The platform for open and practice-oriented research

Products 55

product

Turkish translation and validation of an interprofessional identity measure: EPIS-TR

Research on interprofessional identity using the Extended Professional Identity Theory (EPIT) has shown promising results in measuring this identity, predicting interprofessional collaboration, and improving team outcomes. However, EPIT-based interprofessional identity has not been studied in Türkiye due to the absence of a Turkish version of the Extended Professional Identity Scale (EPIS). We aimed to develop and validate a Turkish EPIS, the EPIS-TR, and explore interprofessional identities across eight different professions. A cross-cultural adaptation of EPIS was made by linguistic validation, followed by analysis of psychometric properties using a sample of students from four Turkish universities and eight professions/programs (n = 405). Confirmatory factor analysis and reliability analyses were performed. Differences between professions were explored with ANOVA and a post hoc test. Three out of seven goodness-of-fit indices showed acceptable fit (x2/df =.004; RMSEA =.07; GFI =.94), and others showed excellent fit (SRMR =.04; AGFI =.91; CFI =.97; NNFI =.96). The internal consistency of the EPIS-TR is.93. The EPIS-TR scale has strong psychometric properties. The construct validity of the EPIS-TR was similar to that of the original version. The interprofessional identity scores of the different professions were mostly similar. Based on these findings, the EPIS-TR is well suited for measuring interprofessional identity.

DOCUMENT

product

EPIS-RI: Indonesian Translation, Cultural Adaptation and Construct Validation of an Interprofessional Identity Measure

Interprofessional Education (IPE) as a preparatory stage for Interprofessional collaboration (IPC) is overlooked in some low-and middle-income countries, including Indonesia. One of the driving forces behind IPC is the development of Interprofessional Identity (IPI), which has yet to be assessed in the Indonesian context. Our study aims were translating and culturally adapting the Extended Professional Identity Scale (EPIS) and confirming its construct validity. We invited third-year students from three programs (medicine, nursing, and dietetics) without previous IPE experience to participate in the study. Using Confirmatory Factor Analysis (CFA), we examined the construct validity, analyzed internal consistency, and conducted a Kruskal–Wallis test to identify variations across professions. Of 513 students approached, 335 participated (response rate 65.3%). The CFA showed factor loadings ranging between.59 and.86, while correlations among subscales varied from.55 to.86. All five goodness-of-fit indices were sufficient. The internal consistency of subscales interprofessional belonging, commitment, and beliefs was.82,.84 and.87, respectively, and.90 for the overall scale. Interprofessional belonging and commitment were different among various students (p-value =.009 and.004) and the dietetics students had lower scores than other students. The Indonesian EPIS (EPIS-RI) demonstrated reliability and construct validity.

DOCUMENT

product

The development and psychometric evaluation of an interprofessional identity measure

The purpose of this study was to develop and evaluate an interprofessional identity measurement instrument based on Extended Professional Identity Theory (EPIT). The latter states that interprofessional identity is a social identity superordinate to a professional identity consisting of three interrelated interprofessional identity characteristics: belonging, commitment and beliefs. Scale development was based on five stages: 1) construct clarification, 2) item pool generation, 3) review of initial item pool, 4) shortening scale length (EFA to determine top four highest factor loadings per subscale; 97 dental and dental hygiene students), and 5) cross-validation and construct validity confirmation (CFA; 152 students and 48 teachers from six curricula). Explained variance of the EPIS was 65%. Internal consistency of the subscales was 0.79, 0.81 and 0.80 respectively and 0.89 of the overall scale. CFA confirmed three-dimensionality as theorized by EPIT. Several goodness-of-fit indexes showed positive results: CFI = 0.968 > 0.90, RMSEA = 0.039 < 0.05, and SRMR = 0.056 ≤ 0.08. The factor loadings of the CFA ranged from 0.58 to 0.80 and factors were interrelated. The Extended Professional Identity Scale (EPIS) is a 12-item measurement instrument with high explained variance, high internal consistency and high construct validity with strong evidence for three-dimensionality.

