Background and aim – Challenging behaviour, such as aggression towards oneself, others, or objects, arises in interaction with the environment and may prevent individuals from participating in society and enjoying a high quality of life (QoL). Literature suggests that architects can contribute to prevention, by influencing challenging behaviour before rather than after its occurrence. The objective is to explore how architecture can contribute to the quality of life of intellectually impaired (and autistic) individuals showing challenging behaviour (CB).
Methods – The case study is based on interviews with residents and care providers, and direct observations of their daily life.
Results – Residents turn out to be dependent on the (visual) connection with the care provider and may experience stress from the behaviour of fellow residents. They also may experience stress when faced with unexpected situations and by sensory overload.
Originality – The relevance of architecture for CB reduction is new to this particular field of healthcare.
Practical or social implications – If these preliminary findings can be confirmed, they provide a basis for developing guidelines to design better environments for intellectually impaired individuals showing CB. Architecture might promote choice in interpersonal distance, by generous floorplans, a variety of spaces, and escape possibilities. Predictability might be enhanced by providing visual overview and previews into rooms. Finally, architecture that promotes sensory adjustment might improve the QoL of individuals showing CB by preventing sensory overload, and by doing so, mitigate related behaviours.
Type of paper – Research paper.
Ruimte voor mij! Iedereen wil zich fijn voelen in zijn of haar thuis. Ook mensen met een verstandelijke beperking en moeilijk verstaanbaar gedrag. Dit gedrag betekent dat ze weleens agressief zijn naar zichzelf, anderen en spullen. Soms voelen de gebouwen waar zij in wonen niet als thuis. Bijvoorbeeld omdat alle dingen die kapot kunnen, weggehaald zijn of omdat de indeling angst of schrik veroorzaakt. Hierdoor kunnen ze gefrustreerd raken en moeilijk verstaanbaar gedrag vertonen. Architecten ontwerpen hoe gebouwen eruit moeten zien. We gaan onderzoeken hoe architectuur een bijdrage kan leveren dat bewoners met moeilijk verstaanbaar gedrag zo fijn mogelijk kunnen wonen. Om die vraag te beantwoorden, is het belangrijk om deze vanuit verschillende perspectieven te onderzoeken. We kijken vanuit de bewoner, de medewerker, de familie, wat er opgeschreven is, wat het gebouw vertelt en wat de architect bedacht heeft. Dit doen wij in een huis waar de bewoners in kleine groepen intensieve begeleiding krijgen.
