Background The caesarean delivery (CD) rate has risen in most countries over the last decades, but it remains relatively low in the Netherlands. Our objective was to analyse the trends of CD rates in various subgroups of women between 2000 and 2010, and identify the practice pattern that is attributable to the relative stability of the Dutch CD rate. Methods A total of 1,935,959 women from the nationwide Perinatal Registry of the Netherlands were included. Women were categorized into ten groups based on the modified CD classification scheme. Trends of CD rates in each group were described. Results The overall CD rate increased slightly from 14.0% in 2000–2001 to 16.7% in 2010. Fetal, early and late neonatal mortality rates decreased by 40–50% from 0.53%, 0.21%, 0.04% in 2000–2001 to 0.29%, 0.12%, 0.02% in 2010, respectively. During this period, the prevalence of non-vertex presentation decreased from 6.7% to 5.3%, even though the CD rate in this group was high. The nulliparous women with spontaneous onset of labor at term and a singleton child in vertex presentation had a CD rate of 9.9%, and 64.7% of multiparouswomen with at least one previous uterine scar and a singleton child in vertex presentation had a trial of labor and the success rate of vaginal delivery was 45.9%. Conclusions The Dutch experience indicates that external cephalic version for breech presentation, keeping the CD rate low in nulliparous women and encouraging a trial of labor in multiparous women with a previous scar, could help to keep the overall CD rate steady
MULTIFILE
BACKGROUND: In the last decades, autologous fat grafting has been used to treat adherent dermal scars. The observed regenerative and scar-reducing properties have been mainly ascribed to the tissue-derived stromal vascular fraction (tSVF) in adipose tissue. Adipose tissue's components augment local angiogenesis and mitosis in resident tissue cells. Moreover, it promotes collagen remodeling. We hypothesize that tSVF potentiates fat grafting-based treatment of adherent scars. Therefore, this study aims to investigate the effect of tSVF-enriched fat grafting on scar pliability over a 12-month period.METHODS AND DESIGN: A clinical multicenter non-randomized early phase trial will be conducted in two dedicated Dutch Burn Centers (Red Cross Hospital, Beverwijk, and Martini Hospital, Groningen). After informed consent, 46 patients (≥18 years) with adherent scars caused by burns, necrotic fasciitis, or degloving injury who have an indication for fat grafting will receive a sub-cicatricic tSVF-enriched fat graft. The primary outcome is the change in scar pliability measured by the Cutometer between pre- and 12 months post-grafting. Secondary outcomes are scar pliability (after 3 months), scar erythema, and melanin measured by the DSM II Colormeter; scar quality assessed by the patient and observer scales of the Patient and Observer Scar Assessment Scale (POSAS) 2.0; and histological analysis of scar biopsies (voluntary) and tSVF quality and composition. This study has been approved by the Dutch Central Committee for Clinical Research (CCMO), NL72094.000.20.CONCLUSION: This study will test the clinical efficacy of tSVF-enriched fat grafting to treat dermal scars while the underlying working mechanism will be probed into too.
Breast cancer is the most prevalent form of cancer that affects women worldwide, posing a significant burden on public health. While advancements in early detection and improved treatments have led to a remarkable 90% five-year survival rate and an 83% ten-year survival rate, this has also resulted in more prophylactic mastectomies being performed. Despite advancements in breast-conserving techniques, immunotherapy, and hormone therapy, many women still undergo mastectomies as part of their cancer treatment. In all cases, this results in scarring, and additional side effects from treatment modalities may arise. The loss of a breast can profoundly impact health-related quality of life (HRQoL). Although HRQoL has improved greatly during the recent years, systematic and local therapy having side effects is not uncommon, and this needs more attention.
Phosphorus is an essential element for life, whether in the agricultural sector or in the chemical industry to make products such as flame retardants and batteries. Almost all the phosphorus we use are mined from phosphate rocks. Since Europe scarcely has any mine, we therefore depend on imported phosphate, which poses a risk of supply. To that effect, Europe has listed phosphate as one of its main critical raw materials. This creates a need for the search for alternative sources of phosphate such as wastewater, since most of the phosphate we use end up in our wastewater. Additionally, the direct discharge of wastewater with high concentration of phosphorus (typically > 50 ppb phosphorus) creates a range of environmental problems such as eutrophication . In this context, the Dutch start-up company, SusPhos, created a process to produce biobased flame retardants using phosphorus recovered from municipal wastewater. Flame retardants are often used in textiles, furniture, electronics, construction materials, to mention a few. They are important for safety reasons since they can help prevent or spread fires. Currently, almost all the phosphate flame retardants in the market are obtained from phosphate rocks, but SusPhos is changing this paradigm by being the first company to produce phosphate flame retardants from waste. The process developed by SusPhos to upcycle phosphate-rich streams to high-quality flame retardant can be considered to be in the TRL 5. The company seeks to move further to a TRL 7 via building and operating a demo-scale plant in 2021/2022. BioFlame proposes a collaboration between a SME (SusPhos), a ZZP (Willem Schipper Consultancy) and HBO institute group (Water Technology, NHL Stenden) to expand the available expertise and generate the necessary infrastructure to tackle this transition challenge.