DOCUMENT

The development and psychometric evaluation of an interprofessional identity measure

product

Cross-kulturelle Adaptation der deutschen Version der Erweiterten Professionellen Identitätsskala (EPIS-G)

Onderzoeksvraag/Doelstelling: Samenwerking in de gezondheidszorg wordt versterkt door de ontwikkeling van een gezamenlijke interprofessionele identiteit, wat leidt tot effectieve teamwork. De effectiviteit van interprofessionele samenwerking hangt in grote mate af van de mate waarin professionals erin slagen een interprofessionele identiteit te ontwikkelen. Om deze identiteitsontwikkeling te meten, die de drie kernaspecten van identiteit (interprofessionele verbondenheid, interprofessionele commitment en interprofessionele overtuigingen) omvat, werd de Extended Professional Identity Scale (EPIS) in Nederland ontwikkeld en gevalideerd. Het lijkt een robuust instrument te zijn voor het meten van interprofessionele identiteit.Het doel van deze studie is om een cross-culturele adaptatie van de EPIS-G (Duitstalige versie) uit te voeren en de constructvaliditeit ervan te bevestigen.Methoden: De vertaling werd uitgevoerd volgens de richtlijnen voor de "Guidelines for translation and intercultural adaptation for self-reported measures". De gezicht- en constructvaliditeit werden bevestigd tijdens het vertaalproces. Een confirmatorische factoranalyse (CFA) werd uitgevoerd met 199 antwoorden van studenten geneeskunde, fysiotherapie, verpleegkunde, ergotherapie en logopedie.Resultaten: Tijdens het vertalen werden de woorden en formuleringen van de originele EPIS zoveel mogelijk behouden. Aanpassingen werden alleen gemaakt wanneer de verantwoordelijke vertaler dit noodzakelijk achtte. Alle afwijkingen werden binnen het team besproken, met aandacht voor omgangstaal en de specifieke taal van de gezondheidszorgberoepen, totdat consensus werd bereikt. De voorlopige resultaten wijzen erop dat de gezicht- en inhoudsvaliditeit door het vertaalproces zijn bevestigd. Cronbach's alpha voor de interne consistentie van de volledige 12-item schaal van de EPIS bedroeg 0,89.Discussie: EPIS-G lijkt geschikt te zijn om de meting van interprofessionele identiteit bij een Duitstalige populatie in de gezondheidszorg te meten. Interprofessionele identiteit kan variëren tussen verschillende beroepsgroepen.Belangrijkste boodschap: In het onderwijs kan de EPIS-G worden ingezet om een interprofessionele identiteit te bevorderen. In een klinische context kan het gebruik van de EPIS-G potentiële ondersteuningsbehoeften signaleren bij het ontwikkelen van een interprofessionele identiteit, wat een cruciale factor is voor succesvolle interprofessionele gezondheidszorg.

DOCUMENT

product

Interprofessional identity and motivation towards interprofessional collaboration

Introduction: It is unknown whether interprofessional identity is able to explain interprofessional behaviours. Extended professional identity theory provides clues by combining two psychological identity approaches. The aim of this study is to investigate whether interprofessional identity is a source for intrinsic motivation towards interprofessional collaboration related to wider group membership. Methods: Participants of this double-blinded study were 47 dentistry and 41 dental hygiene students (86.3% response) without interprofessional education (IPE) experience. Group productivity was used as indicator of group effort and equal communication as indication for interprofessional direction. The extended professional identity scale (EPIS) was used to measure interprofessional identity eight weeks prior to a mandatory IPE course. Based on EPIS levels, students were assigned to a low or high interprofessional identity group condition. Subsequently, 12 interprofessional teams (four to five members) were randomly composed per condition. Each group received eight problems (regarding roles, responsibilities and collaborative practice) for which they were expected to provide up to 10 solutions. Six trained psychologists rated the validity of solutions after which the percentage of solutions per group was calculated. Additionally, the psychologists rated interprofessional direction by observing team communication (asking questions, topic control, prosocial formulations, and speech frequency) during the second group meeting. Results: No interprofessional identity differences were found with regard to gender and profession. The mean difference between groups with low versus high interprofessional identity was 0.5 (M = 3.4; SD = 0.5 and M = 3.9, SD = 0.4, respectively), t = −5.880, p < 0.001. Groups with high identity generated more solutions compared to low identity groups (91.5% vs. 86.4%), t = −2938, p = 0.004. The correlation between individual interprofessional identity and group effort was significant, r = 0.22, p = 0.036. Groups with high identity showed more interprofessional direction, t = −2.160, p = 0.034. Discussion: Interprofessional identity has a positive effect on congruent interprofessional behaviours after 10 weeks. More research is required to understand interprofessional identity in relation to performance in education and work.

