In de periode 1960 tot 1965 werd de TV-serie De bezetting o.l.v. Loe de Jong voor het eerst live uitgezonden op de Nederlandse televisie. In de periode 1966 tot 1968 werd deze serie in ingekorte versie herhaald. In 1989-1990 is er een remake gemaakt van deze serie o.l.v. Ad van Liempt. In 2006 vat Ad van Liempt het plan op om een geheel nieuwe serie te ontwikkelen over de oorlog. Wetenschappelijk onderzoek, nieuw boven water gekomen beeldmateriaal en veranderde inzichten in het publieke debat legitimeren dit project. De redactie van Andere Tijden aangevuld met wetenschappers doen onderzoek naar de onderwerpen die van begin af min of meer vast stonden. In de opzet van de serie is er geprobeerd het verhaal van de oorlog op een andere, meer persoonlijke manier te vertellen. Er is niet gezocht naar het clichématige verhaal. Maar er is steeds geprobeerd aan de hand van persoonlijke notities zoals dagboeken, brieven en uniek, niet eerder uitgezonden materiaal de onderwerpen atypisch te behandelen. Ook is er sterk op gelet geen moraliserend oordeel te vellen over de gebeurtenissen die worden getoond (zoals wel in Loe de Jongs serie). Het project heeft een 9-delige TV-serie, een DVD-box, een website en een boek opgeleverd. De serie is hierbij leidend geweest en de site () en het boek zijn informatief en aanvullend op de serie. Er is geen radioprogramma gemaakt rond de serie hoewel het radioprogramma OVT er regelmatig over bericht heeft. In 2007 is er vervolgens een Spin-off ontstaan. Speciaal voor de jeugd en in samenwerking met Klokhuis is er een dertiendelige serie gemaakt over kinderen in de oorlog. In elke aflevering wordt het verhaal verteld van een kind dat een typerende gebeurtenis uit de oorlog heeft ondervonden of meegemaakt. Hierbij zijn dramascènes gebruikt om het perspectief vanuit het kind te versterken. Naast de serie is er een website ontwikkeld die ook is afgeleid van de serie (). Het spel dat gespeeld kan worden vertelt in grote lijnen de verhalen uit de serie. De serie “De oorlog” en “13 in de oorlog” hebben, hoewel ze (deels) door dezelfde mensen zijn gemaakt weinig relatie met elkaar. Er is uiteraard overlap in onderwerpen, maar de benadering, de vorm en structuur zijn zeer verschillend. Er is slechts een zwakke crossmediale relatie tussen de producten die over de verschillende kanalen zijn gezonden. Slechts indexaal wordt een enkele keer verwezen naar de andere media, maar de bezoeker/kijker hoeft niet te switchen om het verhaal compleet te krijgen. De afzonderlijke producten zijn uitstekend los van elkaar te gebruiken. Dat vermeld hebbende moet ook gezegd worden dat beide series en hun nevenproducten inhoudelijk voortreffelijk zijn gemaakt. De enige kritiek zou kunnen zijn dat de site van De Oorlog puur informatief is en amper mogelijkheden biedt om in dialoog te gaan met de makers en elkaar. Maar daar is (gezien de aard van het onderwerp wellicht terecht) bewust van afgezien. Qua ontwikkeling is wel duidelijk sprake van een crossmediaal project waarbij personen, bronnen en resultaten veelvuldig vanuit een duidelijk regie zijn gebruikt voor de eindproducten. Eindconclusie: Ofschoon het een interessant, goed en fraai uitgevoerd project is, kan het in mijn ogen niet echt dienen als voorbeeldig crossmediaal format, want daarvoor zijn de tv-series te leidend, is de relatie tussen de producten te zwak en wordt de doelgroep niet actief gestimuleerd om gebruik te maken van de verschillende media om zo zijn eigen verhaal te maken.
DOCUMENT
Sinds een jaar of acht zit ik regelmatig in het radioprogramma van Theodor Holman, tegenwoordig OBA live geheten. In die tijd heb ik een paar honderd keer meegedaan aan discussies over de actualiteit en iets minder vaak individueel commentaar geleverd op boeken, artikelen of gebeurtenissen. Dit laatste deed ik ook afgelopen week en wel naar aanleiding van het interview met Henk Hofland in Vrij Nederland. Het kon niet anders dan mijn aandacht trekken: de ouwe meester op het omslag, zijn treurig-wijze ogen en dan de titel: 'De oorlog is afgelopen'.
LINK
Werkweken van 70 uur, elf verschillende functietitels in tien jaar en toch is het volgens Jennifer Smits Kilgus de meest verslavende werkplek van de wereld: Washington DC, oftewel ‘The Hill’. Jennifer heeft onder andere voor president Bush gewerkt en in de Capitool voor het ministerie van buitenlandse zaken waar ze ervaring op deed met huidige president Joe Biden. Het is een spannende aflevering met inside information over onder andere de oorlog in Afghanistan.
