OBJECTIVE: To examine the use of a submaximal exercise test in detecting change in fitness level after a physical training program, and to investigate the correlation of outcomes as measured submaximally or maximally.DESIGN: A prospective study in which exercise testing was performed before and after training intervention.SETTING: Academic and general hospital and rehabilitation center.PARTICIPANTS: Cancer survivors (N=147) (all cancer types, medical treatment completed > or =3 mo ago) attended a 12-week supervised exercise program.INTERVENTIONS: A 12-week training program including aerobic training, strength training, and group sport.MAIN OUTCOME MEASURES: Outcome measures were changes in peak oxygen uptake (Vo(2)peak) and peak power output (both determined during exhaustive exercise testing) and submaximal heart rate (determined during submaximal testing at a fixed workload).RESULTS: The Vo(2)peak and peak power output increased and the submaximal heart rate decreased significantly from baseline to postintervention (P<.001). Changes in submaximal heart rate were only weakly correlated with changes in Vo(2)peak and peak power output. Comparing the participants performing submaximal testing with a heart rate less than 140 beats per minute (bpm) versus the participants achieving a heart rate of 140 bpm or higher showed that changes in submaximal heart rate in the group cycling with moderate to high intensity (ie, heart rate > or =140 bpm) were clearly related to changes in VO(2)peak and peak power output.CONCLUSIONS: For the monitoring of training progress in daily clinical practice, changes in heart rate at a fixed submaximal workload that requires a heart rate greater than 140 bpm may serve as an alternative to an exhaustive exercise test.
DOCUMENT
Objective: To systematically review and critically appraise the literature on measurement properties of cardiopulmonary exercise test protocols for measuring aerobic capacity, VO2max, in persons after stroke. Data sources: PubMed, Embase and Cinahl were searched from inception up to 15 June 2016. A total of 9 studies were identified reporting on 9 different cardiopulmonary exercise test protocols. Study selection: VO2max measured with cardiopulmonary exercise test and open spirometry was the construct of interest. The target population was adult persons after stroke. We included all studies that evaluated reliability, measurement error, criterion validity, content validity, hypothesis testing and/ or responsiveness of cardiopulmonary exercise test protocols. Data extraction: Two researchers independently screened the literature, assessed methodological quality using the COnsensus-based Standards for the selection of health Measurement INstruments checklist and extracted data on measurement properties of cardiopulmonary exercise test protocols. Data synthesis: Most studies reported on only one measurement property. Best-evidence synthesis was derived taking into account the methodological quality of the studies, the results and the consistency of the results. Conclusion: No judgement could be made on which protocol is “best” for measuring VO2max in persons after stroke due to lack of high-quality studies on the measurement properties of the cardiopulmonary exercise test.
DOCUMENT
Background There currently is no field test available for measuring maximal exercise capacity in people with stroke. Objective To determine the feasibility, reproducibility and validity of the Shuttle Test (ST) to measure exercise capacity in people with stroke. Design Longitudinal study design. Setting Rehabilitation department, day care centres from a nursing home and private practices specialized in neuro rehabilitation. Subjects People with subacute or chronic stroke. Interventions A standardized protocol was used to determine feasibility, reproducibility and validity of the 10-meter Shuttle Test (10mST). Main measures Number of shuttles completed, 1stVentilatory Threshold (1stVT). Results The associations of the number of shuttles completed and cardiopulmonary capacity as measured with a portable gas analyser were r > 0.7, confirming good convergent validity in subacute and chronic people with stroke. Criterion validity, however, indicates it is not a valid test for measuring maximal cardiopulmonary capacity (VO2max). Only 60% of participants were able to reach the 1stVT. Higher cardiopulmonary capacity and a higher total score of the lower extremity Motricity Index contributed significantly to a higher number of shuttles walked (p = 0.001). Conclusions The Shuttle Test may be a safe and useful exercise test for people after stroke, but may not be appropriate for use with people who walk slower than 2 km/h or 0.56 m/s.
