De onderzoeken brengen een drietal terreinen in beeld:
1. Meer duidelijkheid over taakafbakening van deze teams en een
duidelijker mandaat als het gaat om zelfstandig handelen. Diverse
onderzoeken schetsen het beeld dat de precieze inzet en
institutionele inbedding van wijkteams onduidelijk is. Er is sprake
van veel onuitgewerkte aannames die betrekking hebben op
nieuwe werkwijzen terwijl de uitvoeringspraktijk en de gevolgen
voor burgers een blinde vlek blijven.
2. Zorg voor een leercultuur binnen de teams: tijd en ruimte voor
reflectie en kennisontwikkeling. Lang niet in alle gevallen gaat
deze herordening van het professionele veld gepaard met
voldoende tijd en ruimte voor reflectie en kennisontwikkeling.
Een belangrijk knelpunt is gelegen in de vraag of en hoe lokale
buurtkracht door de teams wordt vormgegeven. Hoe wordt
de beweging van individuele vraag naar een meer collectieve
aanpak in de wijk ingezet? Het bevorderen van een ‘leercultuur’
en het ontwikkelen van nieuwe kennis komt lastig van de
grond. Op welke wijze wordt lokaal nagedacht over vormen van
deskundigheidsbevordering en inhoudelijke coaching van deze
teams?
3. Neem de aansturing van deze teams serieus. Welke rol is er
weggelegd voor teamleiders? Of wordt er van uitgegaan dat de
nieuw gevormde teams deskundig genoeg zijn om deze ontwikkelopdracht
zelfstandig op te pakken? De diverse knelpunten en
de complexe lokale context roepen de vraag op welke rol teamleiders
hebben of kunnen hebben ten aanzien van de aansturing
van deze teams en de innovatieagenda die ermee verbonden is.
Opvallend is dat naar dit sturingsvraagstuk in de hier aangehaalde
onderzoeken weinig aandacht uit gaat. Goede coaching van
deze teams blijkt evenwel zeer noodzakelijk gelet op de ontwikkeling
van nieuwe integrale werkwijzen en het bevorderen van
interprofessioneel handelen.