Begrijpelijkheid van overheidsteksten staat al decennialang op diverse agenda’s. Zo investeerde de overheid in allerlei verbeterprojecten, tools en kritische kwaliteitscontroles door bijvoorbeeld de Nationale Ombudsman. Alom bekend is de Belastingdienst, die de begrijpelijkheid van brieven wilde verbeteren onder het motto ‘Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker’. In de jaren ’90 ontwikkelde de dienst een toetsingsinstrument om te beoordelen of een brief de deur uit mocht (3-poorten-model) en onderzochten mystery-readers onder leiding van Jan Renkema (1994) de tekstkwaliteit. Recent volgde het project Begrijpelijke Brieven. Waarom is deze aandacht voor begrijpelijke overheidsteksten nog steeds nodig?