This chapter argues that critical discourse analysis (CDA) provides a fruitful methodology for CES. This is due both to its eclectic, abductive research methodology that engages in a dialogue between, theory(ies), methodology(ies), data and the socio-historical context (Reisigl and Wodak 2009). Secondly, CDA, like other critical approaches, adopts a layered approach to research methodology, focusing from the global to meso and micro aspects of an event, or from social structures, to social institutions and social events, always considering the discursive as being both constituted by and constitutive of social structures. It will illustrate this through a brief description of the discourse-historical dimension in CDA which assumes a distinction between content analysis, the analysis of discursive and argumentative strategies and, finally, the analysis of linguistic features (Reisigl and Wodak, 2001). Those basic assumptions will be illustrated through the description of a theoretical-methodological framework recently employed for the study of the Occupy movement in Spain (Montesano Montessori & Morales Lopez, forthcoming). It shows how a framework was assembled that brought social constructivism, narrative analysis, rhetoric and finally the discourse theoretical concept of ‘rearticulation’ together in order to analyse how the Occupy movement helped Spanish citizens to gain agency and voice. In: R Lamond I., Platt L. (eds). Critical Event Studies. Leisure Studies in a Global Era. Palgrave Macmillan, London
LINK
The research context for this article is a specific lighting industry professional event, focusing on the possible future of light across the dimensions of body, object (both human-scale and building), and metropolis. Light becomes the theme to generate visions and insights about longer term developments from personal, social, and business viewpoints. The event was designed as a location-specific format for the multi-awarded Silo 486, Helsinki, by Lighting Design Collective. The format is inspired by Brian Eno’s 1970s “Oblique Strategies,” therefore an approach derived from fine arts and popular culture, within the constructivist episteme. The specific target of this event is thought leaders and/or the next generation of architectural, design, and creative industry leaders, with an invitation list of 15–20, selected according to the “Elite Club” open innovation principle (Verganti et al., 2008). The event was held three times, from 2014 through 2016, during the Helsinki Design Week, as integral part of its program. The authors were main initiator and moderator of the event, as they designed the format in 2014.
LINK
The pervasive use of media at current-day festivals thoroughly impacts how these live events are experienced, anticipated, and remembered. This empirical study examined event-goers’ live media practices – taking photos, making videos, and in-the-moment sharing of content on social media platforms – at three large cultural events in the Netherlands. Taking a practice approach (Ahva 2017; Couldry 2004), the author studied online and offline event environments through extensive ethnographic fieldwork: online and offline observations, and interviews with 379 eventgoers. Analysis of this research material shows that through their live media practices eventgoers are continuously involved in mediated memory work (Lohmeier and Pentzold 2014; Van Dijck 2007), a form of live storytelling thatrevolves around how they want to remember the event. The article focuses on the impact of mediated memory work on the live experience in the present. It distinguishes two types of mediatised experience of live events: live as future memory and the experiential live. The author argues that memory is increasingly incorporated into the live experience in the present, so much so that, for many eventgoers, mediated memory-making is crucial to having a full live event experience. The article shows how empirical research in media studies can shed new light on key questions within memory studies.
MULTIFILE
In een circulaire economie worden producten en grondstoffen hergebruikt. Er is geen sprake van afval maar van grondstoffen. Bedrijven die circulair ondernemen kiezen bewust voor hernieuwbare hulpbronnen of zorgen dat de materialen optimaal kunnen worden hergebruikt of hoogwaardig gerecycled. Een circulair bedrijfsmodel vraagt veelal om een andere financieringsconstructie. Zo hebben producten die worden hergebruikt of op hoogwaardige wijze worden gerecycled altijd een financiële restwaarde. Deze dient inzichtelijk te zijn en afgestemd te worden met de verschillende ketenpartners en met financiers. De financieringsbehoefte van een onderneming verandert ook als een bedrijf ervoor kiest om producten niet te verkopen, maar via een overeenkomst beschikbaar te stellen aan gebruikers. Mkb-bedrijven die circulair willen gaan ondernemen, geven aan problemen te ondervinden bij het vinden van passende financiering voor hun circulaire bedrijfsmodel. Zij hebben behoefte aan nieuwe kennis over hoe zij hun financiering moeten organiseren om niet alleen circulair maar ook winstgevend te ondernemen. Uit gesprekken en workshops met bedrijven, zijn de volgende praktijkvragen naar voren gekomen: 1. hoe kunnen we de financiële (rest)waardes van onze producten bepalen en verbinden aan zakelijke afspraken over hergebruik en recycling? 2. hoe kunnen we financiële contracten opstellen met ketenpartners waardoor gebruikers worden gefaciliteerd en gestimuleerd om producten opnieuw te gebruiken en te recyclen? 3. hoe kunnen we financiering aantrekken en wat betekent dit voor onze onderneming en samenwerking binnen de logistieke keten? Onder leiding van het Windesheim lectoraat Supply Chain Management wordt in dit project in een consortium met Stenden, University of Aruba, Sustainable Finance Lab (verbonden aan Universiteit Utrecht), Ilab Green PAC, Bureau Innovatie, MKB-ondernemingen en financiers onderzoek gedaan naar financieringsmogelijkheden binnen de circulaire logistieke keten. De resultaten van dit casestudieonderzoek worden breed gedeeld met bedrijven en onderwijs via masterclasses en lesprogramma's.
