Women want positive birth experiences with high quality maternity care that is neither too much, too soon, nor too little, too late. Research confirms the effectiveness of midwifery care, and the midwifery approach to birth as physiologic may counter the upward trend of the unnecessary medicalization of birth. The role of guardian of physiologic birth is seen as central to midwifery practice; however, medical hegemony has led to the subordination of midwives, which inhibits them in fulfilling the role as guardian of physiologic birth. Learning to become powerful advocates of physiologic birth creates midwives able to speak up for effective, evidence-based maternity care and challenge the unnecessary use of obstetric intervention. Midwifery education has a role to fulfil in molding midwives who are able to assume this role. This brief report describes the development of an educational prototype aimed at increasing student midwife agency as an advocate of physiologic birth. This was done using rapid prototyping (RP) methodology, in which important stakeholders gave input and feedback during the educational design and development process. Input from stakeholders led to the inclusion of persuasive communication strategies and discussion and debate as teaching methodologies in order to increase student midwife agency to argue for physiologic birth. Reflective evidence-based practice, using the Optimality Index-Netherlands, allowed students to reflect on their practice while providing a framework for discussion. Working with the RP methodology allowed for the development of a prototype that reflected the needs of midwifery stakeholders and was mindful of material and human resources.
The aim of this study was to assess the feasibility, acceptability and preliminary effectiveness of Mindfulness-Based Compassionate Living (MBCL) as a follow-up intervention to Mindfulness Based Cognitive Therapy in adults with recurrent depression. We conducted an uncontrolled study in 17 patients with recurrent depression, in two successive groups. The first group contained novices to compassion training (N = 14); in the second group, ten of these participated again, in addition to three new participants (N = 13). The overall group contained 15 females and 2 males, aged between 37 and 71. The MBCL program was qualitatively evaluated using post-intervention focus group interviews in both groups. In addition, self-report questionnaires assessing depressive symptoms, worry and both self-compassion and mindfulness skills were administered before and after MBCL. No patients dropped out of the intervention. Average attendance was 7.52 (SD 0.73) out of eight sessions. Helpful elements were theory on the emotion regulation systems, practicing self-compassion explicitly and embodiment of a compassionate attitude by the teachers. Unhelpful elements were the lack of a clear structure, lack of time to practice compassion for self and the occurrence of the so-called back draft effect. We adapted the program in accordance with the feedback of the participants. Preliminary results showed a reduction in depressive symptoms in the second group, but not in the first group, and an increase in self-compassion in both groups. Worry and overall mindfulness did not change. MBCL appears to be feasible and acceptable for patients suffering from recurrent depressive symptoms who previously participated in MBCT. Selection bias may have been a factor as only experienced and motivated participants were used; this, however, suited our intention to co-create MBCL in close collaboration with knowledgeable users. Examination of the effectiveness of MBCL in a sufficiently powered randomised controlled trial is needed.
LINK
The necessity for humans inhabiting the 21st century to slow down and take time to carry out daily practices frames the discourse of this research note. We suggest reconceptualising tourist wellbeing through the concept of slow adventure, as a response to the cult of speed and as a vehicle for engaging in deep, immersive and more meaningful experiences during journeys in the outdoors. We suggest that slow adventure has the potential to improve people’s general health and wellbeing through mindful enjoyment and consumption of the outdoor experience and thus bring people back to a state of mental and physical equilibrium. In so doing, we argue that extending the concept to include discussions around the psychological and social aspects of slow adventure is needed.
