Een leven lang bewegen lijkt in de huidige maatschappij geen vanzelfsprekendheid. Kinderen hebben meer overgewicht, bewegen minder, doen meer zittende activiteiten, hebben een ongezonder voedingspatroon en lijken minder buiten te spelen dan een aantal decennia geleden. Naast de lichamelijke activiteit is ook de motorische ontwikkeling ven kinderen aan negatieve verandering onderhevig. Professionals in het onderwijs, gymdocenten, kunnen een belangrijke rol spelen in de motorische ontwikkeling van kinderen door de juiste randvoorwaarden te scheppen en hen hierin te stimuleren en ondersteunen. De grote vraag is alleen: hoe maak je de motorische vaardigheid van kinderen op een goede manier inzichtelijk? LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/jorishoeboer/
Motor learning is particularly challenging in neurological rehabilitation: patients who suffer from neurological diseases experience both physical limitations and difficulties of cognition and communication that affect and/or complicate the motor learning process. Therapists (e.g.,, physiotherapists and occupational therapists) who work in neurorehabilitation are therefore continuously searching for the best way to facilitate patients during these intensive learning processes. To support therapists in the application of motor learning, a framework was developed, integrating knowledge from the literature and the opinions and experiences of international experts. This article presents the framework, illustrated by cases from daily practice. The framework may assist therapists working in neurorehabilitation in making choices, implementing motor learning in routine practice, and supporting communication of knowledge and experiences about motor learning with colleagues and students. The article discusses the framework and offers suggestions and conditions given for its use in daily practice.
Background: Current use of smartphone cameras by parents create opportunities for longitudinal home-video-assessments to monitor infant development. We developed and validated a home-video method for parents, enabling Pediatric Physical Therapists to assess infants’ gross motor development with the Alberta Infant Motor Scale (AIMS). The objective of the present study was to investigate the feasibility of this home-video method from the parents’ perspective. Methods: Parents of 59 typically developing infants (0–19 months) were recruited, 45 parents participated in the study. Information about dropout was collected. A sequential mixed methods design was used to examine feasibility, including questionnaires and semi-structured interviews. While the questionnaires inquired after the practical feasibility of the home-video method, the interviews also allowed parents to comment on their feelings and thoughts using the home-video method. Results: Of 45 participating parents, 34 parents returned both questionnaires and eight parents agreed to an interview. Parent reported effort by the infants was very low: the home-video method is perceived as similar to the normal routine of playing. The parental effort level was acceptable. The main constraint parents reported was time planning. Parents noted it was sometimes difficult to find the right moment to record the infant’s motor behavior, that is, when parents were both at home and their baby was in the appropriate state. Technical problems with the web portal, reported by 28% of the parents were also experienced as a constraint. Positive factors mentioned by parents were: the belief that the home videos are valuable for family use, receiving feedback from a professional, the moments of one-on-one attention and interaction with their babies. Moreover, the process of recording the home videos resulted in an increased parental awareness of, and insight into, the gross motor development of their infant. Conclusion: The AIMS home-video method is feasible for parents of typically developing children. Most constraints are of a practical nature that can be addressed in future applications. Future research is needed to show whether the home-video method is also applicable for parents with an infant at risk of motor development problems.