The IMPULS-2020 project DIGIREAL (BUas, 2021) aims to significantly strengthen BUAS’ Research and Development (R&D) on Digital Realities for the benefit of innovation in our sectoral industries. The project will furthermore help BUas to position itself in the emerging innovation ecosystems on Human Interaction, AI and Interactive Technologies. The pandemic has had a tremendous negative impact on BUas industrial sectors of research: Tourism, Leisure and Events, Hospitality and Facility, Built Environment and Logistics. Our partner industries are in great need of innovative responses to the crises. Data, AI combined with Interactive and Immersive Technologies (Games, VR/AR) can provide a partial solution, in line with the key-enabling technologies of the Smart Industry agenda. DIGIREAL builds upon our well-established expertise and capacity in entertainment and serious games and digital media (VR/AR). It furthermore strengthens our initial plans to venture into Data and Applied AI. Digital Realities offer great opportunities for sectoral industry research and innovation, such as experience measurement in Leisure and Hospitality, data-driven decision-making for (sustainable) tourism, geo-data simulations for Logistics and Digital Twins for Spatial Planning. Although BUas already has successful R&D projects in these areas, the synergy can and should significantly be improved. We propose a coherent one-year Impuls funded package to develop (in 2021): 1. A multi-year R&D program on Digital Realities, that leads to, 2. Strategic R&D proposals, in particular a SPRONG/sleuteltechnologie proposal; 3. Partnerships in the regional and national innovation ecosystem, in particular Mind Labs and Data Development Lab (DDL); 4. A shared Digital Realities Lab infrastructure, in particular hardware/software/peopleware for Augmented and Mixed Reality; 5. Leadership, support and operational capacity to achieve and support the above. The proposal presents a work program and management structure, with external partners in an advisory role.
Food hubs in Noord-Nederland zien een mogelijkheid tot substantiële verbreding van hun dienstverlening door regionale voedselproducten niet alleen aan eindconsumenten te verkopen, maar ook aan grotere instellingen zoals zorgaanbieders. Van de laatste hebben de ziekenhuizen de intentie vastgelegd om maatschappelijk verantwoord in te kopen. De eerste stappen in de voedsellevering van de hubs aan de ziekenhuizen worden voorzichtig gezet, maar worden bemoeilijkt door inkoopvoorwaarden met betrekking tot leveringsgemak, hoeveelheden, kosten en leveringsgaranties. Bovendien zijn food hubs relatief kleine ondernemingen tegenover professionele inkopers van de ziekenhuizen. Er zijn echter ook goede kansen voor de food hubs door onderling samen te werken en door in te spelen op dieetwensen van patiënten. De centrale vraag van het onderzoeksproject van de Hanzehogeschool Groningen, waarin 9 food hubs en 2 ziekenhuizen deelnemen, is met welk businessmodel de food hubs aan de eisen en wensen van de ziekenhuizen kunnen voldoen. Het gaat dan om een businessmodel waarin de wijze van samenwerken tussen de food hubs, boeren en eventuele verwerkers, het productaanbod en prijs, alsook de wijze van communiceren met de ziekenhuizen geïntegreerd zijn. Er wordt gebruik gemaakt van design science. Op basis van de wensen, eisen en mogelijkheden van de food hubs en ziekenhuizen wordt eerst in co-creatie een voorlopig businessmodel ontwikkeld. Dit model wordt in een pilot in de praktijk gebracht en getest. De ervaringen van de pilot worden geanalyseerd en doorontwikkeld tot een definitief businessmodel en een handleiding om zover te komen. Het uiteindelijke businessmodel kan bijdragen tot een versteviging van de economische positie van de lokale food hubs en de aangesloten boeren, een duurzame voedselinkoop van de ziekenhuizen, en meer mogelijkheden om patiënten gezonde en aantrekkelijke diëten te bieden. De projectresultaten zullen wordt verbreed naar een businessplan voor de levering van lokaal voedsel aan (semi-)publieke en private organisaties, dat breder uitgerold kan worden.
