is een akkoord gesloten over de afbouw van fossiele brandstoffen en grondstoffen. Dit benadrukt de noodzaak voor het overstappen naar duurzamere materialen en grondstoffen. Om dit te versnellen en kaders te stellen aan wat kan en mag is de EU-Green Deal opgesteld. Hierin komen allerlei zaken aan bod, waaronder de duurzaamheid van materialen. Eén van de belangrijke pijlers binnen de Green Deal is biodegradatie. Materialen van de toekomst moeten biodegradatie vertonen om ophoping in het milieu te voorkomen. De industrie heeft een leidende functie binnen deze overstap naar duurzame materialen, zo ook de verfindustrie. Eigenschappen van verf worden veelal door drie factoren bepaald: bindmiddel, pigment en vulstoffen. In dit BioBinder project bundelen Wydo NBD en Koninklijke van Wijhe Verf de krachten met het lectoraat Biorefinery van de Hanzehogeschool Groningen om een biodegradeerbaar alternatief te zoeken voor bindmiddelen die in verf gebruikt worden. Deze bindmiddelen zijn nu veelal gebaseerd op grondstoffen gewonnen vanuit aardolie, zoals styreen en vinylacetaat. Het innovatieve idee in dit project is het gebruik van polyhydroxyalkanoaten (PHA’s) als bindmiddel in verf en coatings. PHA’s zijn biogebaseerd èn biodegradeerbare polyesters die door micro-organismen geproduceerd worden als bron van reserve-energie. Er zijn zo’n 150 verschillende bouwstenen bekend waaruit deze biopolymeren opgebouwd kunnen worden, waaronder bouwstenen die onverzadigde groepen in de zij-keten bevatten. Binnen BioBinder wordt onderzocht of PHA’s middels fermentatietechnologie geproduceerd kunnen worden met voldoende gehalte aan deze functionele bouwstenen. En of deze ingebouwde functionaliteit vervolgens (chemische) modificatie en derivatisering mogelijk maakt, zoals (oxidatieve) vernetting. Zo’n netwerk van gekoppelde polymeerketens na vernetting is van belang voor het vormen van een stevige en duurzame verflaag. De opgedane kennis van dit project kan leiden tot een strategie om PHA-gebaseerde binders te ontwikkelen en te produceren die de gewenste verfbinder-eigenschappen bezitten voor biogebaseerde biodegradeerbare verven.
Voor een beter milieu moet het gebruik van op olie gebaseerde grondstoffen verminderd worden, waarbij het noodzakelijk is om over te stappen naar duurzamere materialen en grondstoffen. Om deze overstap te versnellen en kaders te stellen aan wat kan en mag heeft de EU de Green Deal opgesteld. Hierin komen allerlei zaken aan bod, waaronder ook de duurzaamheid van materialen. Eén van de belangrijke pijlers binnen de Green Deal is biodegradatie. Materialen van de toekomst moeten een vorm van biodegradatie vertonen om ophoping in het milieu te voorkomen. De industrie heeft een leidende functie binnen deze overstap naar duurzame materialen, zo ook de verfindustrie. Eigenschappen van verf worden veelal door drie factoren bepaald: bindmiddel, pigment en vulstoffen. In dit BioBinder project wordt een biodegradeerbaar alternatief gezocht voor bindmiddelen die in verf gebruikt worden. Deze bindmiddelen zijn nu nog veelal gebaseerd op grondstoffen gewonnen vanuit aardolie zoals styreen en vinylacetaat. Het innovatieve idee in dit project is het gebruik van polyhydroxyalkanoaten (PHA’s) als bindmiddel in verf en coatings. PHA’s zijn biobased èn biodegradeerbare polyesters die door micro-organismen geproduceerd worden als bron van reserve-energie. Op dit moment zijn 150 verschillende bouwstenen bekend waaruit deze biopolymeren, onder de juiste omstandigheden, opgebouwd kunnen worden. Hieronder bevinden zich ook bouwstenen met onverzadigde zijketens. Door gebruik te maken van fermentatietechnologie kunnen de juiste omstandigheden gecreëerd worden voor micro-organismen om PHA’s te produceren met deze onverzadigde zijketens. Deze onverzadigdheid staat (oxidatieve) vernetting toe. Het resulterende netwerk van gekoppelde polymeerketens na vernetting is van belang voor het vormen van een stevige en duurzame de verflaag. Naast het fermentatie-traject wordt ook onderzocht in hoeverre gewenste eigenschappen aan PHA’s te geven zijn door (chemische) post-polymerisatie modificatie en eventueel additivering. Met de opgedane kennis kan een strategie worden ontwikkeld om PHA-binders te maken met de gewenste verfbindereigenschappen voor biobased, biodegradeerbare verven.