In het project CW4.0 onderzoeken MKB’ers uit de houtindustrie en Smart Industry samen met de Hogeschool van Amsterdam (HvA), kennispartners TNO, HMC en Bouwlab R&Do en partners in hospitality hoe zinvolle toepassingen te maken van resthout, met behulp van Industry 4.0-principes. Hoogwaardig hout blijft momenteel ongebruikt, omdat het te arbeids-intensief is grote hoeveelheden ongelijkmatige stukken hout van verschillende grootte en houtsoort te verwerken. Waardevol resthout wordt zo waardeloos afval, tegen de principes van de circulaire economie in. CW4.0 richt zich op de ontwikkeling van geautomatiseerde processen voor houtverwerking gebaseerd op Industry 4.0 technologieën - met behulp van digitale ontwerptools en industriële robots. Uit eerdere projecten van HvA en partners is gebleken dat deze processen het gebruik van resthout levensvatbaar kunnen maken, in het bijzonder voor toepassingen in de hospitality sector, bijvoorbeeld voor receptiebalies, hotelmeubilair en interieurdelen. CW4.0 wordt dan ook uitgevoerd in samenwerking met hospitality-ontwerpers en hotelketels. Het onderzoek concentreert zich op 1) het creëren van een digital twin (=digitale kopie van een beoogd object of proces, om dit te onderzoeken zonder het eerst te hoeven bouwen) van een ‘upcycle houtfabriek’; 2) het realiseren en beproeven van secties van de fabriek; 3) het ontwerpen en prototypen van hospitality toepassingen en 4) het evalueren van de business case van deze toepassingen en de fabriek in het algemeen. Na afloop is er kennis beschikbaar voor houtindustrie om afval te verminderen, voor Smart Industry om hun digitale technologieën toe te passen voor upcycling van materialen, en voor horecapartners om waardevolle toepassingen te creëren van resthout. Het project is een belangrijke stap in de opschaling van industriële robotproductie met circulaire materialen. Het legt een nieuwe, belangrijke verbinding tussen Smart Industry en de circulaire transitie, gericht op het aanpakken van urgente maatschappelijke uitdagingen verband houdend met materiële schaarste en de mondiale milieucrisis.
Professionals van woningbouwcorporaties en gemeentes die zich bezig houden met verduurzaming hebben vragen over hergebruik van afvalhout uit hun (renovatie) projecten. De doelstelling van dit voorstel is het onderzoeken van de mogelijkheden om hout te hergebruiken door gebruik te maken van innovatieve digitale productietechnieken, en om implementatiestrategieën hiervoor te ontwikkelen voor publieke organisaties in de bouwsector, in het bijzonder woningcorporaties en gemeentes. Strategieën omvatten concrete voorstellen om a) afvalhout van woningen in te zamelen en te verwerken; b) waarde toe te voegen aan houtafvalstromen door middel van digitale productie; c) de betrokkenheid en acceptatie van huurders te vergroten bij circulaire verwerking van hout in nieuwe toepassingen; en d) goede toepassingen voor een circulaire economie te realiseren. Het project onderzoekt aard en omvang van houtafvalstromen uit woningrenovatie en identificeert de mogelijkheden voor het hergebruik van specifieke fracties daarvan voor (lokale) toepassingen. Uit voorgaande projecten blijkt dat digitale productie mogelijkheden biedt om stedelijk afval om te zetten in zinvolle circulaire producten. Digitale productie maakt de (lokale) creatie van unieke prototypen en grootschalige toepassingen mogelijk. Het onderzoek wordt uitgevoerd in vier werkpakketten. De eerste identificeert de aard van huishoudelijk houtafval (volume, houtsoort, verzamelproces) door zorgvuldig cases van Ymere en Rochdale te bestuderen. Daarnaast worden er een raamwerk van indicatoren gedefinieerd om projectresultaten te kunnen evalueren. Het tweede werkpakket onderzoekt welke toepassingen kunnen worden bedacht, gegeven de beschikbare houtfracties. In het derde werkpakket wordt een aantal case studies uitgevoerd voor concrete projecten van de deelnemende woningcorporaties. Deze applicaties hebben als doel het potentieel van digitale productie met houtafval te laten zien, rekening houdend met het perspectief van bewoners. Het biedt belangrijke inzichten in de uitvoerbaarheid van concrete toepassingen uit teruggewonnen hout. In het vierde werkpakket worden alle projectbevindingen gecombineerd in een set implementatie strategieën voor publieke organisaties in het stedelijk domein.
