The Hungarian artist Judit Kis was one of the artists who gave a performance during Video Vortex #12 in Malta, in September 2019. This is where I was introduced to her very personal work. In the following months I engaged with her work and decided to approach her for an (email) interview. In an artistic sense, Judit Kis fits well into the ‘intermedia’ category. She produces videos (https://vimeo.com/user9166179), photo documentations (here her older Tumblr site), prints, paintings, ceramics, performances and installations consisting of blankets, lightboxes and bricks. She prints sentences on textile and engraves words into ceramic bricks (all in English). Titles of some of her video works: I have never happened, Detoxification, Dedication, Disillusion, Distance, I love you, and a confronting one: Enough.
MULTIFILE
Working as speech acts that delineate online communities, claims to victimhood tend to evoke contestation. Their inherent political nature spurs user engagement in the shape of clicks, shares, emojis, and so on. TikTok’s multimodality has given rise to new practices of engagement that significantly shape how victimhood is communicated and negotiated. This study draws attention to the platform vernacular practice of the ‘stitch.’ Allowing users to respond to someone else by ‘remixing’ social media content of others, the stitch is a platform practice designed for commentary. We zoom in on stitched videos networked by hashtags, published in relation to the Israel-Hamas war. TikTok’s multimodality expands user pathways that connect claimants and those who contest them. Moving beyond hashtag hijacking the stitch elevates a practice of commentary that turns victimhood politics into a spectacle that politicizes formerly less political realms, and that further blurs the boundaries between on- and offline spaces. The analysis shows how stitched videos are especially used for antagonist encounters where they crowd out the ‘original’ post to which they respond. In this way, stitches can be seen as tools that aid platformed ‘regimes’ of visibility that prioritize the antagonist encounter in order to commodify them.
MULTIFILE
De Acquired Brain Injury – Challenge Assessment (ABI-CA) is een motoriektest speciaal voor kinderen met niet-aangeboren hersenletsel. Voor kinderfysiotherapeuten is het van belang dat deze test betrouwbaar is in de dagelijkse praktijk zodat zij juiste uitspraken kunnen doen over motoriek en eventuele behandeling. Dat is waar dit project zich op richt.
In view of the 75th commemoration of the liberation of World War II, Visit Brabant asked BUas to connect the main heritage locations in the province through storytelling in order to attract more visitors.In 2015, we developed a narrative concept entitled “Crossroads. Life changing stories 40-45”. In 2016, we developed a brand guide which explains storytelling guidelines. In collaboration with Brabant Heritage and Brabant Remembers, in 2017-208, 15 meetings were organized all over the province to collect personal WWII narratives. From over 600 narratives, together with a group of historians, we selected 75 narratives. Under our guidance, these 75 narratives have been rewritten into Crossroads stories by some 20 different authors. Brabant Remembers has launched a marketing campaign and (digital and physical) experiences based on these stories. The aim is to touch visitors and local people emotionally with personal stories from the past, and to offer new ways of interacting with these stories, especially for young people.WhenThe project has been running since 2015. We currently play an advisory role in the development of the Brabant Remembers app (for example augmented reality videos), and in physical products such as the Dilemma Maze and the Stilllevens of Studio Verdult.Partners: Visit Brabant, Brabant Remembers, Erfgoed Brabant, Stichting Crossroads
Computer Vision (CV) is een tak binnen de Artificiële Intelligentie (AI) die zich bezig houdt met visuele herkenning van patronen in afbeeldingen of videos. Daarbij wordt gebruik gemaakt van diepe representatiemodellen, die gebaseerd zijn op Euclidische geometrie. Dit betekent dat deze modellen getraind zijn op basis van een vlakke geometrische representatie. In veel gevallen sluit deze representatie niet goed aan bij de echte wereld. Visuele illusies, zoals Sheppard’s “Terror Subterra”, geven aanwijzingen waar de discrepanties zitten. Bij een verplaatsing van het monster op de horizontale en verticale as in een vlakke representatie lijkt het alsof het monster van grootte veranderd, terwijl dit in werkelijkheid niet zo is: beide monsters zijn exact even groot. Een verplaatsing van een object in de echte wereld heeft zo vaak invloed op de schaal dat onze hersenen erdoor misleid kunnen worden. Recente vorderingen in CV laten de potentie zien van de toepassing van niet-Euclidische geometrie voor het leren van visuele eigenschappen. Het verschil tussen de twee is met name dat de representatieve kracht van niet-Euclidische geometrie groter is. In een niet-Euclidische representatie kan de schaal van Shepard’s monster bij verplaatsing in de ruimte op een natuurlijke manier gepresenteerd worden, waardoor het beeld consistent blijft met onze visuele perceptie ervan. In dit onderzoek willen we de impact evalueren van niet-Euclidische visuele representatiemodellen op het verzamelen, ordenen en annoteren van de data die nodig is voor het trainen van deze nieuwe diepe representatiemodellen. Dit willen we doen we aan de hand van drie CV-problemen die praktische toepassingen dienen buiten de context van de academische wetenschap: beeldmerkherkenning in reclamevideo’s (bij Alpha.one), winkelpanddetectie in gelijkhoekige (visoogobjectief) video’s (bij The Big Data Company) en visuele inspectie van de binnenkant van cilindervormige opslagtanks (bij ScanTank).
