This systematic review focused on synthesizing information on studies that evaluated influential and constitutional factors that characterize (elements of) a learning environment for developing Information Problem Solving (IPS) in Higher Education students. Specifically, the goal was to create a comprehensive set of effective design principles for designing learning environments to teach IPS in Higher Education
Purpose:The main goal of this article is to define and justify group problem solving as an approach to citizenshipeducation. It is demonstrated that the choice of theoretical framework of democracy has consequences for thechosen learning goals, educational approach and leaarning activities. The framework used here is an epistemic theoryof deliberative democracy. It is argued that such an approach enhances teachers’ and pupils’ autonomy.Design/methodology/approach:First, it was discussed what kind of theory of democracy lies behind the mainstreamapproach to citizenship education. Then, it was demonstrated how a chosen theory of democracy and citizenshipleads to a specific translation into educational principles. In order to define and translate the chosen framework intoeducational principles and learning activities, different disciplines were drawn upon: political philosophy, cognitiveand educational psychology.Findings:Group problem solving was defined as an alternativeparticipatory educational approach to citizenshipeducation and four educational principles were defined: argumentation, connected learning, decision making and thinking together.Practical implications:Educationalists, policy makers and researchers working on citizenship education should discusstheir ideals of democracy and citizenship in orderfor these to become an object of scrutiny in the curriculum.
MULTIFILE
In dit KIEM-project verkennen we de haalbaarheid van een nieuw concept voor energietransitie en circulaire economie: EnTranCe-for-a-Community. Dit is een generiek concept voor draagvlak voor lokale waarde-creatie en groene energieproductie. Na discussies met ons werkveld implementeren we EnTranCe-for-a-Community hier als een publiekskas met technologie om lokale biomassa om te zetten in groene energie (gas) en biocompost. We onderzoeken of dit concept een aantrekkelijke uitbreiding is voor lokale energie-initiatieven en energiecoöperaties (doorgaans bezig met zon en/of wind) als alternatief voor aardgas of een warmtenet. We willen weten of en hoe het realiseren van een EnTranCe-for-a-Community-project op een concrete locatie kansrijk is. Dat kansrijk zijn wordt op drie niveaus onderzocht: (a) de bijdrage aan de lokale energietransitie (kosten/baten); (b) de bijdrage aan een lokale circulaire economie door verwaarding van lokale biomassa (kosten/baten) en (c) de bijdrage aan draagvlak en enthousiasme (en dus praktische haalbaarheid) voor deze ontwikkelingen, door het nauw betrekken van lokale stakeholders bij de studie en eventuele implementatie. EnTranCe-for-a-Community combineert eerder opgedane kennis en kunde op een innovatieve manier en beoogt lokale energietransitie te verbreden naar lokale biomassa. Deze haalbaarheidsstudie wordt uitgevoerd door een nieuw samenwerkingsverband van partners uit de coöperatieve en lokale energiesector, MKB en het expertisecentrum EnTranCe van de Hanzehogeschool Groningen. Allen dragen bij aan de haalbaarheidsstudie met kennis, kunde en netwerken die nodig zijn voor dit onderzoek en voor realisatie op langere termijn, indien voldoende kansrijk. We gebruiken de beproefde iteratieve Lean Startup-aanpak, die juist is ontwikkeld voor dit type complexe en multidimensionale projecten. We gaan komen tot een business en een mission model voor eventuele toekomstige implementatie ergens in Groningen op basis van de gedocumenteerde kansrijkheid van het concept. Op die manier zal dit KIEM-project de basis leggen voor een veel groter projectvoorstel voor verdere realisatie.
In my PD research, I want to focus on how collectivity is practiced in the arts, by learning from the Indonesian multidisciplinary art collective ruangrupa’s use of [the international art exhibition] ‘documenta’ as a tool, and the potential of continuing the experiences outside this group and context. The art practices programmed by ruangrupa can be understood as complex and ambiguous where art is not at the center of attention but part of a larger communal productivity. And where it is not sufficient to be merely critical, and merely voice opposition, but to engage, and create alternatives in everyday life [without being problem-solving or social design]. My research concerns the potential of continuing these practices and experiences outside this particular artist group and exhibition context. Ruangrupa’s work reveals problems of the current Western art system, how it is (hierarchically) organized, the implicit rules, norms and values it is based on. Ruangrupa's practice thus serves as an exercise and point of departure to answer questions about forms of self-organization within the art field. Its collective and multidisciplinary art practice implies the question whether it also can serve as a model for living together on a larger scale (also outside the arts), beyond hierarchies of social and professional structures. There is currently a lack of research on these particular art practices, so that they are not easily accessible for non-participants. For the art field in particular, this concerns the question whether contemporary art can and needs to take place outside established Western gallery/museum, art/curatorial paradigms and what can be learned from ruangrupa's and documenta fifteen's blending of art practice with daily life practice. This is also an urgent practical issue for art schools (including my school Willem de Kooning Academy) that increasingly develop art study programs outside the studio and gallery art paradigm.
