In sociaal-wetenschappelijke studies over dakloosheid in Nederland ligt meestal de nadruk op de oorzaken van dakloosheid, en is er te weinig oog voor de gevolgen ervan. Daardoor worden specifieke gedragskenmerken van daklozen en thuislozen te zeer geïnterpreteerd als individuele dysfuncties, terwijl onvoldoende wordt nagegaan in hoeverre deze kenmerken duiden op aanpassingen van de betrokkenen aan hun omstandigheden. In deze studie gaat de aandacht met name uit naar de problemen waar dak- en thuislozen in hun dagelijks leven voor staan, de oplossingen die zij daarvoor trachten te vinden, de motieven en de redeneerpatronen achter hun gedrag en de manier waarop ze hun situatie zelf ervaren en verwoorden.