MULTIFILE
Various studies suggest that the fashion and textile industry need to move away from traditional, extractive leadership models. Dreier et al. (2019) show how traditional top-down, hierarchical leadership approaches are not effective in fostering sustainability, and argued that a more collaborative, participative approach is needed to implement true and long-standing change. Moreover, research also shows how fashion and textile designers don’t see themselves as leaders but instead as ‘creators’ who employ others to manage their business and lead the team. This change in leadership is also necessary to achieve the European vision for Industry 5.0 (2022), which places the wellbeing of the worker at the centre of the production process. If we want to find solutions to the problems we face today, we need to change the way we think, lead, and do business. This calls for regenerative leadership which involves not only minimising negative impacts, but also actively working to restore and enhance the social ecological systems in which an industry operates. And since technology has become ubiquitous in every aspect of our lives (including business), it is important to explore its role in helping us become better regenerative leaders. With ReLead, The Hague University of Applied Sciences (THUAS) aims to amplify consortium partner i-did’s social and environmental impact. Since its inception in 2009, i-did has helped more than 400 people become gainfully employed while helping recycle almost 60.000 kgs of textile waste. This has been possible due to the transformation of i-did’s founder (Mireille Geijsen) from a creative designer, into a collaborative and mindful leader. The intended outcome of this project is to create a tech-enabled leadership transformation toolkit and leadership academy that helps creative designers transform into regenerative leaders.
De robot assistent is een nieuwe, veelbelovende technologie om docenten te ondersteunen en leerprestaties te verbeteren. Echter, een moreel kader voor een aanvaardbare inzet van zulke robots mist nog.Doel Het doel van dit project is, het creëren van een richtlijn, in samenwerking met stakeholders, voor het toepassen van robots in het basisonderwijs op een moreel verantwoorde manier. Resultaten Het hoofddoel van dit project is het creëren van een richtlijn voor het moreel verantwoord toepassen van sociale robots in het Nederlandse basisonderwijs. Deze richtlijn kan worden gebruikt door alle belangrijke belanghebbenden, zoals leraren, robotbedrijven en schoolbesturen, bij het nemen van beslissingen over het ontwerpen, bouwen en toepassen van sociale robots. Looptijd 01 november 2017 - 01 november 2021 Aanpak Dit project maakt gebruik van de Value Sensitive Design Methodology. Ten eerste voeren we een grootschalig systematisch literatuuronderzoek uit om de relevante morele waarden te identificeren. Daarna houden we focusgroepsessies met belanghebbenden om deze waarden verder te conceptualiseren. Op basis van de focusgroepsessies zullen we een enquête ontwikkelen om kwantitatieve gegevens over de stakeholderperspectieven te verkrijgen. Deze onderzoeken vormen de basis voor de richtlijnen. Extra informatie Stel je voor: een robot die de leerkracht helpt in de klas. Interview met Matthijs Smakman voor De Nationale Wetenschapsagenda (NWA) Relevantie Bijdrage aan de wetenschap Meerdere studies benadrukken de dringende behoefte aan ethische reflectie en richtlijnen voor robotleraren en theoretisch integratie van de tot dusver bekende, gefragmenteerde resultaten. Dit promotieonderzoek beoogt dit te doen door het ontwikkelen van een nieuwe moraaltheorie over de ethische opvattingen die verbonden zijn aan de implementatie van robotleraren, en test de theoretische aannames empirisch. De resultaten zullen worden verspreid op wetenschappelijke conferenties, debatten en in tijdschriftpublicaties. Bijdrage aan de samenleving De angst en implicaties van intelligente robots die banen overnemen, maakt deel uit van een internationaal debat (Brynjolfsson & McAfree, 2016) en zal een grote impact hebben op de taken van docenten. Robotleraren zijn een perfecte kandidaat om te helpen leraren in hun toenemende werkdruk. Er moet echter voorzichtig worden omgegaan met het