Over the past 20 years, water quality in Indonesia has deteriorated due to an increase of water pollution. Research and analysis is needed to identify pollution sources and assess contamination in Indonesian water resources. Water quality management is not yet sufficiently integrated in river basin management in Indonesia, which mainly focuses on water quantity. Women are comparatively highly impacted by failing water resources management, but theirinvolvement in decision making processes is limited. Water quality deterioration continues to increase socio-economic inequality, as it are the most poor communities who live on and along the river. The uneven water quality related disease burden in Brantas River Basin widens the socio-economic gap between societal groups. In the Brantas region, cooperation and intention between stakeholders to tackle these issues is growing, but is fragile as well due to overlapping institutional mandates, poor status of water quality monitoring networks, and limited commitment of industries to treat their waste water streams. The existing group of Indonesian change makers will be supported by this project. Three Indonesian and three Dutch organisations have teamed up to support negotiation platforms in order to deal with institutional challenges, to increase water quality monitoring capacity, to build an enabling environment facilitating sustainable industrial change, and to develop an enabling environment in support of community concerns and civil society initiatives. The project builds on integrated water quality monitoring and modelling within a framework of social learning. The strong consortium will be able to build links with civil society groups (including women, farmer and fisher unions) in close cooperation with local, regional and national Indonesian governmentinstitutions to clean the Brantas river and secure income and health for East Java’s population, in particular the most vulnerable groups.
DOCUMENT
Worldwide, rivers face challenges due to human and climatic pressures. Floods, droughts, pollution, damming and hydropeaking are only a few examples of these pressures, and influence the way rivers flow. Climate change adaptation projects increase the incentive to domesticate rivers, often legitimised through expert views on (future) vulnerability and risk. This emerging river imaginary dominates current debates in many rivers in our world. River imaginaries reflect spatially bound hydrosocial territories in which multiple actors on multiple scales from multiples sectors operate to reach varying objectives. They include water flows, ecological systems, climate conditions, hydraulic infrastructure, financial means, institutional arrangements, legal frameworks and information/knowledge hubs. In the context of climate change adaptation, river imaginaries are strongly dependent on the extent to which climate change is expected to influence rivers through a mixture of probable, possible, desirable or preferable versions of a (future) river. As such, knowledge-structures of future making are scrutinised in this research by emphasising on the role of change, the role of futures and the role of experts. This presentation aims to elucidate how river imaginaries have influenced river management under climate change adaptation that resulted in large infrastructural projects. Through a study of the Meuse river, a concrete case of a imaginary came into being in the Dutch-Belgian Border-Meuse trajectory. Moreover, preliminary result from adaptation projects in the marshlands of the lower Magdalena in Colombia strengthen the dominate imaginary of technocratic and ecocentric approaches to climate change adaptation where an expert view on local knowledge dominates.
DOCUMENT
In the field of climate change adaptation, the future matters. River futures influence the way adaptation projects are implemented in rivers. In this paper, we challenge the ways in which dominant paradigms and expert claims monopolise the truth concerning policies and designs of river futures, thereby sidelining and delegitimising alternative river futures. So far, limited work has been performed on the power of river futures in the context of climate change adaptation. We conceptualised the power of river futures through river imaginaries, i.e., collectively performed and publicly envisioned reproductions of riverine socionatures mobilised through truth claims of social life and order. Using the Border Meuse project as a case study, a climate change adaptation project in a stretch of the river Meuse in the south of the Netherlands, and a proclaimed success story of climate adaptation in Dutch water management, we elucidated how three river imaginaries (a modern river imaginary, a market-driven imaginary, and an eco-centric river imaginary) merged into an eco-modern river imaginary. Importantly, not only did the river futures merge, but their aligned truth regimes also merged. Thus, we argue that George Orwell’s famous quote, “who controls the past, controls the future: who controls the present, controls the past” can be extended to “who controls the future, controls how we see and act in the present, and how we rediscover the past”.