DOCUMENT

product

Developing an interprofessional identity complementary to a professional identity - findings related to Extended Professional Identity Theory (EPIT)

Collaboration among various professions often faces barriers owing to divergent perspectives, priorities, and expertise shaped by distinct socialization processes. These differences can hinder effectiveness, efficiency, and workforce well-being. The Extended Professional Identity Theory (EPIT) addresses this issue by fostering an interprofessional identity without weakening professional identities. Drawing from psychological theories, EPIT explains the coexistence of interprofessional and professional identities, and predicts associated behaviors. It also emphasizes the importance of combining interprofessional identity formation with developing interprofessional competencies and adapting to environmental factors to achieve synergy in (temporary or permanent) mixed profession groups. Introduced in 2018, EPIT research initially relied on the measurement of congruent interprofessional behaviors as indirect indicators of interprofessional identity that could not yet be measured. An experiment demonstrated that enhancing social identification in mixed profession groups with interprofessional assignments reduced the social hierarchy within 6 h across three meetings. The 2020 development of the Extended Professional Identity Scale (EPIS) confirmed interprofessional identity as a three-dimensional social construct. So far, several scientific studies have supported many propositions of EPIT. These propositions are related to dimensionality and various psychometric properties, cross-cultural similarities, evidence and clues for interprofessional identity formation, and its predictive validity in interprofessional education and collaborative practice. Türkiye is among several countries (e.g., the Netherlands, Belgium, Germany, Lithuania, Finland, and Indonesia) where EPIT-based interprofessional identity is being investigated. To illustrate contextual differences and their potential cross-cultural implications, it is valuable to explore how interprofessional identity adds value in the Turkish context. This approach facilitates understanding the regional implications of interprofessional identity, including interprofessional education initiatives, increased university engagement, the development of measurement instruments, challenges and future directions, and national and international collaborations. This paper aims to explain and clarify EPIT propositions compared to other theories, describe current evidence, and outline future research directions, with a focus on developments within the Turkish context as a showcase.

DOCUMENT

People 5

person

Theo Niessen

Lector Impact Impact als respons-abiliteit

person

Rana Habibi

Researcher and Lecturer in Urban Design

person

Miguel Bravo Madrid

Lecturer

person

Sarita Sankatsing-Marapin

Lecturer/researcher, Faculty of Technology (FT)

Projects 11

project

Dierzaam - Consumenten bewegen tot duurzame keuzes in het vleesschap

In de transitie naar duurzame voedselsystemen is de consumptie van duurzaam geproduceerd vlees een eerste stap. Vlees eten is diepgeworteld in onze eetcultuur. Het minderen van vlees vraagt tijd. Om op kortere termijn een verschil te maken, zal het stimuleren van consumentenkeuzes voor duurzaam geproduceerd vlees in belangrijke mate bijdragen aan ‘minder en beter’.

