This review is the first step in a long-term research project exploring how social robotics and AI-generated content can contribute to the creative experiences of older adults, with a focus on collaborative drawing and painting. We systematically searched and selected literature on human-robot co-creativity, and analyzed articles to identify methods and strategies for researching co-creative robotics. We found that none of the studies involved older adults, which shows the gap in the literature for this often involved participant group in robotics research. The analyzed literature provides valuable insights into the design of human-robot co-creativity and informs a research agenda to further investigate the topic with older adults. We argue that future research should focus on ecological and developmental perspectives on creativity, on how system behavior can be aligned with the values of older adults, and on the system structures that support this best.
DOCUMENT
Increasingly aware of the importance of active lifestyles, many people intend to exercise more. One of the main challenges is to translate exercise intentions into actual exercise behaviour, the so-called intention-behaviour gap. To investigate barriers and enablers that affect this gap, we conducted a 7-day diary study with 16 women. Participants indicated what their exercise intentions and behaviour were per day, and whether and why they changed retrospectively during the day. Through the diary study, we gain insights into (i) the intention-behaviour interplay, and (ii) the experienced barriers and enablers that influence this interplay throughout the day. Based on the findings, we contribute new implications for design in supporting people translating their intentions into exercise behaviour. We propose three design concepts to illustrate underlying design opportunities. The focus is on positively influencing the interplay of enablers and barriers of exercising and how these can be addressed through design
DOCUMENT
Fully aware of the unusual timing of submitting a commentary 30 years later, we want to reflect on the June edition of the British Journal of Clinical Pharmacology (BJCP) (1993), which featured four research articles on education in clinical pharmacology and therapeutics (CPT) written by our former professor, Theo de Vries, and an editorial highlighting the imperative to improve CPT education, specifically by paying more attention to rational drug prescribing for common diseases.1–5 This plea was illustrated by five cartoons (Figure 1) and formed the basis for the World Health Organization's (WHO) Guide to Good Prescribing and its 6-step. The first four cartoons portrayed the suboptimal state of CPT education as a metaphorical ‘Clinical Pharmacology Continent’ (CPC) and a ‘General Practitioners Island’ (GPI), with a large gap between them. While clinical pharmacologists investigated new drug therapies, general practitioners frequently found themselves unprepared when making rational treatment decisions.1 The final cartoon introduced a solution: problembased learning education, depicted as a bridge connecting the continent and the island. Over the past 30 years, considerable progress has been achieved in bridging the gap. Therefore, we intend to illustrate this transformation with a similar cartoon (Figure 2).
DOCUMENT
Creativiteit wordt in de wetenschappelijke literatuur vaak gedefinieerd als creatief denken, als iets dat zich enkel in het hoofd afspeelt, zonder daarin de rol van het lichaam en de omgeving mee te nemen. Dit onderzoek heeft als doel om een overzicht te geven van beschikbare wetenschappelijke literatuur over creatief denken van leerlingen op de basisschool. Daarnaast brengt het manieren in kaart waarmee leerkrachten creatief denken kunnen bevorderen in verschillende schoolvakken en in vakoverstijgend onderwijs.Creativiteit wordt in de wetenschappelijke literatuur vaak gedefinieerd als creatief denken, als iets dat zich enkel in het hoofd afspeelt. zonder daarin de rol van het lichaam en de omgeving mee te nemen. Door deze eenzijdige definitie van creatief denken te hanteren, blijven kansen onbenut om in verschillende vakken op de basisschool het creatief denken van leerlingen te bevorderen. In deze overzichtsstudie, gefinancierd door Nationaal Regieorgaan Onderwijsonderzoek (NRO), gaan onderzoekers van de Hanzehogeschool uit van een brede opvatting van creativiteit, waarin naast het denken ook het lichaam en de omgeving worden betrokken.Onderzoekers van onderzoeksgroep Kunsteducatie en lectoraat Jeugd, Educatie & Samenleving creëren een raamwerk waarin de verschillende aspecten van creatief denken worden belicht. Op basis van deze brede definitie worden manieren in kaart gebracht waarop leraren creatief denken kunnen bevorderen in verschillende schoolvakken en in vakoverstijgend onderwijs op de basisschool.In veel definities van creativiteit wordt creatief denken beschouwd als iets dat zich enkel in het hoofd afspeelt, zonder dat de rol van het lichaam en de omgeving wordt meegenomen. Door de multidimensionaliteit van creatief denken te negeren blijven kansen liggen om in verschillende vakken op de basisschool het creatief denken van leerlingen te bevorderen. In deze overzichtsstudie gaan we uit van een brede opvatting van ‘denken’ waarin ook het lichaam en de omhgeving worden betrokken. We creëren een raamwerk waarin de verschillende aspecten van creatief denken worden belicht en op basis waarvan manieren worden geïdentificeerd hoe leerkrachten creatief denken kunnen bevorderen in verschillende schoolvakken op de basisschool.
