Learning activities in a makerspace are hands-on and characterized by design and inquiry. Evaluation is needed both for learners and their coaches in order to effectively guide the learning process of the children and for feedback on the effectiveness of the after-school maker activities. Due to its constructionist nature, learning in a makerspace requires specific forms of evaluation. In this paper we describe the development of an instrument that facilitates and captures reflection on the activities that children undertook in a library makerspace. Our aim is to capture learning in this context with multiple instruments: analysis of the artifacts that are made, observation of hands-on activities and interviews - which all are time consuming methods. Hence, we developed an easy to use tool for self-evaluation of maker learner activities for children. We build on the design of a visual instrument used for learning by design and inquiry in primary education. The findings and results are transferable to (formative) assessment and evaluation of learning activities by learners in other types of education and specific in maker education.
Explainable Artificial Intelligence (XAI) aims to provide insights into the inner workings and the outputs of AI systems. Recently, there’s been growing recognition that explainability is inherently human-centric, tied to how people perceive explanations. Despite this, there is no consensus in the research community on whether user evaluation is crucial in XAI, and if so, what exactly needs to be evaluated and how. This systematic literature review addresses this gap by providing a detailed overview of the current state of affairs in human-centered XAI evaluation. We reviewed 73 papers across various domains where XAI was evaluated with users. These studies assessed what makes an explanation “good” from a user’s perspective, i.e., what makes an explanation meaningful to a user of an AI system. We identified 30 components of meaningful explanations that were evaluated in the reviewed papers and categorized them into a taxonomy of human-centered XAI evaluation, based on: (a) the contextualized quality of the explanation, (b) the contribution of the explanation to human-AI interaction, and (c) the contribution of the explanation to human- AI performance. Our analysis also revealed a lack of standardization in the methodologies applied in XAI user studies, with only 19 of the 73 papers applying an evaluation framework used by at least one other study in the sample. These inconsistencies hinder cross-study comparisons and broader insights. Our findings contribute to understanding what makes explanations meaningful to users and how to measure this, guiding the XAI community toward a more unified approach in human-centered explainability.
MULTIFILE
Mobility hubs facilitate multimodal transport and have the potential to improve the accessibility and usability of new mobility services. However, in the context of increasing digitalisation, using mobility hubs requires digital literacy or even owning a smartphone. This constraint may result in the exclusion of current and potential users. Digital kiosks might prove to be a solution, as they can facilitate the use of the services found at mobility hubs. Nevertheless, knowledge of how digital kiosks may improve the experience of disadvantaged groups remains limited in the literature. As part of the SmartHubs project, a field test with a digital kiosk was conducted with 105 participants in Brussels (Belgium) and Rotterdam (The Netherlands) to investigate the intention to use it and its usability in the context of mobility hubs. This study adopted a mixed methods approach, combining participant observation and questionnaire surveys. Firstly, participants were asked to accomplish seven tasks with the digital kiosk while being observed by the researchers. Finally, assisted questionnaire surveys were conducted with the same participants, including close-ended, open-ended and socio-demographic questions. The results offer insights into the experience of the users of a digital kiosk in a mobility hub and the differences across specific social groups. These findings may be relevant for decision-makers and practitioners working in urban mobility on subjects such as mobility hubs and shared mobility, and for user interface developers concerned with the inclusivity of digital kiosks.
LINK
De inzet van blended care in de zorg neemt toe. Hierbij wordt fysieke begeleiding (face-to-face) met persoonlijke aandacht door een zorgprofessional afgewisseld met digitale zorg in de vorm van een platform of mobiele applicatie (eHealth). De digitale zorg versterkt de mogelijkheden van cliënten om in hun eigen omgeving te werken aan gezondheidsdoelen en handvatten tijdens de face-to-face momenten. Een specifieke groep die baat kan hebben bij blended care zijn ouderen die na revalidatie in de geriatrische revalidatiezorg (GRZ) thuis verder revalideren. Focus op zowel bewegen (door fysio- en oefentherapeut) en voedingsgedrag (door diëtist) is hierbij essentieel. Echter, na een intensieve zorgperiode tijdens hun opname wordt revalidatie veelal thuis afgeschaald en overgenomen door een ambulant begeleidingstraject of de eerste lijn. Een groot gedeelte van de ouderen ervaart een terugval in fysiek functioneren en zelfredzaamheid bij thuiskomt en heeft baat bij intensieve zorg omtrent voeding en beweging. Een blended interventie die gezond beweeg- en voedingsgedrag combineert biedt kansen. Hierbij is maatwerk voor deze kwetsbare ouderen vereist. Ambulante en eerste lijn diëtisten, fysio- en oefentherapeuten erkennen de meerwaarde van blended care maar missen handvatten en kennis over hoe blended-care ingezet kan worden bij kwetsbare ouderen. Het doel van het huidige project is ouderen én hun behandelaren te ondersteunen bij het optimaliseren van fysiek functioneren in de thuissituatie, door een blended voeding- en beweegprogramma te ontwikkelen en te testen in de praktijk. Ouderen, professionals en ICT-professionals worden betrokken in verschillende co-creatie sessies om gebruikersbehoefte, acceptatie en technische eisen te verkennen als mede inhoudelijke eisen zoals verhouding face-to-face en online. In samenspraak met gebruikers wordt de blended BITE-IT interventie ontwikkeld op basis van een bestaand platform, waarbij ook gekeken wordt naar het gebruik van bestaande en succesvolle applicaties. De BITE-IT interventie wordt uitgebreid getoetst op haalbaarheid en eerste effectiviteit in de praktijk.
