OBJECTIVES: To study (i) the association of general self-efficacy (GSE) on the course of subjective (i.e. basic and instrumental activities of daily living (ADLs and IADLs) and objective physical performance outcomes (short physical performance battery (SPPB)) among older persons from discharge up to 3 months post-discharge and (ii) the extent to whether motivational factors such as depressive symptoms, apathy and fatigue mediate this association.METHODS: Prospective multi-centre cohort of acutely hospitalised patients aged ≥70 (Hospital-ADL study). Structural equation modelling was used to analyse the structural relationships.RESULTS: The analytic sample included 236 acutely hospitalised patients. GSE had a significant total effect on the course of subjective and objective performance outcomes (ADLs: β = -0.21, P < 0.001, IADLs: β = -0.24, P < 0.001 and SPPB: β = 0.17, P < 0.001). However, when motivational factors as mediator were included into the same model, motivational factors (IADLs: β = 0.51, P < 0.001; SPPB: β = 0.49, P < 0.001) but not GSE remained significantly associated with IADLs (β = -0.06, P = 0.16) and SPPB (β = 0.002, P = 0.97). Motivational factors partially mediated the relationship between GSE and ADLs (β = -0.09, P = 0.04). The percentage of mediation was 55, 74 and 99% for ADLs, IADLs and SPPB, respectively.CONCLUSIONS: Motivational factors and GSE are both associated with subjective and objective performance outcomes. However, the relationship between GSE and subjective and objective performance outcomes was highly mediated by motivational factors. Taken together, this suggests that GSE is important to being physically active but not sufficient to becoming more physical active in acutely hospitalised older patients; motivation is important to improving both subjective and objective performance.
In this mixed methods study, a moderated mediation model predicting effects of leader-member exchange (LMX) and organizational citizenship behaviors (OCB) on innovative work behaviors, with employability as a mediator, has been tested. Multi-source data from 487 pairs of employees and supervisors working in 151 small and medium-sized enterprises (SMEs) supported our hypothesized model. The results of structural equation modelling provide support for our model. In particular, the benefits of close relationships and high-quality exchanges between employee and supervisor (LMX), and fostering individual development as a result of employees’ OCB have an indirect effect on innovative work behaviors through positive effects on workers’ employability. Innovative work behaviors depend on employees’ knowledge, skills, and expertise. In other words, enhancing workers’ employability nurtures innovative work behaviors. In addition, we found a moderation effect of organizational politics on the relationship between employability and innovative work behaviors. Secondly, qualitative methods focusing on experiences of the antecedents and outcomes of employability were used to complement our quantitative results. All in all, this study has important consequences for managerial strategies and practices in SMEs and call for an awareness of the dysfunctional effect of perceived organizational politics.
Human activity is omnipresent in our landscapes. Animals can perceive risk from humans similar to predation risk, which could affect their fitness. We assessed the influence of the relative intensity of recreational activities on the bodyweight and pregnancy rates of red deer (Cervus elaphus) between 1985 and 2015. We hypothesized that stress, as a result of recreational activities, affects the pregnancy rates of red deer directly and indirectly via a reduction in bodyweight. Furthermore, we expected non-motorized recreational activities to have a larger negative effect on both bodyweight and fecundity, compared to motorized recreational activities. The intensity of recreational activities was recorded through visual observations. We obtained pregnancy data from female red deer that were shot during the regular hunting season. Additionally, age and bodyweight were determined through a post-mortem examination. We used two Generalized-Linear-Mixed Models (GLMM) to test the effect of different types of recreation on (1) pregnancy rates and (2) bodyweight of red deer. Recreation had a direct negative correlation with the fecundity of red deer, with bodyweight, as a mediator as expected. Besides, we found a negative effect of non-motorized recreation on fecundity and bodyweight and no significant effect of motorized recreation. Our results support the concept of humans as an important stressor affecting wild animal populations at a population level and plead to regulate recreational activities in protected areas that are sensitive. The fear humans induce in large-bodied herbivores and its consequences for fitness may have strong implications for animal populations.Projectnummer: SVB/RAAK.PRO 02.048
LINK
Fashion has become inextricably linked with digital culture. Digital media have opened up new spaces of fashion consumption that are unprecedented in their levels of ubiquity, immersion, fluidity, and interactivity. The virtual realm continuously needs us to design and communicate our identity online. Unfortunately, the current landscape of digitised fashion practices seems to lack the type of self-governing attitude and urgency that is needed to move beyond commercially mandated platforms and systems that effectively diminish our digital agency. As transformative power seems to be the promise of the virtual, there is an inherent need to critically assess how digital representation of fashion manifests online, especially when these representations become key mediators within our collective and individual public construction of self. A number of collectives and practitioners that actively shape a counter movement, organized bottom up rather than through capital, are questioning this interdependence, applying inverted thinking and experimenting with alternative modes of engagement. Starting from the research question ‘How can critical fashion practitioners introduce and amplify digital agency within fashion’s virtual landscape through new strategies of aesthetic engagement?’, this project investigates the implications of fashion’s increasing shift towards the virtual realm and the ramifications created for digital agency. It centers on how identity is understood in the digital era, whether subjects have full agency while expected to construct multiple selves, and how online environments that enact as playgrounds for our identities might attribute to a distorted sense of self. By using the field of critical fashion as its site, and the rapidly expanding frontier of digital counter practices as a lens, the aim of this project is to contribute to larger changes within an increasingly global and digital society, such as new modes of consumerism, capital and cultural value.
