This article investigates possible pathways of habitus change by informal tourism entrepreneurs in Thailand. Bourdieu's concept of habitus is depicted as a person's understanding of the world. Do people adapt their worldview in response to only external stimuli? Through ethnographic fieldwork including participant observations and active semi-structured interviews with 53 participants, this paper identifies a classification of four modes of habitus adaptation: (1) Understanding and appreciating the field and its conditions, (2) Challenging core beliefs systems, (3) Applying a practical sense to ‘objective possibilities’, and, (4) Challenging non-reflective dispositions. We argue that charting the modes of habitus adaptation could help policymakers understand the change processes of informal entrepreneurs in the tourism sector and their willingness to change.
The question of how to design climate-resilient landscapes plays a major role in the European projects in which the green university has been involved, such as Future Cities and F:ACTS!. These are projects in which various European organizations, government authorities and universities have joined forces to find an answer to climate-related issues. Van Hall Larenstein also collaborates with Almere, a relatively new Dutch municipality that is changing rapidly and that prioritizes climate resilience in its development. Over the years there has been a clear development in climate-adaptive planning, both in education and in practice.
Background: Concepts such as participation and environment may differ across cultures. Consequently, to use a measure like the Participation and Environment Measure for Children and Youth (PEM-CY) in other than the original English-speaking contexts, cultural adaptation needs to be assured. The aim of this study was to cross-culturally translate and adapt the PEM-CY into German as it is used in Germany, Austria and Switzerland. Methods: Fifteen parents of children and adolescents with disabilities from three German speaking countries participated in three rounds of think-aloud interviews. We followed the procedure of cultural equivalence guidelines including two additional steps. Data was analyzed by content analysis using semantic, idiomatic, experiential and conceptual equivalence. Results: Results show adaptations mainly focused on experiential and conceptual equivalence, with conceptual equivalence being the most challenging to reach. Examples of experiential equivalence included adapting the examples of activities in the PEM-CY to reflect those typical in German speaking countries. Conceptual equivalence mainly addressed aspects of “involvement” and “environment” of children and adolescents and was reached through adaptations such as enhanced instructions and structures, and additional definitions. Conclusions: This study presents a cross-cultural translation and adaptation process to develop a German version of the PEM-CY that is suitable for Germany, Austria and Switzerland. Using a modified cultural adaptation process, a culturally adapted version of PEM-CY (German) is now available for research, practice and further validation.
Uit de ongevallenstatistieken blijkt dat ouderen verhoudingsgewijs vaker betrokken zijn bij verkeersongevallen en vaker de veroorzaker van een ongeval zijn. Ze worden daarom als risicogroep in het verkeer aangeduid. Diverse eerder uitgevoerde onderzoeken verwachten dat rijhulpsystemen, de zogenoemde ‘Advanced Driver Assistance Systems’ (ADAS) het verhoogde ongevalsrisico van de oudere autobestuurder kan verlagen. Toch blijkt uit voorgaand onderzoek dat deze ADAS, die generiek ontwikkeld worden voor een universele gebruiker, juist bij oudere automobilist nog niet goed aanslaan en de potentie van een doelgroepgerichte ADAS voor ouderen niet optimaal benut wordt. De technische mogelijkheden om ouderen te ondersteunen bestaan al, maar het ontbreekt op dit moment nog aan praktische toepassingen. In BRAVO staat een doelgroepgerichte ADAS voor ouderen centraal en zullen de marktmogelijkheden samen met de mkb-partners onderzocht worden. Dit onderzoek vraagt om een multidisciplinaire benadering van zowel de problematiek, de huidige markt als de behoeften van de consument/doelgroep. BRAVO zal resulteren in een businesscase die scenario’s bevat waarin een doelgroepgerichte ADAS voor ouderen kan worden toegepast. Daarnaast zal dit verkennende onderzoek nieuwe inzichten geven die zullen leiden tot nieuwe (en grotere) onderzoeken naar het effect en de impact van een doelgroepgerichte ADAS voor ouderen. Met BRAVO wordt een eerste stap gezet naar de ontwikkeling van een doelgroepgerichte ADAS die kan bijdragen aan de verkeersveiligheid en het zelfstandige mobiliteitsbelang van de oudere bestuurder.
