Gemeenten hebben aangegeven voor hitte behoefte te
hebben aan concrete richtlijnen voor een hittebestendige
stad. In het RAAK-project ‘De hittebestendige stad’ zijn naar
aanleiding van deze behoefte drie ontwerprichtlijnen voor een
hittebestendige inrichting van de buitenruimte opgesteld (zie
kader). Deze voorgestelde richtlijnen zijn in het onderzoek
concreet met grenswaarden ingevuld (bijvoorbeeld 300 meter
tot een koele plek, of 40 % schaduw op loopgebieden).
Gemeenten vinden de gekozen richtlijnen logisch en hebben
vooral nog vragen over de voorgestelde grenswaarden en de
exacte definitie van koele plekken in de stad. Er is daarom
nog een slag met gemeenten nodig om deze grenswaarden
en ook de definitie van termen beter te onderbouwen. Het is
immers zo dat iedere gemeenten zelf keuzes dient te maken
over wat zij hittebestendig vindt. Een goede lokale afweging
en onderbouwing is van belang.
Het doel van dit praktijkonderzoek is om met meerdere
gemeenten de richtlijnen concreter uit te werken en
gemeenten handvatten te geven om zelf specifieke grenswaarden te kiezen. De verwachting is dat andere gemeenten bij een bredere onderbouwing makkelijker de voorgestelde richtlijnen grenswaarden overnemen of daar hun eigen specifieke invulling in kiezen. En dus concreet aan de slag kunnen met het hittebestendig inrichten van de buitenruimte. In dit onderzoek zijn de richtlijnen in de praktijk onderzocht door metingen, interviews foto’s en GIS analyse te combineren. Voor elke van de richtlijnen worden de methode, resultaten en aanbevelingen beschreven zodat de aanpak eenvoudig opschaalbaar is naar andere gemeenten.