Finished

project

e-Exercise lage rugpijn

Lage rugpijn is de meest voorkomende klacht in de fysiotherapiepraktijk en heeft een aanzienlijke sociaaleconomische impact. Onderzoek laat zien dat gestratificeerde fysiotherapeutische zorg op basis van prognostische screening de (kosten)effectiviteit van de behandeling ten goede komt. De grootste uitdaging ligt echter in het bereiken van duurzame gedragsverandering bij de patiënt. Onderzoek laat namelijk zien dat de effectiviteit van de fysiotherapeutische behandeling in grote mate afhankelijk is van de mate waarin patiënten bewust hun gedrag en levensstijl veranderen en geadviseerde oefeningen, beweeggedrag en zelfmanagement vaardigheden (blijven) opvolgen. Het probleem is echter dat therapietrouw vaak relatief laag is. Eerder onderzoek heeft laten zien dat therapietrouwe patiënten een lager risico hebben op nieuwe episodes van rugpijn. E-health, geïntegreerd binnen de reguliere ‘face-to-face’ behandeling (blended care), biedt nieuwe mogelijkheden om therapietrouw te bevorderen en de patiënt te ondersteunen bij gedragsverandering en het stimuleren van zelfregie. Dergelijke e-health applicaties voor blended care zijn nog zeer beperkt voorhanden en worden nog weinig gebruikt. Het UMC Utrecht heeft onlangs een prototype e-Exercise lage rugpijn ontwikkeld in samenwerking met NIVEL, HelloFysio, en de Academische Werkplaats eerstelijns Fysiotherapie, waarbij de eerste fasen van de CEHRES Roadmap voor de ontwikkeling van eHealth applicaties is doorlopen. Patiënten, fysiotherapeuten, en experts waren hierin nauw betrokken. Het ontwikkelde prototype van de e-Exercise lage rugpijn interventie is in een pilot studie (n=40) onderzocht op toepasbaarheid en bruikbaarheid. Het consortium wil e-Exercise lage rugpijn in het beoogde RAAK-PRO project op basis van de pilot studie verbeteren en in een cluster gerandomiseerde trial de (kosten-)effectiviteit op de korte en lange termijn onderzoeken in vergelijking met gebruikelijke zorg (conform huidige richtlijn). Naar verwachting is de blended interventie (kosten-) effectiever in het verbeteren van pijn, fysiek functioneren, en het stimuleren van therapietrouw en zelfregie. Daarnaast zal naar verwachting de kans op nieuwe episodes van rugklachten verminderen.

Finished

project

e-Exercise Lage Rugpijn RI2020 Raak.PRO02.063

Lage rugpijn is de meest voorkomende klacht in de fysiotherapiepraktijk en heeft een aanzienlijke sociaaleconomische impact. Onderzoek laat zien dat gestratificeerde fysiotherapeutische zorg op basis van prognostische screening de (kosten)effectiviteit van de behandeling ten goede komt. De grootste uitdaging ligt echter in het bereiken van duurzame gedragsverandering bij de patiënt. Onderzoek laat namelijk zien dat de effectiviteit van de fysiotherapeutische behandeling in grote mate afhankelijk is van de mate waarin patiënten bewust hun gedrag en levensstijl veranderen en geadviseerde oefeningen, beweeggedrag en zelfmanagement vaardigheden (blijven) opvolgen. Het probleem is echter dat therapietrouw vaak relatief laag is. Eerder onderzoek heeft laten zien dat therapietrouwe patiënten een lager risico hebben op nieuwe episodes van rugpijn. E-health, geïntegreerd binnen de reguliere ‘face-to-face’ behandeling (blended care), biedt nieuwe mogelijkheden om therapietrouw te bevorderen en de patiënt te ondersteunen bij gedragsverandering en het stimuleren van zelfregie. Dergelijke e-health applicaties voor blended care zijn nog zeer beperkt voorhanden en worden nog weinig gebruikt. In het gehonoreerde RAAK-project is allereerst binnen de samenwerking van de Academische Werkplaats eerstelijns Fysiotherapie het ontwikkelde prototype e-Exercise lage rugpijn geoptimaliseerd. Dit is gedaan op basis van onderzoek naar de toepasbaarheid en de bruikbaarheid beoordeeld door de eindgebruikers (patiënten, fysiotherapeuten, en experts). Hierbij zijn de eerste fasen van de CEHRES Roadmap voor de ontwikkeling van eHealth applicaties doorlopen en is het prototype in een pilot studie (n=40) onderzocht op toepasbaarheid en bruikbaarheid. Op dit moment onderzoekt het consortium de (kosten-)effectiviteit van e-Exercise lage rugpijn op de korte en lange termijn in vergelijking met gebruikelijke zorg (conform huidige richtlijn) in een cluster gerandomiseerde trial. Naar verwachting is de blended interventie (kosten-) effectiever in het verbeteren van pijn, fysiek functioneren, en het stimuleren van therapietrouw en zelfregie. Daarnaast zal naar verwachting de kans op nieuwe episodes van rugklachten verminderen.