introduceren van robotleraren in het klas. Dit doctoraatsonderzoek erkent de morele overwegingen en zorgt voor de nodige theoretische basis om een richtlijn te ontwikkelen voor de implementatie van robotleraren op een moreel gepaste manier. De resultaten wordt via websites, videoclips en maatschappelijke debatten aan het publiek getoond. Co-financiering Dit onderzoek is gefinancierd door NWO, Promotiebeurs voor Leraren, projectnumer: 023.00.066 Aanvullende documenten en doorverwijzingen Publicaties Smakman, M.H.J.; Konijn, E.A.; Vogt, P.; Pankowska, P. Attitudes towards Social Robots in Education: Enthusiast, Practical, Troubled, Sceptic, and Mindfully Positive. Robotics 2021, 10, 24. https://doi.org/10.3390/robotics10010024 Smakman, M., Berket, J., Konijn, E. A. (2020, October). The Impact of Social Robots in Education: Moral Considerations of Dutch Educational Policymakers. In 2020 29th IEEE International Conference on Robot and Human Interactive Communication (RO-MAN) (pp. 647-652). IEEE. Van Ewijk, G., Smakman, M., & Konijn, E. A. (2020, June). Teacher's perspectives on social robots in education: an exploratory case study. In Proceedings of the Interaction Design and Children Conference (pp. 273-280). Konijn, E.A., Smakman, M. & van den Berghe, R. (2020). Use of Robots in Education. In: van den Bulck, J., Sharrer, E., Ewoldsen, D. & Mares, M-L. (Eds). The International Encyclopedia of Media Psychology. Wiley Publisher Smakman, M., Jansen, B., Leunen, J., & Konijn, E. (2020) Acceptable Social Robots in Education: A Value Sensitive Parent Perspective. In INTED2020 Proceedings (pp 7946-7953). Smakman M., Konijn E.A. (2020) Robot Tutors: Welcome or Ethically Questionable?. In: Merdan M., Lepuschitz W., Koppensteiner G., Balogh R., Obdržálek D. (eds) Robotics in Education. RiE 2019. Advances in Intelligent Systems and Computing, vol 1023. Springer, Cham Goudzwaard, M., Smakman, M., & Konijn, E. A. (2019). Robots are Good for Profit: A Business Perspective on Robots in Education. 2019 Joint IEEE 9th International Conference on Development and Learning and Epigenetic Robotics (ICDL- EpiRob), 54–60. https://doi.org/10.1109/DEVLRN.2019.8850726 Video Stel je voor: een robot die de leerkracht helpt in de klas
In Nederland lijden 1,4 miljoen mensen aan hart- en vaatziekten. Dit aantal zal oplopen tot 1,9 miljoen in 2030 . Hevige of langdurige stress is een belangrijk risicofactor voor hart- en vaatproblemen. Cardiologen hebben vastgesteld dat omgaan met stress nu als een belangrijk onderdeel van de behandeling wordt beschouwd. In 2020 publiceerde de Nederlandse Vereniging voor Cardiologie de richtlijn voor de behandeling van pijn op de borst, waarin stressmanagement wordt beschreven als een belangrijke pijler. De invulling is daarentegen nog niet uitgewerkt. In 2019 is het Radboudumc gestart met het project Blue Zone, één ontspanningsprogramma dat zich richt op gezonde, ontspannen en zinvolle levensstijl . Het Blue Zone programma zorgt voor een verbetering van kwaliteit van leven; zowel tijdens de behandeling als daarna. Hiermee komt er een structureel betere gezondheid en minder snelle terugval van de patiënt. Op dit moment is Blue Zone voornamelijk gericht op ontspanningsprogramma’s binnen het Radboudumc en wordt er geen data verzameld. Binnen het KIEM project “Wavy Zone - stressreductie voor een beter herstel bij hartpatiënten” wordt onderzoek gedaan naar de effectiviteit van stressmanagement en reductie door middel van de Blue Zone interventies in combinatie met biofeedback bij hartpatiënten gedurende de ziekenhuisopname en revalidatie in de eigen leefomgeving. Het doel is om de kwaliteit van zorg bij hartpatiënten te vergroten, waarbij er minder stress, angst en symptomen ontstaan. Het project draagt bij aan de KIA Gezondheid en Zorg, waaronder missie II en III. De kracht van dit project betreft de directe samenwerking tussen het Radboudumc, twee innovatieve MKB-ondernemingen Wavy Assistant B.V. en Imagine AI B.V., en de stichtingen Hart voor Vrouwen en Lindenberg Cultuurhuis. Daarnaast participeert het lectoraart Personalised Digital Health van de Hanzehogeschool als betrokken partij mee. De samenwerking in dit consortium met deze diversiteit aan kennis, vaardigheden en achtergronden is nieuw.