Achtergrond: Door klimaatverandering worden in stedelijke gebieden steeds vaker normen en/of acceptatiegrenzen voor neerslag, hitte en droogte overschreden. Gemeenten en waterschappen hebben de taak om te zorgen voor een klimaatbestendige inrichting. Samenwerking met bewoners is hierbij voor hen essentieel. Vraagarticulatie: Om de stap naar uitvoering te kunnen maken hebben professionals van gemeenten en waterschappen behoefte aan inzicht in: • effecten op microniveau (straten/gebouwen); • lokale ervaringen en beleving door burgers; • hoe burgers betrokken kunnen worden bij maatregelen. Hoofdvraag en doelstelling: Hoe kunnen professionals van gemeenten en waterschappen met inzet van burgers klimaatadaptatie in stedelijk gebied in praktijk brengen? Het doel is om een praktisch toepasbare werkwijze te ontwikkelen voor ‘burgerparticipatie in klimaatadaptatie’. Aanpak: Het onderzoek wordt uitgevoerd in 5 living labs waarin 10 keer een participatieproces op straat/buurtniveau wordt doorlopen. Hierbij worden verschillende benaderingen uit de burgerwetenschap toegepast. Professionals en bewoners voeren samen metingen uit (participatieve monitoring), verzamelen in een korte periode gegevens over fysieke en sociale kwetsbaarheid (city climatescan) en werken maatregelen uit (cocreatie workshops). De werkwijzen worden via een vergelijkingskader binnen en tussen living labs gemonitord, geëvalueerd en aangescherpt. Resultaat: Het resultaat is een praktisch toepasbare werkwijze voor ‘burgerparticpatie in klimaatadaptatie’. Deze kan worden toegepast door professionals van gemeenten en waterschappen in samenwerking met buurtbewoners, maar ook actoren zoals scholen, lokale bedrijven en woningcorporaties kunnen hierbij worden betrokken. Consortium: Het consortium betreft een unieke samenwerking tussen vier hogescholen (HZ University of Applied Sciences, Hogeschool Rotterdam, Hogeschool Van Hall Larenstein, Hanzehogeschool Groningen), vijf gemeenten (Vlissingen, Middelburg, Rotterdam, Leeuwarden, Groningen) en twee waterschappen (Wetterskip Fryslân, Waterschap Noorderzijlvest). Het consortium is ontstaan uit het Lectorenplatform Delta en Water en verstevigt de strategische samenwerking tussen praktijkprofessionals, onderzoek en onderwijs. Doorwerking wordt gerealiseerd via een expertgroep waarin diverse sleutelspelers zijn vertegenwoordigd (o.a. City Deal, Deltaprogramma, Global Centre on Excellence for Climate Adaptation).
Coastal nourishments, where sand from offshore is placed near or at the beach, are nowadays a key coastal protection method for narrow beaches and hinterlands worldwide. Recent sea level rise projections and the increasing involvement of multiple stakeholders in adaptation strategies have resulted in a desire for nourishment solutions that fit a larger geographical scale (O 10 km) and a longer time horizon (O decades). Dutch frontrunner pilot experiments such as the Sandmotor and Ameland inlet nourishment, as well as the Hondsbossche Dunes coastal reinforcement project have all been implemented from this perspective, with the specific aim to encompass solutions that fit in a renewed climate-resilient coastal protection strategy. By capitalizing on recent large-scale nourishments, the proposed Coastal landSCAPE project C-SCAPE will employ and advance the newly developed Dynamic Adaptive Policy Pathways (DAPP) approach to construct a sustainable long-term nourishment strategy in the face of an uncertain future, linking climate and landscape scales to benefits for nature and society. Novel long-term sandy solutions will be examined using this pathways method, identifying tipping points that may exist if distinct strategies are being continued. Crucial elements for the construction of adaptive pathways are 1) a clear view on the long-term feasibility of different nourishment alternatives, and 2) solid, science-based quantification methods for integral evaluation of the social, economic, morphological and ecological outcomes of various pathways. As currently both elements are lacking, we propose to erect a Living Lab for Climate Adaptation within the C-SCAPE project. In this Living Lab, specific attention is paid to the socio-economic implications of the nourished landscape, as we examine how morphological and ecological development of the large-scale nourishment strategies and their design choices (e.g. concentrated vs alongshore uniform, subaqueous vs subaerial, geomorphological features like artificial lagoons) translate to social acceptance.
