Hoe je het fenomeen dakloosheid ook typeert, één ding staat buiten kijf: het inspireert steeds meer tot actie. De troosteloze internaten en werkverschaffingsarbeid bestaan nog steeds. Maar ze raken, samen met de soepbussen en de stapelbedden van de nachtverblijven, overspoeld door tal van nieuwe iniatieven. In Helmond verkopen daklozen zelfgemaakt kinderspeelgoed, in Rotterdam worden ze tot funky-fantasiemeubelmakers opgeleid, in Den Haag vinden ze een betaalde baan in het gemeenteplantsoen en in Utrecht verdienen ze brood in hun eigen opvangproject. En overal krijgen ze les in ‘rijtjeshuiswonen.’
Experts van de straat voert u niet alleen langs bemoeizorg, survivalweekends en zorgsupermarkten, maar probeert ook de nieuwe trends te plaatsen. Zo lijkt de dakloze van nu weinig meer op de aloude alcoholische zwerver en in de opvang steeds meer gericht op herintegratie in onze mooie welvaartsmaatschappij.
Maar is het een antwoord op het ander? Wijst de hausse in sociale pensions die alleen maar bed, bad en brood leveren, niet veeleer op een toenemend aantal definitieve afhakers? Of zijn het barakwonen in Zwolle en het heringevoerde daglonerschap in Rotterdam voorboden en is de maatschappij toe aan een herdefinitie van haar normen voor werken en wonen?