Mediators in strafzaken begeleiden de ingewikkelde dynamiek tussen verdachte en slachtoffer. Daarbij is van belang dat de verdachte verantwoordelijkheid neemt voor het gepleegde strafbare feit en de gevolgen daarvan. Dit om herstel voor beide mogelijk te maken.Doel Doel van dit SIA-Raak onderzoek is om te achterhalen hoe een verdachte precies verantwoordelijkheid kan nemen voor het gepleegde strafbare feit en de gevolgen daarvan en hoe de mediator dit kan ondersteunen. Resultaten Een handreiking voor mediationfunctionarissen om de geschiktheid van een zaak te beoordelen Interventietechnieken voor mediators Criteria om verantwoordelijkheid te beschrijven in de slotovereenkomst Looptijd 01 september 2022 - 31 augustus 2024 Onderzoeksvraag en deelvragen Onderzoeksvraag Welke criteria kunnen mediationfunctionarissen en mediators hanteren bij het vaststellen en stimuleren van ‘verantwoordelijkheid nemen door een verdachte’ tijdens het mediation in strafzaken traject en welk handelingsrepertoire is hiervoor nodig? Deelvragen 1. Op welke manier wordt ‘verantwoordelijkheid nemen door de verdachte’ ervaren door de verschillende stakeholders (mediationfunctionarissen, mediators, verdachten, slachtoffers, rechters, officieren van justitie, strafrechtadvocaten) in de verschillende fasen van het mediationtraject? 2. Hoe kan ‘verantwoordelijkheid nemen door een verdachte’ gedefinieerd worden? 3. Hoe kunnen mediationfunctionarissen tijdens het voorgesprek (fase 1) en mediators tijdens het intakegesprek (fase 2) beoordelen of een verdachte verantwoordelijkheid wil en kan nemen? 4. Welke interventies door mediators zijn het meest effectief om verdachten ertoe te bewegen verantwoordelijkheid te nemen tijdens het intakegesprek (fase 2) en het gezamenlijk gesprek (fase3)? 5. Op welke wijze kunnen mediators ‘verantwoordelijkheid nemen door een verdachte’ omschrijven in de slotovereenkomst (fase 4) zodat dit duidelijk is voor rechters en officieren van justitie? Aanpak Wij beantwoorden de onderzoeksvragen door middel van literatuuronderzoek, interviews en expertateliers.
Tijdens een mediation in strafzaken gaan verdachte en slachtoffer tijdens het strafproces onder begeleiding van een mediator met elkaar in dialoog over de gebeurtenis en de gevolgen daarvan. De mediationuitkomst is van invloed op de uitspraak van rechter of officier van justitie inzake het verdere verloop van de zaak. Volgens de Europese Unie slachtofferrichtlijn is het belangrijkste criterium voor een dergelijke mediation dat een verdachte verantwoordelijkheid neemt voor het delict omdat anders het gevaar bestaat dat een slachtoffer opnieuw slachtoffer wordt. Mediationfunctionarissen en mediators moeten daarom dit weten te hanteren. Zij geven echter in focusgroepen en verkennende interviews aan niet goed te weten wat een verdachte precies moet erkennen om verantwoordelijkheid te nemen. Zeker omdat een verdachte niet formeel hoeft te bekennen. Ook vragen zij zich af hoe ze kunnen interveniëren wanneer een verdachte geen verantwoordelijkheid neemt en op welke manier zij dit kunnen beschrijven in de slotovereenkomst. De hoofdvraag is daarom: ‘Welke criteria kunnen mediationfunctionarissen en mediators hanteren bij het vaststellen en stimuleren van ‘verantwoordelijkheid nemen door een verdachte’ tijdens het mediation in strafzaken traject en welk handelingsrepertoire is hiervoor nodig? Het onderzoeksproject heeft als doel formats te ontwikkelen om verantwoordelijkheid van een verdachte te toetsen, interventies op te stellen, en criteria te ontwikkelen voor het omschrijven hiervan in de slotovereenkomst. Op deze manier wordt bijgedragen aan verbetering van het verloop van de mediation, wat zowel slachtoffers als verdachten ten goede komt. Daarnaast draagt het bij aan de verdere kwaliteitsontwikkeling van het vak mediators in strafzaken en werkt het door in de opleiding tot mediator in strafzaken en het onderwijs van de Hogeschool Utrecht. In het consortium zitten de Vereniging Mediators in Strafzaken (VMSZ), Stichting Kwaliteit Mediators (SKE)/Mediators federatie Nederland (MfN), Landelijk team Mediation in Strafzaken (Landelijk Bureau Vakinhoud Rechtspraak), Hogeschool Utrecht en de Universiteiten Amsterdam (VU) en Maastricht.
