Dit is een activiteiten dagboek voor co-creatie en behoefte-onderzoek op afstand. Het is onderdeel van een co-creatie beweegkit dat ook een speciaal ontwikkelde folder met tips en tricks voor (digitaal) bewegen en een fitness-elastiek bevat. De kit is ontwikkeld in samenwerking met studenten Designing User Research in het kader van het Urban Vitality zaaigeldproject BAAT: Bewegen op Maat.
https://www.fons.org/Resources/Documents/Journal/Vol11No1/IPDJ_1101_11.pdfBackground: There is a growing amount of research in which older adults contribute as co-researchers. The quality of this research depends, among other factors, on the nature of relationships between professional researchers and co-researchers. Reflections on these relationships can offer structured insight into this form of research.Aim: Our reflection on the co-operation between two older adults and a nurse researcher aims to share the lessons learned based on a critical understanding of our journey. Our main questions are: 1. How has the relationship developed over time, including in terms of mutuality and equality? 2. Which moments have been decisive in this development?Conclusion: We regard our co-operative relationship as a ‘dynamic search’. The meaning of mutuality and equality may change over time and so enrich the relationships. There is a need for further understanding into how these values can be nurtured in different configurations of researchers and co-researchers.Implications for practice: Evolving relations can be nurtured through deliberative sharing of the perceptions, expectations and experiences of the researchers and co-researchers Combining a formal working atmosphere with informal moments helps the research team respond to the individual needs of its members To enhance equality and mutuality, it is important to appreciate and value everyone’s contribution rather than concentrating on ‘what’ or ‘how’ individuals contribute
MULTIFILE
BackgroundIn 2015, Amsterdam became part of the WHO Age Friendly City community, thereby accepting the responsibility to work towards a more age friendly Amsterdam. To study senior citizens’ needs and wishes concerning the age friendliness of their neighbourhood, the municipality asked the Amsterdam University of Applied Science to set up two pilot projects in two neighbourhoods. Aim was to 1) gain insight in seniors’ views and wishes regarding an age friendly city, and 2) reflect on the experiences with working with senior co-researchers. MethodologyThe study followed a Participatory Action Research approach with research teams consisting of seniors as co-researchers and professional researchers. We chose two neighbourhoods with distinct characteristics: the Indische Buurt which is centrally located, vibrant, multicultural, and strongly gentrifying, and Buitenveldert, a suburban and spacious neighbourhood, with less facilities and a dominance of well-to-do senior citizens. In both areas, we recruited senior co-researchers to form the research teams. They generally lived in, or close to, the pilot neighbourhood, and varied in age and ethnical background. The aim was to put the co-researchers in the lead during the entire research process. However, it differed between the neighbourhoods which type of researcher was in the lead. As a team, they formulated the main research question, constructed a topic list for interviews with older citizens, convened the interviews, analysed the data, wrote the report, and presented the results. During the entire process, they were supported by professional researchers.Both research teams interviewed 40 senior citizens, who were recruited through the co-researchers’ networks, professional care organisations, neighbourhood communities, and local media. We intended to gather a sample representative for the neighbourhood population. In the Indische Buurt, this proved to be difficult, since the relatively large Turkish and Moroccan communities were difficult to get into contact with, and it was hard to find co-researchers from those communities who could have provided a way in. Process and outcomesWe will share some of the results, but we will mainly reflect on the research process. ProcessRegarding the process, we found some differences between the two neighbourhoods. In the Indische Buurt, it took much effort to find co-researchers, since the seniors we encountered said to be too busy with other neighbourhood activities. We did recruit a small group of four co-researchers of different ethnical background, but sadly lacking Turkish and Moroccan seniors. They started with a very limited research experience and experienced ownership, which greatly increased during the process. At the finalisation of the project, the group ceased to be, but the outcomes were followed up by existing groups and organisations in the neighbourhood.In Buitenveldert, a large group of co-researchers was recruited in no-time, bearing more resemblance to an action group than a research group. They were generally highly educated and some already had research experience. The group proved to be pro-active, had a strong feeling of ownership, and worked in constant collaboration with the ‘professional’ researchers, respecting each other’s knowledge and skills. At the finalisation of the project, the group remained active as partner of the local government. OutcomesConcerning the content of the outcomes, we found some expected differences and unexpected similarities. For instance, we expected to find different outcomes concerning housing and facilities between the neighbourhoods. Indeed, in