The concept of biodiversity, which usually serves as a shorthand to refer to the diversity of life on Earth at different levels (ecosystems, species, genes), was coined in the 1980s by conservation biologists worried over the degradation of ecosystems and the loss of species, and willing to make a case for the protection of nature – while avoiding this “politically loaded” term (Takacs, 1996). Since then, the concept has been embedded in the work of the Convention on Biological Diversity (CBD, established in 1992) and of the Intergovernmental science-policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services (IPBES, aka ‘the IPCC for biodiversity’, established in 2012). While the concept has gained policy traction, it is still unclear to which extent it has captured the public imagination. Biodiversity loss has not triggered the same amount of attention or controversy as climate change globally (with some exceptions). This project, titled Prompting for biodiversity, investigates how this issue is mediated by generative visual AI, directing attention to both how ‘biodiversity’ is known and imagined by AI and to how this may shape public ideas around biodiversity loss and living with other species.
LINK
The New Aesthetic and Art: Constellations of the Postdigital is an interdisciplinary analysis focusing on new digital phenomena at the intersections of theory and contemporary art. Asserting the unique character of New Aesthetic objects, Contreras-Koterbay and Mirocha trace the origins of the New Aesthetic in visual arts, design, and software, find its presence resonating in various kinds of digital imagery, and track its agency in everyday effects of the intertwined physical world and the digital realm. Contreras-Koterbay and Mirocha bring to light an original perspective that identifies an autonomous quality in common digital objects and examples of art that are increasingly an important influence for today’s culture and society.Influenced by a diverse range of figures, ranging from Vilém Flusser, Arthur Schopenhauer, Immanuel Kant, David Berry, Lev Manovich, Olga Goriunova, Ernst Mayr, Bruce Sterling and, of course, James Bridle, The New Aesthetic and Art: Constellations of the Postdigital doesn’t just propose a description of a new set of objects but radically asserts that New Aesthetic objects analogously function as organisms within a broader digital-physical ecosystems of things and agents.
In my previous post on AI engineering I defined the concepts involved in this new discipline and explained that with the current state of the practice, AI engineers could also be named machine learning (ML) engineers. In this post I would like to 1) define our view on the profession of applied AI engineer and 2) present the toolbox of an AI engineer with tools, methods and techniques to defy the challenges AI engineers typically face. I end this post with a short overview of related work and future directions. Attached to it is an extensive list of references and additional reading material.
LINK
MUSE supports the CIVITAS Community to increase its impact on urban mobility policy making and advance it to a higher level of knowledge, exchange, and sustainability.As the current Coordination and Support Action for the CIVITAS Initiative, MUSE primarily engages in support activities to boost the impact of CIVITAS Community activities on sustainable urban mobility policy. Its main objectives are to:- Act as a destination for knowledge developed by the CIVITAS Community over the past twenty years.- Expand and strengthen relationships between cities and stakeholders at all levels.- Support the enrichment of the wider urban mobility community by providing learning opportunities.Through these goals, the CIVITAS Initiative strives to support the mobility and transport goals of the European Commission, and in turn those in the European Green Deal.Breda University of Applied Sciences is the task leader of Task 7.3: Exploitation of the Mobility Educational Network and Task 7.4: Mobility Powered by Youth Facilitation.
