ID3AS is a programme in the field of sensor technology to stimulate innovation and network creation in the Eems Dollard Region (EDR), the most northern region along the Dutch-German border. The ID3AS-programme provided an opportunity for over 80 students with different backgrounds to participate on a scala of real world challenges. Real world learning environments like these are becoming increasingly popular in education, so it is important that we know how to organise the participation of students and tutors effectively.However, in ID3AS it proved challenging to realise a fruitful learning experience for the students, while simultaneously adding real value to the projects. The difficulty stems from the fact that both students and tutors struggle with the inherent unclarity of innovation projects, while at the same time industry partners need actual results. We think that the currently prevailing approach of the student learning by discovery, with the tutor in the role of process supervisor, is suboptimal in these conditions. Based on our experiences we propose to have students join a consortium as an 'apprentice’ to a ‘master’. The master, being a tutor from either university or company, should be comfortable with leading by example in an uncertain environment where both learning outcomes and concrete results are expected. We present several examples where this approach worked and give the outline of an experiment we plan to conduct on this topic.
DOCUMENT
Het doel van dit proefschrift betrof het verkennen van attituden en afwegingen rond taakherschikking tussen tandartsen en mondhygiënisten. Daarnaast werd nagegaan welke sociale kenmerken studenten toeschrijven aan elkaar, zichzelf en beide beroepsgroepen. Vervolgens werd het effect van een psychologische interventie in een onderwijssetting onderzocht op interprofessionele communicatie en percepties ten aanzien van interprofessionele taakverdeling. Tandartsen en mondhygiënisten hebben verschillende attituden ten opzichte van taakherschikking, vooral wat betreft de vrijgevestigde praktijk van mondhygiënisten. Dit laatste wordt het minst gewenst door tandartsen. Tandartsen en mondhygiënisten hebben verschillende afwegingen wanneer men een voor- of tegenstander is van dit beleid. De interprofessionele relatie tussen tandartsen en mondhygiënisten komt tot uiting in de attributie van specifieke sociale kenmerken. Tandheelkunde en mondzorgkunde studenten zijn beide de mening toegedaan dat tandartsen meer dominant zijn dan mondhygiënisten. Het faciliteren van interprofessionele groepsvorming kan zowel interprofessionele hiërarchie als tandarts-gecentreerde taakverdeling reduceren. Tijdens het eerste onderzoek (Hoofdstuk 2) werden verschillen tussen tandartsen en mondhygiënisten ontdekt ten aanzien van de taakuitbreiding van de mondhygiënist. De helft van alle tandartsen en de meeste mondhygiënisten hebben hierover een positieve attitude. Een interprofessionele kloof werd gevonden ten aanzien van de zelfstandige praktijkvoering van mondhygiënisten. Een minderheid van alle tandartsen heeft hierover een positieve attitude vergeleken met een meerderheid van alle mondhygiënisten. Dit suggereert dat de acceptatie van een zelfstandige mondhygiënist een groot obstakel is wanneer men taakherschikking wil implementeren. Tandartsen willen controle over de mondhygiënist behouden, daarom is het waarschijnlijk dat taakdelegatie boven taaksubstitutie wordt verkozen. Dit laatste betreft taakherschikking met professionele autonomie.
DOCUMENT
