In Amsterdam heeft 33% van de kinderen een motorische achterstand op de basisschool (factsheet Gymmermansoog, 2017), wat veelal ook gevolgen heeft voor de sociaal-emotionele en cognitieve ontwikkeling (Taanila et al., 2005; Veiga et al., 2017). Kinderen met een ernstige motorische achterstand (categorie ‘rood’) worden vanuit de school doorverwezen naar externe zorg (zorgtraject Gymmermansoog, zie Figuur 3). Echter, de gymleraar moet ondersteuning bieden aan de grote groep kinderen met een matige achterstand (categorie ‘oranje’). Voor dit traject is momenteel nog onvoldoende aandacht, terwijl we weten dat door natuurlijk beloop een aanzienlijk deel van deze groep kinderen een ernstige achterstand zal ontwikkelen (zie Figuur 1). Gerichte preventieve ondersteuning aan deze grote groep kinderen, om ernstige motorische achterstanden te voorkomen, is daarom belangrijk. In Amsterdam werken gymleraren al actief aan het terugdringen van motorische achterstanden via programma’s als Motor Remedial Teaching (MRT) en Gym+. Echter, de effectiviteit van deze interventies is niet aangetoond. De gymleraar is, met ondersteuning van ALO en gemeente, in staat risicokinderen te screenen. Maar daarmee rijst de vraag welke ondersteuning de gymleraar deze risicokinderen het beste kan bieden. In dit onderzoek zal de effectiviteit van twee motorische interventies op school bepaald worden door een voor-, na- en retentiemeting. Door middel van een checklist en observaties worden de kenmerken van de interventies bepaald. De kenmerken van de kinderen worden in kaart gebracht, om te achterhalen voor welke kinderen deze interventies wel of niet werken. Vervolgonderzoek kan zich dan richten op verdere interventie-ontwikkeling, zodat de gymleraar voor ieder kind op school gepaste ondersteuning binnen en buiten de les kan realiseren.