DOCUMENT
De markt vraagt om steeds meer productvariëteit. Veel bedrijven realiseren productvariëteit nu met veel klant-specifiek engineeringswerk (Engineer-to-Order/EtO). Dit zet druk op alle afdelingen in het bedrijf zoals sales, engineering, productie en service. Een uitdagende manier voor deze bedrijven, om beter met het spanningsveld tussen externe en interne eisen om te gaan, is het ontwikkelen van meer configureerbare producten (lego principe}. Hiervoor is een modulaire opbouw van het product nodig waarin verschillende productonderdelen gestandaardiseerd zijn en gebruikt kunnen worden in verschillende eindproducten. Zo kan, met minder engineeringsactiviteiten, een product geconfigureerd worden (Configure-to-Order/CtO) en de klant productvariëteit worden geboden zonder alle interne druk. Voor diverse bedrijven vormen ook de mogelijkheden van Industry 4.0 en sustainabilty ambities belangrijke drivers in hun streven naar meer CtO. Het implementeren van CtO is echter niet eenvoudig. Het vraagt om aanzienlijke capaciteit, kennis en kunde op het gebied van productontwikkeling, procesontwikkeling en het veranderproces. Betrokkenheid van medewerkers uit alle belangrijke afdelingen (verkoop, engineering, productie, service etc.) is een vereiste. Mkb-bedrijven worstelen hiermee en hebben behoefte aan goede tools en technieken, zowel inhoudelijk, over de ontwikkeling van de productarchitectuur en de impact hiervan op de bedrijfsprocessen, als veranderkundig, hoe deze transitie tot stand te brengen. In dit Sia RAAK-mkb onderzoek willen wij samen met productie mkb-bedrijven, kennisinstellingen en brancheorganisaties een integrale aanpak ontwikkelen om CtO op een goede manier te implementeren. De deelnemende mkb-bedrijven hebben de duidelijke wens om dit de komende jaren te doen. Voor de specifieke casussen zullen met casestudies en interventieonderzoek aanpakken ontwikkeld worden. Studentprojecten zullen ondersteuning geven aan de verschillende interventies. Vervolgens zal systematisch case-vergelijkend onderzoek worden uitgevoerd om inzicht te krijgen in wat in welke situatie werkt. Op basis van het case-vergelijkend onderzoek worden tools en technieken ontwikkeld die enerzijds generiek zijn en anderzijds kunnen worden aangepast aan specifieke bedrijfssituaties.
Zand en andere grove grondstoffen worden steeds schaarser door intensief gebruik in infrastructuur en industrie, terwijl miljarden kubieke meters slib wereldwijd worden uitgebaggerd om vaargeulen en havens operationeel te houden. Vanwege dit groeiende tekort aan traditionele grondstoffen is er behoefte aan het ontwikkelen van nieuwe methodieken voor hergebruik van slib en lokaal sediment, onder andere voor dijkversterking en ophoging van landbouwgronden. Echter wordt gebaggerd slib volgens de regelgeving nog als een van de grootste potentiële afvalstromen gezien. Ook is slib complexer in het gebruik omdat het bestaat uit een heterogeen mengsel van onder meer water, zand, organisch materiaal, fijnstof en gas. Vanwege schaarste in bouwmaterialen lopen er steeds meer initiatieven voor het nuttig hergebruiken van gebaggerd slib, maar de optimale laagdikte en aanlegtechnieken moeten nog worden onderzocht. Met dit project zoeken lectoraat Sustainable River Management samen met Hogeschool Van Hall Larenstein en de praktijkpartners Klaei B.V., Waterschap Noorderzijlvest en EcoShape naar de best practices voor het produceren van waardevol klei uit havenslib. Via laboratoriumexperimenten en veldproeven binnen grootschalige pilots worden mechanische eigenschappen van havenslib uit de Lauwersoog haven in beeld gebracht. Er wordt gezocht naar de optimale dikte van havenslib om bruikbare klei te produceren. Daarbij wordt onderzocht of de mechanische eigenschappen van de geproduceerde klei afhankelijk zijn van de laagdikte van de initiële laag of havenslib. De resultaten verbinden de laagdikte in rijpingscompartimenten met materiaaleigenschappen en monitoren de initiële verouderingsprocessen na de aanleg van de klei in een proefdijk. Het eindresultaat biedt inzicht in de best practices voor toepassing van havenslib en de daarbij horende materiaaleigenschappen. Dit project draagt daarmee direct bij aan de ontwikkeling van een nieuw, duurzaam materiaal voor gebruik in dijkversterkingen en landbouw en een circulaire economie in Nederland in 2050.
Climate change adaptation has influenced river management through an anticipatory governance paradigm. As such, futures and the power of knowing the future has become increasingly influential in water management. Yet, multiple future imaginaries co-exist, where some are more dominant that others. In this PhD research, I focus on deconstructing the future making process in climate change adaptation by asking ‘What river imaginaries exist and what future imaginaries dominate climate change adaptation in riverine infrastructure projects of the Meuse and Magdalena river?’. I firstly explore existing river imaginaries in a case study of the river Meuse. Secondly, I explore imaginaries as materialised in numerical models for the Meuse and Magdalena river. Thirdly, I explore the integration and negotiation of imaginaries in participatory modelling practices in the Magdalena river. Fourthly, I explore contesting and alternative imaginaries and look at how these are mobilised in climate change adaptation for the Magdalena and Meuse river. Multiple concepts stemming from Science and Technology Studies and Political Ecology will guide me to theorise the case study findings. Finally, I reflect on my own positionality in action-research which will be an iterative process of learning and unlearning while navigating between the natural and social sciences.
