OPINIE-Marnix Eysink Smeets/ Eric Bervoets/Jan Nap/Mike Koning. Veel criminele straatjongens wanen zich onaantastbaar. Burgers houden zich afzijdig. Want als zelfs de overheid niet in staat is hen aan te pakken, wie dan wel? Een fnuikende cirkel van onmacht, die dringend moet worden doorbroken, vinden Marnix Eysink Smeets, Eric Bervoets, Jan Nap en Mike Koning.
De afgelopen tijd zat ik al in zelf-verkozen afzondering. Ik wilde beter doorgronden hoe gedachten over veiligheid en onveiligheid zich door de samenleving verspreiden. Onze normale, lineaire manier van denken schiet hier namelijk tekort; om verder te komen hebben we complexiteitsdenken nodig. Dus legde ik mij de afgelopen tijd toe op het integreren van de studie van veiligheidsbeleving met complexity science. Door die bril ga je de samenleving zien als een complex adaptive system, met mechanismen en patronen die pas opvallen als je het lineaire denken loslaat. Met vooral ook de combinatorial explosion van interacties tussen de verschillende ‘agenten’ in dat systeem (mensen, organisaties) die verklaart hoe gedachten over (on)veiligheid zich veel sneller verspreiden dan we vanuit ons lineaire denken gewend zijn. Niet toevallig noemen we dat in het dagelijkse spraakgebruik het ‘viraal’ gaan van informatie: het gaat om exact hetzelfde patroon als waarmee virussen zich verspreiden. Complexiteitsdenken laat zien dat dat harder en onverbiddelijker gaat dan we geneigd zijn te denken. Dat is het eerste punt dat ons tot voorzichtigheid moet manen.
LINK
Marnix Eysink Smeets, Eric Bervoets en Jan Nap stuiten in hun werk steeds vaker op criminele, overlastgevende en vooral intimiderende (jonge)mannen, omgeven door een sfeer van angst en intimidatie. Het gaat om ogenschijnlijk onaantastbaren, die niemand meer durft te corrigeren en waar ook de overheid geen vat op lijkt te krijgen. Hoe wijdverbreid is dit probleem precies, wat werkt het in de hand, en bovenal: welke aanpak zou hiertegen wél kunnen werken?