Mensen die moeite hebben met lezen en schrijven (laaggeletterden) zijn ondervertegenwoordigd in onderzoek, waardoor een belangrijke onderzoekspopulatie ontbreekt. Dit is een probleem, omdat zorgbeleid dan onvoldoende op hun behoeften wordt aangepast. Laaggeletterden hebben vaak een lage sociaal economische positie (SEP). Mensen met een lage SEP leven gemiddeld 4 jaar korter en 15 jaar in minder goed ervaren gezondheid vergeleken met mensen met een hoge SEP. Om laaggeletterden te betrekken in onderzoek, is het o.a. nodig om onderzoek toegankelijker te maken. Dit project draagt hieraan bij door de ontwikkeling van een toolbox voor toegankelijke (proefpersonen)informatie (pif) en toestemmingsverklaringen. We ontwikkelen in co-creatie met de doelgroep toegankelijke audiovisuele materialen die breed ingezet kunnen worden door (gezondheids)onderzoekers van (zorggerelateerde) instanties/bedrijven én kennisinstellingen voor de werving voor en informatieverstrekking over onderzoek. In de multidisciplinaire samenwerking met onze partners YURR.studio, Pharos, Stichting ABC, Stichting Crowdience, de HAN-Sterkplaats en de Academische Werkplaats Sterker op eigen benen (AW-SOEB) van Radboudumc stellen we de behoeften van de doelgroep centraal. Middels creatieve sessies en gebruikerservaringen wordt in een iteratief ontwerpende onderzoeksaanpak toegewerkt naar diverse ontwerpen van informatiebrieven en toestemmingsverklaringen, waarbij de visuele communicatie dragend is. Het ontwikkelproces biedt kennisontwikkeling en hands-on praktijkvoorbeelden voor designers en grafisch vormgevers in het toegankelijk maken van informatie. Als laaggeletterden beter bereikt worden d.m.v. de pif-toolbox, kunnen de inzichten van deze groep worden meegenomen. Dit zorgt voor een minder scheef beeld in onderzoek, waardoor (gezondheids)beleid zich beter kan richten op kwetsbare doelgroepen. Hiermee wordt een bijdrage geleverd aan het verkleinen van gezondheidsverschillen.
Patiëntdata uit vragenlijsten, fysieke testen en ‘wearables’ hebben veel potentie om fysiotherapie-behandelingen te personaliseren (zogeheten ‘datagedragen’ zorg) en gedeelde besluitvorming tussen fysiotherapeut en patiënt te faciliteren. Hiermee kan fysiotherapie mogelijk doelmatiger en effectiever worden. Veel fysiotherapeuten en hun patiënten zien echter nauwelijks meerwaarde in het verzamelen van patiëntdata, maar vooral toegenomen administratieve last. In de bestaande landelijke databases krijgen fysiotherapeuten en hun patiënten de door hen zelf verzamelde patiëntdata via een online dashboard weliswaar teruggekoppeld, maar op een weinig betekenisvolle manier doordat het dashboard primair gericht is op wensen van externe partijen (zoals zorgverzekeraars). Door gebruik te maken van technologische innovaties zoals gepersonaliseerde datavisualisaties op basis van geavanceerde data science analyses kunnen patiëntdata betekenisvoller teruggekoppeld en ingezet worden. Wij zetten technologie dus in om ‘datagedragen’, gepersonaliseerde zorg, in dit geval binnen de fysiotherapie, een stap dichterbij te brengen. De kennis opgedaan in de project is tevens relevant voor andere zorgberoepen. In dit KIEM-project worden eerst wensen van eindgebruikers, bestaande succesvolle datavisualisaties en de hiervoor vereiste data science analyses geïnventariseerd (werkpakket 1: inventarisatie). Op basis hiervan worden meerdere prototypes van inzichtelijke datavisualisaties ontwikkeld (bijvoorbeeld visualisatie van patiëntscores in vergelijking met (beoogde) normscores, of van voorspelling van verwacht herstel op basis van data van vergelijkbare eerdere patiënten). Middels focusgroepinterviews met fysiotherapeuten en patiënten worden hieruit de meest kansrijke (maximaal 5) prototypes geselecteerd. Voor deze geselecteerde prototypes worden vervolgens de vereiste data-analyses ontwikkeld die de datavisualisaties op de dashboards van de landelijke databases mogelijk maken (werkpakket 2: prototypes en data-analyses). In kleine pilots worden deze datavisualisaties door eindgebruikers toegepast in de praktijk om te bepalen of ze daadwerkelijk aan hun wensen voldoen (werkpakket 3: pilots). Uit dit 1-jarige project kan een groot vervolgonderzoek ‘ontkiemen’ naar het effect van betekenisvolle datavisualisaties op de uitkomsten van zorg.