LINK
Langs verschillende kanalen halen participatieprofessionals inbreng op bij bewoners, maar door tal van redenen blijkt deze vaak moeilijk te verbinden aan interne processen van plan- en besluitvorming. Dat leidt tot teleurstelling bij zowel professionals als bewoners. Dit onderzoek zal helpen het handelingsrepertoire van participatie- en backofficeprofessionals te versterken, met als doel om deze verbinding te verbeteren.
De beveiliging van militaire terreinen van de landmacht is al jaren een punt van aandacht en reden tot zorg. In verschillende onderzoeken & publicaties is aangetoond dat de beveiliging van kazernes helaas de nodige zwakke plekken bevat. Dit heeft nadrukkelijk de focus van Defensie, zeker nu zij van de politiek moeten opschalen ten gevolge van de hybride een oorlogsdreiging. Het betreft een feasibility studie naar de functionele modules (zowel hardware als software) van een op zichzelf staand beveiligingssysteem met verschillende soorten sensoren, waarbij drones worden ingezet om autonoom geconstateerde beveiligingsincidenten te detecteren en te verifiëren. De onderzoeksvraag voor dit project is: Hoe kunnen drones binnen een stand alone beveiligingssysteem autonoom worden ingezet bij het bewaken van een perimeter en detecteren van beveiligingsincidenten in een GPS-denied omgeving? Het project is opgedeeld in vier werkpakketten: - Het uitwerken van de functionele eisen voor een dergelijk beveiligingssysteem; - Het ontwikkelen van het concept voor de architectuur en de modules; - Het onderzoeken van de uitdagingen rondom het robuust en cyber-secure navigeren van drones in een GPS-denied omgeving; - Het inzichtelijk maken van architectuurkeuzes voor de ontwikkeling van een stand-alone beveiligingssysteem. Het project moet de basis opleveren voor een langdurige onderzoeks- en ontwikkelprogramma van Saxion met defensiepraktijkpartners en Nederlandse bedrijven. Het programma richt zich op het verwerven en ontwikkelen van kennis over de inzet van drones en het gebruik van specifieke sensoren in een stand alone beveiligingssystemen. Met deze kennis kunnen Defensie en Nederlandse bedrijven het systeem verder ontwikkelen tot een concreet product.
De documentaire Identical Strangers (2018) verhaalt van eeneiige drielingen die in het naoorlogse New York bij adoptie van elkaar zijn gescheiden en in verschillende sociale milieus terechtgekomen. Wanneer ze elkaar bij toeval ontmoeten, blijkt dat ze deel uitmaken van een sociaal-wetenschappelijk experiment. Ze worden per direct een media-sensatie omdat ze totale vreemden zijn en desondanks toch identiek aan de binnen- en buitenzijde. Ze zijn identical strangers. Een vergelijkbare, minder macabere, situatie doet zich voor in de Nederlandse woningbouwvoorraad. Onder druk van extreme woningtekorten zijn tussen 1960 en 1975 honderduizenden complexen gebouwd met industriële methoden en standaardoplossingen. Door de beperkte aantal bouwende partijen zijn deze complexen feitelijk ‘identical strangers’. Ze staan rondom elke stad in Nederland, maar welke complexen echt identiek zijn is niet bekend. Deze woningen en buurten staan aan de vooravond van vele ingrepen: renovaties, verduurzaming, (circulaire) sloop-nieuwbouw, aanpassingen aan nieuwe doelgroepen (onder meer vergrijzing), keuzes voor optoppen, aanbouwen of verdichten. Ook moeten ze beoordeeld worden op hun monumentale waarde (Monumentenwet). En tegelijkertijd moet de omgeving klimaatbestendiger en biodiverser worden. Het opdrachtgeverschap is gefragmenteerd en sectoraal. Gemeentelijke overheden, corporaties, gebouweigenaren en bouwbedrijven bepalen de kaders en stellen de opdrachten op, maar de daadwerkelijke keuzes en uitwerkingen worden door ontwerpbureaus en hun partners gemaakt. Deze MKB-bedrijven hebben urgente behoefte aan meer kennis over deze identical strangers en werkzame ingrepen. Met deze MKB-vraag gaat dit onderzoek aan de slag. In dit project traceren we de identical strangers met een speciaal daarvoor getraind algoritme, benoemen we hun belangrijkste karakteristieken, ontsluiten we systematisch 30 voorbeeldstellende ingrepen die reeds zijn uitgevoerd en brengen we de onderliggende keuzemogelijkheden en consequenties in beeld. Het consortium bundelt de pioniers die reeds met deze voorraad op verschillende schaalniveaus aan de slag zijn en betrekt in een bredere Community of Practice de ruimtelijk opdrachtgevende partijen.