DOCUMENT
The central aim of this project is to increase the participation of people (all ages) with severe multiple disabilities (PIMD) in the field of sport, exercise and physical activity, by expanding the number of coaches and organizations who offer a Motor Activity Training Program in a professional and custom way. This aim will be achieved by the following activities:- Creating a more appropriate and varied offer of sport, exercise, and physical activity to increase the choice of the PIMD target group. - To develop a curriculum for MATP Coaches and Trainers (PE Teachers, Physical Therapists, etc). - To implement, test and contextualize a PIMD offer in 3 EU countries, this will be done with local stakeholders. - Strengthening the connection between sport, education and health care organizations to enable participation of the PIMD people in the field of sport, exercise, and physical activity. - Consortium members create a European network and exchange knowledge, including through best practices
Sinds 2020 voldoen steeds minder Nederlanders aan de beweegrichtlijnen opgesteld door de Gezondheidsraad (van den Berg & Schurink-van ’t Klooster, 2023). Hierbij komt duidelijk naar voren dat vooral jongvolwassenen minder vaak voldoen aan deze richtlijnen (Rijksinstituut voor Volksgezondheid, 2023). Verschillende factoren liggen ten grondslag aan de reden voor vermindering in fysieke activiteit. Een van deze factoren is de toename in sedentaire schermtijd (Benzing & Schmidt, 2018). Deze toename in schermtijd is deels te verklaren door de toename van beeldschermwerk maar ook door de toename van gaming, oftewel het recreatief spelen van videogames door wereldwijd bijna 3,4 miljard mensen (Newzoo, 2023). Het is hierbij interessant om verder te onderzoeken of de motiverende kracht van videogames kan bijdragen aan het stimuleren van positief gedrag, in dit geval meer sporten en positief bewegen (Bogost, 2007). Om dit te kunnen bewerkstelligen is ‘Exergaming’ uitermate geschikt. Het is namelijk een samensmelting van ‘exercise’ en ‘gaming’. Bij deze vorm van gaming is fysieke activiteit essentieel om het spel te kunnen spelen (Gao, Jung, Pope, & Zhang, 2016). Exergaming is een opkomende trend binnen de fitness sector, onderwijs en gezondheidszorg (Benzing & Schmidt, 2018). Het wordt al breed ingezet bij bijvoorbeeld preventie van obesitas(Gao & Chen, 2014), behandeling van Parkinson (Barry, Galna, & Rochester, 2014) maar ook herstel na kanker (Benzing, et al., 2018). Denk hierbij aan populaire games in Virtual Reality. maar ook aan digitale varianten van traditionele sporten gespeeld in Augmented Reality (AR). Naast VR & AR wordt ook gebruik gemaakt van Extended reality (XR) wat een verzameling is van VR, AR & MR (Mixed Reality).Hierin worden alle zintuigen aangesproken waardoor men als het ware ondergedompeld wordt in een ervaring. Men spreekt hier vaak over immersieve technologie. Onze testcase, de Active Esports Arena van het bedrijf: PWXR, is een perfect voorbeeld van zo een ervaring.
HET 'POST INTENSIVE CARE SYNDROOM'; LANGDURIGE GEVOLGEN VAN EEN INTENSIVE CARE OPNAME Dankzij verbeteringen in de zorg overleven steeds meer patiënten de behandeling op een intensive care (IC). Keerzijde hiervan zijn de lichamelijke en mentale klachten (Post Intensive Care Syndroom - PICS) waarvoor patiënten vaak langdurige revalidatie nodig hebben i.v.m. verminderde belastbaarheid en vermoeidheid. Tijdens de Covid-19 pandemie blijkt dat relatief veel IC-patiënten een migratieachtergrond en/of lage sociaaleconomische status hebben en dat een grote groep geen nazorg ontvangt. E-HEALTH ALS ONDERSTEUNING VAN DE ZORGVERLENER: HOE ZET JE HET IN? Om de Juiste Zorg op de Juiste Plek te geven wordt eHealth met coaching en telemonitoring steeds vaker ingezet bij revalidatie in de thuissituatie. Atris is een voorbeeld van een toepassing waarbij via sensoren het activiteitenniveau en hartslag gemeten worden. Atris is een veelbelovende toepassing voor patiënten met PICS maar fysiotherapeuten hebben nog beperkt ervaring met het integreren van eHealth in de behandelaanpak en beschikken over onvoldoende kennis en vaardigheden om de applicaties optimaal in te zetten en zorg op afstand te verlenen. E-HEALTH ALS ONDERSTEUNING VAN DE PATIËNT: JUISTE ZORG OP DE JUISTE PLEK VOOR IEDEREEN? eHealth applicaties dienen de zelfredzaamheid, zelfstandigheid en eigen regie van patiënten te bevorderen. Bij patiënten die thuis herstellen na een IC opname kan eHealth door gebruik van continue monitoring van vitale parameters, patiënten ondersteunen door het gevoel van veiligheid te vergroten en inzicht te verschaffen in belasting en belastbaarheid. Echter, bestaande applicaties zijn momenteel niet voor iedereen toegankelijk zoals mensen met een migratieachtergrond of beperkte gezondheidsvaardigheden. Het doel van het Lifeline project is om, in een consortium met professionals vanuit de technologie, revalidatie en maatschappelijke organisaties, de bestaande Atris applicatie door te ontwikkelen richting een slimme, gebruiksvriendelijke en toegankelijke app en toe te passen in de fysiotherapeutische behandeling van patiënten met PICS.
