Residential public charging points are shared by multiple electric vehicle drivers, often neighbours. Therefore, charging behaviour is embedded in a social context. Behaviours that affect, or are influenced by, other publiccharging point users have been sparsely studied and lack an overarching and comprehensive definition. Consequently, very few measures are applied in practice to influence charging behaviour. We aim to classify and define the social dimension of charging behaviour from a social-psychological perspective and, using a behaviour change framework, identify and analyse the measures to influence this behaviour. We interviewed 15 experts onresidential public charging infrastructure in the Netherlands. We identified 17 charging behaviours rooted in interpersonal interactions between individuals and interactions between individuals and technology. These behaviours can be categorised into prosocial and antisocial charging behaviours. Prosocial charging behaviour provides or enhances the opportunity for other users to charge their vehicle at the public charging point, for instance by charging only when necessary. Antisocial charging behaviour prevents or diminishes this opportunity, for instance by occupying the charging point after charging, intentionally or unintentionally. We thenidentified 23 measures to influence antisocial and prosocial charging behaviours. These measures can influence behaviour through human–technology interaction, such as providing charging etiquettes to new electric vehicle drivers or charging idle fees, and interpersonal interaction, such as social pressure from other charging point users or facilitating social interactions to exchange requests. Our approach advocates for more attention to the social dimension of charging behaviour.
Human behaviour change is necessary to meet targets set by the Paris Agreement to mitigate climate change. Restrictions and regulations put in place globally to mitigate the spread of COVID-19 during 2020 have had a substantial impact on everyday life, including many carbon-intensive behaviours such as transportation. Changes to transportation behaviour may reduce carbon emissions. Behaviour change theory can offer perspective on the drivers and influences of behaviour and shape recommendations for how policy-makers can capitalise on any observed behaviour changes that may mitigate climate change. For this commentary, we aimed to describe changes in data relating to transportation behaviours concerning working from home during the COVID-19 pandemic across the Netherlands, Sweden and the UK. We display these identified changes in a concept map, suggesting links between the changes in behaviour and levels of carbon emissions. We consider these changes in relation to a comprehensive and easy to understand model of behaviour, the Opportunity, Motivation Behaviour (COM-B) model, to understand the capabilities, opportunities and behaviours related to the observed behaviour changes and potential policy to mitigate climate change. There is now an opportunity for policy-makers to increase the likelihood of maintaining pro-environmental behaviour changes by providing opportunities, improving capabilities and maintaining motivation for these behaviours.
BackgroundTackling challenges related to health, environmental sustainability and equity requires many sectors to work together. This “intersectoral co-operation” can pose a challenge on its own. Research commonly focuses on one field or is conducted within one region or country. The aim of this study was to investigate facilitators and barriers regarding intersectoral co-operative behaviour as experienced in twelve distinct case studies in ten European countries. The COM-B behavioural system was applied to investigate which capabilities, opportunities and motivational elements appear necessary for co-operative behaviour.MethodTwelve focus groups were conducted between October 2018 and March 2019, with a total of 76 participants (policymakers, case study coordinators, governmental institutes and/or non-governmental organisations representing citizens or citizens). Focus groups were organised locally and held in the native language using a common protocol and handbook. One central organisation coordinated the focus groups and analysed the results. Translated data were analysed using deductive thematic analysis, applying previous intersectoral co-operation frameworks and the COM-B behavioural system.ResultsAmongst the main facilitators experienced were having highly motivated partners who find common goals and see mutual benefits, with good personal relationships and trust (Motivation). In addition, having supportive environments that provide opportunities to co-operate in terms of support and resources facilitated co-operation (Opportunity), along with motivated co-operation partners who have long-term visions, create good external visibility and who have clear agreements and clarity on roles from early on (Capability). Barriers included not having necessary and/or structural resources or enough time, and negative attitudes from specific stakeholders.ConclusionsThis study on facilitators and barriers to intersectoral co-operation in ten European countries confirms findings of earlier studies. This study also demonstrates that the COM-B model can serve as a relatively simple tool to understand co-operative behaviour in terms of the capability, opportunity and motivation required amongst co-operation partners from different sectors. Results can support co-operators’ and policymakers’ understanding of necessary elements of intersectoral co-operation. It can help them in developing more successful intersectoral co-operation when dealing with challenges of health, environmental sustainability and equity.