Finished

project

Markiezenhof Qualitative (in part also funded by Digireal).

We had been involved in the redesign of the 4 Period Rooms of the Marquise Palace, also called the Palace of Secrets, in Bergen op Zoom. This design was based on the biography of a historical figure: Marie Anne van Arenberg, whose dramatic life was marked by secrets. Each of the 4 rooms represents a turning moment in Marie Anne’s story: the official marriage, the secret marriage and the betrayal, the dilemma and choice, with, in a final room, the epilogue. These different episodes are reflected in the way the rooms are furnished: the ballroom, the bedroom, the dining room. The Secret Marquise as design and exhibition has brought more visitors to the museum. As designers and researchers, however, we were interested in understanding more about this success, and, in particular, in understanding the visitors experience, both emotionally and sensorially at different moments/situations during the story-driven experience.In the fall of 2021, the visitors’ lived experience was evaluated using different approaches: a quantitative approach using biometric measurements to register people’s emotions during their visit, and a qualitative one consisting of a combination of observations, visual imagery, and interpretative phenomenological analysis (IPA).Qualitatively, our aim was to understand how respondents made sense of Marie Anne’s story in the way in which this was presented throughout the exhibition. We specifically looked at the personal context and frame of reference (e.g., previous experiences, connection to the visitor’s own life story, associations with other stories from other sources). In the design of the rooms, we used a combination of digital/interactive elements (such as a talking portrait, an interactive dinner table, an interactive family painting), and traditional physical objects (some 17th century original objects, some reproductions from that time). The second focal point of the study is to understand how these different elements lead the visitors experience.

Finished

project

Musician, friend and muse: an ethnographic exploration of emerging practices of musicians devising co-creative musicking with elderly people