Buitenveldert, housing was already age friendly whereas facilities were scarce and geographically far apart. Yet, in the Indische Buurt, housing was poorly equipped for physically impaired seniors, but facilities were abundant and close by.We also found that, in both neighbourhoods, senior citizens were reluctant to share their limitations and ask for support, despite differences in neighbourhood, ethnicity, age etc. Of course, this can be expected of seniors from the ‘silent generation’. However, they seemingly shared these emotions more easily with their peers than with professional researchers. ConclusionThe social-cultural context of the neighbourhood impacts the research process. Overall, co-research appears to be a fruitful method to involve senior citizens in decisions concerning the improvement of their neighbourhood. Aims and content of the workshopWe aim to:• present our reflections on the participative process of working with senior co-researchers in Amsterdam• exchange and discuss with the participants of the workshop the lessons learned on how to facilitate citizens’ participation in the community• discuss similar and future projects and possibilities for collaboration among the participants of the workshopContent of the workshop• Presentation• Exchange and discussion in small groups • Plenary discussion on possible collaboration projects aiming to enhance citizens’ participation in the community
De bouw is een conservatieve (risk-averse) en sterk gefragmenteerde markt. De bouw is echter tevens een grootgebruiker van materialen; 40% van de globale grondstoffen wordt gebruikt voor de realisatie van gebouwen (Ness & Xing, 2017). Ook is de gebouwde omgeving een grootgebruiker van energie met 40 % van het Nederlandse totale gebruik (Klimaatmonitor Rijksoverheid 2019). Meer kennisdeling en optimalisatie is cruciaal, met name ten aanzien van de naoorlogse woningbouwvoorraad. Daar ontstaat de komende jaren momentum in de vorm van de stedelijke vernieuwing, sloop-nieuwbouw, renovatie, verduurzaming en erfgoedbeleid. Kenmerkend van de naoorlogse woningbouw is dat ze destijds in hoog tempo zijn gerealiseerd en gebouwd op sterk gestandaardiseerde manieren. Vele ontwerpbureaus en bouwers hebben in die tijd op grote schaal identieke woningbouwcomplexen in alle delen van ons land neergezet. De kennis over wie wat waar heeft gebouwd is echter niet geregistreerd. Kennis daarover biedt de kans om veel sneller en optimaler opgaven en kansen rondom verduurzaming, circulaire waarde en erfgoedbeleid van deze naoorlogse woningbouw te ontdekken en delen. Een combinatie van AI, ruimtelijk onderzoek en co-research kan dit zoekproces automatiseren. In deze KIEM willen we dit verkennen. We bouwen voort op de AI-methodes en technieken die we in het RAAKmkb project Sensing Streetscapes hebben ontwikkeld. In deze Kiem willen we experimenteren wat de meest efficiënte AI-strategie is. Hierbij werken we met co-research. Ruimtelijk experts uit verschillende vakgebieden worden betrokken om de kenmerken van de woningbouwvooraard te duiden – en zo te helpen in wat AI moet gaan leren. Vak- en praktijk experts van woningbouw verduurzaming, circulaire bouw en erfgoedbeleid betrekken we in een co-researchsessie om potentiele use-cases te verkennen. Hoe kan deze kennis een versnelling voor hun opgaven betekenen? Voor de doorontwikkeling tot volwaardige tools beogen we een RAAKmkb of RAAKpubliek aan te vragen.
De woningbouwopgave is enorm. Alleen al in Amsterdam is de bouw van minimaal 50.000 woningen tot 2025 voorzien. De impact op onze steden is nauwelijks te overschatten. Met name doordat deze nieuwbouw binnenstedelijk en daardoor in extreem dichtheden en hoogbouw gerealiseerd moet worden. We weten dat voor een goede leefomgeving de straat een menselijke maat moet hebben. Voor de gangbare woonmilieus is bekend wat voor ontwerpoplossingen dit vraagt: een actieve plint (begane grond), ritme in de straatwanden en een tactiele inrichting. Voor de nieuwe woonmilieus met on-Nederlands hoge dichtheden en hoogbouw is nog niet duidelijk hoe dat moet gebeuren. Duidelijk is dat er aandacht nodig is op het sociale vlak, programmering, mobiliteit, en de vormgeving van de straatruimte als gezamenlijke publieke ruimte met een menselijke maat. Dit onderzoeksvoorstel richt zich op de straatruimte. Ruimtelijk ontwerpers hebben urgente behoefte aan een systematisch overzicht van (elders) beproefde ontwerpoplossingen, meer grip op de werking van deze ontwerpingrepen en een tool om ontwerpoplossingen al gedurende het ontwerpproces op hun werking te kunnen testen. Om in deze behoefte te voorzien, is een consortium gevormd bestaande uit ontwerpbureaus, (internationale) kennisinstellingen die de opgave op soortgelijke interdisciplinaire manier aanpakken en een groep opdrachtgevers van ruimtelijke projecten. Sensing Streetscapes past twee nieuwe opkomende technologieën toe (artificial intelligence uit data-analytics en de eye-tracking-technologie uit de neurologie) die nodig zijn om referentielocaties te traceren en het effect van ontwerpoplossingen op de gebruikers van de straatruimte te achterhalen. Naast de kennisontwikkeling worden de technologieën ook doorontwikkeld tot twee nieuwe tools voor de toepassing in de ontwerppraktijk. Ontwerpers kunnen daarmee zelf sneller referentielocaties traceren en ontwerpoplossingen zelf toetsen bij de gebruikers. Hiermee zijn de ontwerpers in staat om met beter beproefde oplossingen per situatie en locatie straatruimtes een herkenbare menselijke maat te geven en de ontwerppraktijk innoveert.