AANLEIDING In het RAAK-MKB project ‘Gelijkspanning breng(t) je verder’ heeft De Haagse Hogeschool, specifiek de opleiding Elektrotechniek, ervaren dat de opkomst van het onderwerp ‘Gelijkspanning’ (ook wel DC) in het beroepenveld sterk samenhangt met ontwikkelingen in het vakgebied van ‘Vermogenselektronica’ of ‘Power Eletronics’. Het beroepenveld vraagt steeds vaker om steeds meer kennis op dit vakgebied, in het kader van bijvoorbeeld de energietransitie, Smart Grids, Internet-of-Things etc. Om deze kennis op een goed gestructureerde wijze over te dragen aan studenten, moeten er een aantal belemmeringen worden weggewerkt. Een van deze belemmeringen is de beperkte beschikbaarheid van kennis; het vakgebied is relatief nieuw en nog sterk in ontwikkeling. Binnen De Haagse Hogeschool is door de opleiding Elektrotechniek (met kennis van de nog weg te werken belemmeringen) de bewuste keuze gemaakt om zich binnen Nederland te willen profileren met het onderwerp ‘Gelijkspanning’. Vanuit het eerdere RAAK-MKB project ‘Gelijkspanning breng(t) je verder’ werden hiertoe een eerste vak en practicum ontwikkeld: Vermogenselektronica 1. Hierin worden beginselen van DC-DC omvormers behandeld. DC-DC omvormers zorgen voor het transformeren van DC-spanningen, om energie bij hoge spanningen en dus lage verliezen te kunnen transporteren. Vanaf het huidige collegejaar (2015-2016) is ook een tweede vak op dit gebied toegevoegd aan het curriculum: Vermogenselektronica 2: hierin worden DC-AC omvormers op hoofdlijnen behandeld. Deze omvormers zorgen ervoor dat veel gebruikte types motoren aangedreven kunnen worden met gelijkspanning. Deze hoofdlijnen staan in de ogen van het beroepenveld nog (te) ver af van toepassingen waarmee zij werken. Daarbij moet gedacht worden aan bijvoorbeeld elektrische mobiliteit (specifieke types motoren), verlichting (DC-DC), distributietechnieken (DC-DC op hogere vermogens) of slimme netten (integratie van energietechniek, communicatietechnologie en regeltechniek / embedded systems). DOELSTELLING Het doel van het project is het opstellen van een implementatiewijze ter verdere invulling van de onderwerpen ‘Gelijkspanning’ en ‘Vermogenselektronica’ in het curriculum van de opleiding Elektrotechniek voor de teamleider van Elektrotechniek van De Haagse Hogeschool om de gewenste profilering te kunnen realiseren. ACTIVITEITEN Vanuit de curriculum commissie van de opleiding Elektrotechniek wordt opdracht gegeven aan een apart team om het implementatievoorstel voor te bereiden. Hierin werken twee docent/onderzoekers samen met de teamleider en enkele extern specialisten. In vijf opeenvolgende stappen wordt op een top-down manier gewerkt aan 1. Formuleren competenties voor DC 2. Hoofdstromen curriculum inrichten 3. Uitwerken vakinhoudelijke gebieden Elektrotechniek (‘leeg vel papier’) 4. Koppelen opzet aan bezetting en kennis in het team en bij partners 5. Voorbereiden besluitvorming RESULTAAT Op deze wijze wordt een heldere visie ontwikkeld op het benodigde onderwijs om het onderwerp gelijkspanning gestructureerd aan te kunnen bieden. Daarbij gaat het om vakinhoudelijke kennis in vakken, met bijbehorende practica en projecten. Om deze kennis goed aan te bieden wordt nadrukkelijk ook de samenwerking met andere kennisinstellingen (zoals Zuyd Hogeschool en de TU-Delft) gezocht.
expressiveness, performance, musicians, skills, educationUsing the genre of Improvisational theatre as a basis, my research aims to design and develop instructional strategies that would help students enhance their expressive skills and achieve the flexibility to adapt their motor behavior to the musical piece. Embodying diverse characters and physicalities, as well as affective states or fictional realities through improv theatre exercises should enable them to expand their expressive range and, therefore, better convey their interpretation to their audience. Through this process, this study also seeks to gain an understanding of the effect this type of training may have on musicians' performance experience, as well as its implications in other areas of their development.
The clubfoot deformity is one of the most common congenital orthopaedic “conditions”. Worldwide approximately 100,000 children are born with unilateral or bilateral clubfoot every year. In the Netherlands the incidence is approximately 175 every year. This three dimensional deformity of the foot involves, equinus, varus, adductus, and cavus . Left untreated the clubfoot leads to deformity, functional disability and pain. Physical impairments of children with clubfoot might lead to limitations in activities and therefore impede a child’s participation. In clinical practice, the orthopaedic surgeon and physiotherapists are regularly consulted by (parents of) clubfoot patients for functional problems such as impaired walking and other daily activities. This does not only affect long-term and physical health of a child, it will also affect the development of social relationships and skills as well. Since walking is a main activity in children to be able to participate in daily life, our previous study (financially supported by SIA Raak Publiek) focussed on gait differences between children with clubfoot and controls. However, differences in gait characteristics do not necessarily lead to functional limitations and restricted participation. Therefore, providing insight in participation and a child’s performance in other activities than walking is necessary. Insight in a child’s participation will also indicate the functional outcome of the treatment, which on its turn could provide essential information concerning a possible relapse.. Early identification of a relapse is important since it could prevent the need for major surgical interventions. The occurrence of a relapse clubfoot will probably also lead to functional differences in the foot as well as problems during activity and participation. Therefore, the main focus of this study is the functional outcomes of physical activities and the characterisation of participation of children with clubfeet in daily activities of childhood.