In leaving the more traditional territories of the concert performance for broader societal contexts, professional musicians increasingly devise music in closer collaboration with their audience rather than present it on a stage. Although the interest for such forms of devising co-creative musicking within the (elderly) health care sector is growing, the work can be considered relatively new. In terms of research, multiple studies have sought to understand the impact of such work on musicians and participants, however little is known about what underpins the musicians’ actions in these settings. With this study, I sought to address this gap by investigating professional musicians’ emerging practices when devising co-creative musicking with elderly people. Three broad concepts were used as a theoretical background to the study: Theory of Practice, co-creative musicking, and Praxialism. Firstly, I used Theory of Practice to help understand the nature of emerging practices in a wider context of change in the field of music and habitus of musicians and participants. Theory of Practice enabled me to consider a practice as “a routinized type of behaviour which consists of several elements, interconnected to one another: forms of bodily activities, forms of mental activities, ‘things’ and their use, a background knowledge in the form of understanding, know-how, states of emotion, and motivational knowledge” (Reckwitz, 2002, p. 249). Secondly, I drew the knowledge from co-creative musicking, which is a concept I gathered from two existing concepts: co-creation and musicking. Musicking (Small, 1998), which considers music as something we do (including any mode of engagement with music), provided a holistic and inclusive way of looking at participation in music-making. The co-creation paradigm encompasses a view on enterprise that consists of bringing together parties to jointly create an outcome that is meaningful to all (Prahalad & Ramaswamy, 2004; Ramaswamy & Ozcan, 2014). The concept served as a lens to specify the jointness of the musicking and challenge issues of power in the engagement of participants in the creative-productive process. Thirdly, Praxialism considers musicking as an activity that encompasses “musical doers, musical doing, something done and contexts in which the former take place” (Elliott, 1995). Praxialism sets out a vision on music that goes beyond the musical work and includes the meanings and values of those involved (Silverman, Davis & Elliott, 2014). The concept allowed me to examine the work and emerging relationships as a result of devising co-creative musicking from an ethical perspective. Given the subject’s relative newness and rather unexplored status, I examined existing work empirically through an ethnographic approach (Hammersley & Atkinson, 2007). Four cases were selected where data was gathered through episodic interviewing (Flick, 2009) and participant observation. Elements of a constructivist Grounded Theory (Charmaz, 2014) were used for performing an abductive analysis. The analysis included initial coding, focused coding, the use of sensitizing concepts (Blumer 1969 in Hammersley, 2013) and memoing. I wrote a thick description (Geertz, 1973) for each case portraying the work from my personal experience. The descriptions are included in the dissertation as one separate chapter and foreshadow the exposition of the analysis in a next chapter. In-depth study of the creative-productive processes of the cases showed the involvement of multiple co-creative elements, such as a dialogical interaction between musicians and audience. However, participants’ contributions were often adopted implicitly, through the musicians interpreting behaviour and situations. This created a particular power dynamic and challenges as to what extent the negotiation can be considered co-creative. The implicitness of ‘making use’ of another person’s behaviour with the other not (always) being aware of this also triggered an ethical perspective, especially because some of the cases involved participants that were vulnerable. The imbalance in power made me examine the relationship that emerges between musicians and participants. As a result of a closer contact in the co-creative negotiation, I witnessed a contact of a highly personal, sometimes intimate, nature. I recognized elements of two types of connections. One type could be called ‘humanistic’, as a friendship in which there is reciprocal care and interest for the other. The other could be seen as ‘functional’, which means that the relationship is used as a resource for providing input for the creative musicking process. From this angle, I have compared the relationship with that of a relationship of an artist with a muse. After having examined the co-creative and relational sides of the interaction in the four cases, I tuned in to the musicians’ contribution to these processes and relationships. I discovered that their devising in practice consisted of a continuous double balancing act on two axes: one axis considers the other and oneself as its two ends. Another axis concerns the preparedness and unpredictability at its ends. Situated at the intersection of the two axes are the musicians’ intentionality, which is fed by their intentions, values and ethics. The implicitness of the co-creation, the two-sided relationship, the potential vulnerability of participants, and the musicians’ freedom in navigating and negotiation, together, make the devising of co-creative musicking with elderly people an activity that involves ethical challenges that are centred around a tension between prioritizing doing good for the other, associated with a eudaimonic intention, and prioritizing values of the musical art form, resembling a musicianist intention. The results therefore call for a musicianship that involves acting reflectively from an ethical perspective. Doctoral study by Karolien Dons

Finished

project

Samenwerken met familie op de IC: werkt het? Effectief samenwerken met familie op de Intensive Care

Per jaar worden ruim 80.000 mensen in Nederland opgenomen op een Intensive Care (IC) afdeling. Dit zorgt voor veel angst, stress en machteloosheid bij patiënten en hun naasten. Ongeveer de helft van de patiënten heeft na een IC-opname langdurige en zelfs blijvende klachten op lichamelijk, cognitief, psychisch en maatschappelijk vlak, het Post-Intensive-Care-Syndroom (PICS). Ook familie/naasten ervaren vaak negatieve gevolgen als angst en stress, PICS-Familie. Door familie tijdens de IC-opname te laten participeren kan deze angst en machteloosheid verminderen en hen voorbereiden op een rol als mantelzorger. Momenteel wordt familieparticipatie op de IC zeer gevarieerd toegepast, mede afhankelijk van de individuele verpleegkundige, naaste of omstandigheden van patiënt of afdeling. Om familieparticipatie te stimuleren is in een eerder project een werkwijze/keuzemenu ontwikkeld dat professionals helpt naasten uit te nodigen te participeren. Deze is toepasbaar gebleken voor zowel professionals, naasten als patiënten. Er is echter niets bekend over de effectiviteit en veiligheid van familieparticipatie op de IC. Deze onduidelijkheid en gebrek aan evidence over effectiviteit maakt IC-professionals handelingsverlegen en terughoudend het keuzemenu te gebruiken. Zij hebben gevraagd hen te ondersteunen zodat ze bewezen effectieve handvatten krijgen om familieparticipatie in de basiszorg op de IC in te zetten. Volgens een stepped wedge design wordt op 6 IC’s in Nederland na training het keuzemenu geïmplementeerd. Effectmaten zijn tevredenheid bij familie, patiënten en professionals, veiligheid, patiëntuitkomsten, impact en benodigde tijd. Dit project levert een evidence based werkwijze voor professionals, die getest is op toepasbaarheid, effectiviteit en veiligheid. Daarmee kan familie in een spannende omgeving op de IC participeren in de zorg en wordt de handelingsverlegenheid van IC-professionals om familie daartoe uit te nodigen opgeheven. In dit project werken HAN samen met 6 IC’s in Nederland, de beroepsvereniging voor IC verpleegkundigen, patiëntenorganisatie IC Connect/FCIC en 2 kennispartners. Alle partners verspreiden ontwikkelde kennis en producten via hun netwerk.