This project develops a European network for transdisciplinary innovation in artistic engagement as a catalyst for societal transformation, focusing on immersive art. It responds to the professionals in the field’s call for research into immersive art’s unique capacity to ‘move’ people through its multisensory, technosocial qualities towards collective change. The project brings together experts leading state-of-the-art research and practice in related fields with an aim to develop trajectories for artistic, methodological, and conceptual innovation for societal transformation. The nascent field of immersive art, including its potential impact on society, has been identified as a priority research area on all local-to-EU levels, but often suffers from the common (mis)perception as being technological spectacle prioritising entertainment values. Many practitioners create immersive art to enable novel forms of creative engagement to address societal issues and enact change, but have difficulty gaining recognition and support for this endeavour. A critical challenge is the lack of knowledge about how their predominantly sensuous and aesthetic experience actually lead to collective change, which remains unrecognised in the current systems of impact evaluation predicated on quantitative analysis. Recent psychological insights on awe as a profoundly transformative emotion signals a possibility to address this challenge, offering a new way to make sense of the transformational effect of directly interacting with such affective qualities of immersive art. In parallel, there is a renewed interest in the practice of cultural mediation, which brings together different stakeholders to facilitate negotiation towards collective change in diverse domains of civic life, often through creative engagements. Our project forms strategic grounds for transdisciplinary research at the intersection between these two developments. We bring together experts in immersive art, psychology, cultural mediation, digital humanities, and design across Europe to explore: How can awe-experiences be enacted in immersive art and be extended towards societal transformation?
Professionals van woningbouwcorporaties en gemeentes die zich bezig houden met verduurzaming hebben vragen over hergebruik van afvalhout uit hun (renovatie) projecten. De doelstelling van dit voorstel is het onderzoeken van de mogelijkheden om hout te hergebruiken door gebruik te maken van innovatieve digitale productietechnieken, en om implementatiestrategieën hiervoor te ontwikkelen voor publieke organisaties in de bouwsector, in het bijzonder woningcorporaties en gemeentes. Strategieën omvatten concrete voorstellen om a) afvalhout van woningen in te zamelen en te verwerken; b) waarde toe te voegen aan houtafvalstromen door middel van digitale productie; c) de betrokkenheid en acceptatie van huurders te vergroten bij circulaire verwerking van hout in nieuwe toepassingen; en d) goede toepassingen voor een circulaire economie te realiseren. Het project onderzoekt aard en omvang van houtafvalstromen uit woningrenovatie en identificeert de mogelijkheden voor het hergebruik van specifieke fracties daarvan voor (lokale) toepassingen. Uit voorgaande projecten blijkt dat digitale productie mogelijkheden biedt om stedelijk afval om te zetten in zinvolle circulaire producten. Digitale productie maakt de (lokale) creatie van unieke prototypen en grootschalige toepassingen mogelijk. Het onderzoek wordt uitgevoerd in vier werkpakketten. De eerste identificeert de aard van huishoudelijk houtafval (volume, houtsoort, verzamelproces) door zorgvuldig cases van Ymere en Rochdale te bestuderen. Daarnaast worden er een raamwerk van indicatoren gedefinieerd om projectresultaten te kunnen evalueren. Het tweede werkpakket onderzoekt welke toepassingen kunnen worden bedacht, gegeven de beschikbare houtfracties. In het derde werkpakket wordt een aantal case studies uitgevoerd voor concrete projecten van de deelnemende woningcorporaties. Deze applicaties hebben als doel het potentieel van digitale productie met houtafval te laten zien, rekening houdend met het perspectief van bewoners. Het biedt belangrijke inzichten in de uitvoerbaarheid van concrete toepassingen uit teruggewonnen hout. In het vierde werkpakket worden alle projectbevindingen gecombineerd in een set implementatie strategieën voor publieke organisaties in het stedelijk domein.