Gezond beweeggedrag bevordert de kwaliteit van leven en helpt bij het verminderen of voorkomen van gezondheidsklachten en heeft een positieve invloed op sociaal welbevinden, participatie en welzijn. Gezond leven is primair de verantwoordelijkheid van mensen zelf, maar niet iedereen is in staat om gezond gedrag zelfstandig te initiëren en vol te houden. Voor deze mensen is in de eerstelijnszorg veel aandacht. Frustrerend is dat ondanks alle inspanningen de zorgprofessionals, zoals de fysiotherapeut, praktijkondersteuner en beweegconsulent, zelf inschat-ten dat 50-90% van de cliënten binnen een jaar terugvalt in ongezond beweeggedrag. Hoewel aansluiten bij de mate van zelfmanagement van de cliënt hierbij kansrijk lijkt, blijkt de huidige aanpak onvoldoende. Bewijskracht voor het belang van het stimuleren van gezond gedrag in de context, een combinatie van achtergrondkenmerken en sociaal, psychisch en fysiek functioneren in de leefomgeving, neemt toe. Maar hoe betrek je als professional deze context in een persoonsgericht ondersteuningstraject? Hogeschool Leiden, De Haagse Hogeschool en Hogeschool Rotterdam gaan samen een methodiek ontwikkelen die antwoord geeft op deze vraag. Het BiBoZ project identificeert functioneringsprofielen vanuit cliëntenperspectief en identificeert profielspecifieke bouwstenen voor duurzaam gezond beweeggedrag. De functioneringsprofielen zijn gebaseerd op individuele kenmerken en gedrag beïnvloedende componenten zoals het fysieke, sociale en psychische functioneren in de dagelijkse leefomgeving van de cliënt. Bouwstenen zijn bestaande interventies en diensten zoals: beweeginterventie, een app of verwijzing naar een beweegaanbod of burgerinitiatief. Voor het definiëren van de functioneringsprofielen en bouwstenen starten we bij de cliënt, werken we gedurende het hele traject in co-creatie met de praktijk, gebruiken we het Behavioural Change Wheel als theoretisch raamwerk en gebruiken we naast kwalitatieve technieken ontwerpgerichte onderzoekstechnieken. Vanuit deze nieuwe open en brede blik werken we toe naar een prototype van een methodiek te gebruiken door zorgprofessionals voor op maat ondersteunen van hun cliënten in het bereiken van duurzaam gezond beweeggedrag.
Het doel van het door Raak Publiek gefinancierde project (2019-2021) Blijf in Beweging ondersteuning Zorgprofessionals (BiBoZ) is om een methode te ontwikkelen waarmee zorgprofessionals, tijdens een consult, hun cliënten op maat kunnen ondersteunen in het bereiken van duurzaam gezond beweeggedrag. Een belangrijke eis is dat de methode leidt tot persoonsgerichte ondersteuning waarbij rekening wordt gehouden met de context van de cliënt. Onder context verstaan we de combinatie van achtergrondkenmerken en het sociaal, psychisch en fysiek functioneren in de eigen leefomgeving. De methode is ontwikkeld vanuit cliëntperspectief en in co-creatie met de doelgroep. Hiervoor zijn ontwerpgericht onderzoekstechnieken gebruikt zoals contextmapping (38 cliënten) en storytelling (11 professionals en 12 cliënten). Met de opbrengsten is in co-creatie met cliënten, professionals, studenten en docentonderzoekers de methode ontwikkeld. Het Behaviour Change Wheel (BCW) gedragsveranderingsraamwerk en informatie uit een systematische review naar effectieve beweeginterventies vormen de theoretische basis van de methode. De methode bestaat uit zes fictieve verhalen en een gespreksondersteuningstool. Als voorbereiding op het consult leest de cliënt de zes verhalen. Op basis van deze voorbereiding vindt het gesprek plaats over gezond bewegen. De professional gebruikt de gespreksondersteuningstool om op de cliënt afgestemde gedragsveranderingstechnieken in te zetten ter bevordering van doelen gericht op gezond bewegen. Cliënt en professional vertalen dit samen naar een actieplan op maat. Om de professional te ondersteunen zijn een handleiding, twee (instructie)filmpjes en een app ontwikkeld. De BiBoZ methode is goed beschreven, theoretisch onderbouwd en getest bij 10 professionals, 8 professionals in opleiding en 25 cliënten. Professionals zijn enthousiast. De volgende stap is het verder integreren van de BiBoZ methode in de werkwijze van beweeg/zorgprofessionals en het implementeren en op effectiviteit evalueren van de methode in de dagelijkse praktijk. Aanpassingen aan de methode op basis van de resultaten van de haalbaarheidsstudie worden tijdens de Top-up subsidie uitgevoerd.