Finished

project

Sticky Frames: framecoherentie in sociale innovatie

Design Thinking wordt gezien als passende werkwijze om HBO studenten op hun toekomst voor te bereiden. Het is een recente benadering voor het interdisciplinair oplossen van ‘wicked problems’. Vooral co-design geniet populariteit vanwege het veronderstelde emancipatoire karakter. Waar design thinking oorspronkelijk verwees naar ontwerpen voor de materiële wereld (industrieel ontwerp, architectuur), wordt de benadering steeds vaker ingezet voor sociale innovatie. Design Thinking lijkt een blinde vlek voor machtsongelijkheden te hebben, terwijl macht met name in sociale transities een grote rol speelt. Wiens perspectief krijgt voorrang? Naïef optimisme staat dan in de weg van een kritische blik op de vaak tegenstrijdige belangen. Ook is er geen eenduidig beeld van de epistemologische basis van design thinking: het is geen homogeen vakgebied. Daarbij kunnen denken en doen niet gescheiden worden. Daarom is er belangstelling voor onderzoek naar de ontwerppraktijk: wat doen designteams en hoe stemmen ze hun activiteiten af? In deze studie wordt gekeken naar de ontwerppraktijken van hybride teams die zich bezighouden met sociale innovatie. Door te kijken naar zowel ervaren als startende teams, wordt gekeken naar de manieren waarop het deze teams lukt om samenhang te creëren in de framing van het ontwerpproces: ‘framecoherentie’. Ontwerpers werken iteratief: ze ontwikkelen en kiezen frames, maar herzien ze ook regelmatig. Verbeelding speelt hierin een belangrijke rol. Juist in de dagelijkse interacties rondom het ontwikkelen, bepalen en continueren van frames worden gevestigde betekenissen herbevestigd of veranderen ze. Vanuit Weick's raamwerk van 'sensemaking' wordt gekeken naar de ontwerppraktijk als een ‘distributed social accomplishment’. De analyse van macht en verbeelding in de ontwerppraktijken van ervaren en startende teams laat zien op welke wijze ontwerpteams vaardigheden en interventies inzetten en framecoherentie realiseren; welke ontwerpprincipes hieraan ten grondslag liggen en onder welke voorwaarden deze te reproduceren zijn.

Finished

Editorials 2

editorial

Opvoeden in verbondenheid met samenlevingspedagogiek

editorial

Datastewards: de sleutelfiguren bij onderzoeksondersteuning

Products 55

product

Turkish translation and validation of an interprofessional identity measure: EPIS-TR

DOCUMENT

product

EPIS-RI: Indonesian Translation, Cultural Adaptation and Construct Validation of an Interprofessional Identity Measure

DOCUMENT

product

The development and psychometric evaluation of an interprofessional identity measure

DOCUMENT

product

Cross-kulturelle Adaptation der deutschen Version der Erweiterten Professionellen Identitätsskala (EPIS-G)

DOCUMENT

product

Interprofessional identity and motivation towards interprofessional collaboration

DOCUMENT

product

Developing an interprofessional identity complementary to a professional identity - findings related to Extended Professional Identity Theory (EPIT)

DOCUMENT