Challenging behaviour, such as aggression towards oneself, others, or objects, arises in interaction with the environment and may prevent individuals from participating in society and compromise their quality of life (QoL). Literature suggests that architects can contribute to prevention, by influencing challenging behaviour before rather than after its occurrence. By conducting a case study at a very-intensive-care facility, we explore how architecture can contribute to the QoL of intellectually impaired (and autistic) individuals showing challenging behaviour. The case study is based on interviews with residents and care providers, and direct observations of their daily life. Preliminary findings confirm the relevance of architecture in influencing challenging behaviour. They suggest that the residents are dependent on the (visual and auditory) connection with the care provider. Also, care providers confirm the importance of this connection for the quality of the care they provide. At the same time, residents may experience anxiety triggered by fellow residents and their challenging behaviour. Residents may also feel stress when faced with unexpected situations and this may lead to an onset of challenging behaviour. Sensory sensitivity, specifically to noise and heat is also relevant for their QoL.The findings will be further substantiated through multiple triangulation with available data (personal files, incident reports, photographs). Future research, specifically focused on intellectually impaired individuals showing challenging behaviour, is needed to better understand the similarities and differences between their needs and the needs of autistic people.
MULTIFILE
This paper reports the responses of nursing home residents who live in a psychogeriatric ward to the abstract interactive art installation ‘Morgendauw’, which was specifically designed for this study. All stakeholders were involved in designing and implementing Morgendauw. The artwork seems able to evoke responses in both the residents and their caregivers, but the amount and duration of the responses observed during the study were limited. 15 interactions over the course of 14 h were noted and almost all of them were initiated by the nursing home staff, physiotherapy students or visitors (n = 12). Interactions lasted for about 3 min on average. Although the nursing home residents initially did not seem to notice the artwork, the threshold of acknowledging and approaching the artwork was quickly overcome when staff nudged or directed the residents’ attention towards the artwork. Beyond this point, nursing home residents generally needed little explanation of the interface to interact with the artwork. The location in which Morgendauw was placed during the study or the characteristics of the installation seemed to create a threshold. Further research should focus on the importance and the effects of context when designing and implementing an interactive art installation in a nursing home environment.
BackgroundThe challenging combination of breastfeeding and work is one of the main reasons for early breastfeeding cessation. Although the availability of a lactation room (defined as a private space designated for milk expression or breastfeeding) is important in enabling the combination of breastfeeding and work, little is known about the effects of lactation room quality on mothers’ feelings and thoughts related to breastfeeding and work. We hypothesized that a high-quality lactation room (designed using the Theory of Supportive Design) would cause mothers to experience less stress, have more positive thoughts about milk expression at work, perceive more organizational support, and report more subjective well-being, than a low-quality lactation room.MethodsIn an online randomized controlled trial (Study 1), Dutch mothers (N = 267) were shown either a high-quality or a low-quality lactation room (using pictures and descriptions for the manipulation) and were then asked about their feelings and thoughts. In a subsequent field experiment (Study 2) we modified the lactations rooms in a large organization in Groningen, the Netherlands, to manipulate lactation room quality, and asked mothers (N = 61) who used either a high-quality or low-quality lactation room to fill out surveys to assess the dependent variables.ResultsThe online study showed that mothers exposed to the high-quality lactation room anticipated less stress, more positive cognitions about milk expression at work, more perceived organizational support, and more subjective well-being than mothers exposed to the low-quality lactation room (p < 0.05). Moreover, the effect of lactation room quality on perceived organizational support was especially pronounced for mothers who were higher in environmental sensitivity. The field experiment showed that use of the high-quality room led to less reported stress than use of the low-quality room (p < 0.05). We also found that mothers who were higher in environmental sensitivity perceived more control over milk expression at work and experienced more subjective well-being in the high-quality condition than in the low-quality condition (p < 0.05).ConclusionThe current studies show that not only the availability, but also the quality of lactation rooms is important in facilitating the combination of breastfeeding and work.
Snoezelen is een wereldwijd toegepaste interventie, ontwikkeld voor mensen met een ernstige verstandelijke beperking. Tijdens het snoezelen worden zintuigen gestimuleerd zodat de persoon ontspant (“doezelen”) of juist geactiveerd wordt (“snuffelen”). Inmiddels wordt snoezelen breed ingezet voor de daginvulling van mensen met een (zeer) ernstige verstandelijke en meervoudige beperking (EMB). Deze mensen zijn door de combinatie van beperkingen afhankelijk van hun naasten en professionals voor ontwikkeling, optimale participatie en betekenisvolle daginvulling. Hoewel er wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar snoezelen, is niet bekend welke elementen tijdens het snoezelen het meest effect sorteren bij mensen met EMB en hoe het snoezelen optimaal vormgegeven kan worden, blijkt uit een literatuurreview. Daarnaast verschillen de vorm en de doelstellingen van snoezelen tussen de verschillende wetenschappelijke studies. Een wereldwijde survey onder snoezelende zorgprofessionals en naasten toonde aan dat er in de praktijk een enorme variatie bestaat in doelgerichtheid van snoezelen en de manier waarop snoezelen wordt toegepast. Hbo professionals zoals ergotherapeuten ervaren hierdoor handelingsverlegenheid bij het adviseren binnen een interprofessionele setting over het op maat en doelgericht inzetten van snoezelen bij mensen met EMB. Snoezelen wordt nog niet optimaal benut als interventie om ontwikkeling en participatie van deze doelgroep te verbeteren omdat de werkzame elementen nog niet bekend zijn.Doel van dit project is om 1) een interventieleidraad te ontwikkelen die zorgprofessionals helpt om snoezelen optimaal en doelgericht vorm te geven en 2) de effectiviteit te toetsen. De interventieleidraad wordt ontwikkeld middels een ontwerponderzoek waarbij naasten en professionals met (ervarings)deskundigheid zijn betrokken. De effectiviteit van snoezelen wordt vervolgens in vijf kleinschalige studies getoetst om de effectieve elementen van snoezelen in beeld te brengen en zonodig de interventieleidraad aan te scherpen. Hiermee draagt dit project bij aan ontwikkeling en participatie van mensen met EMB en aan de kennisagenda Ergotherapie.
Snoezelen is een wereldwijd toegepaste interventie, ontwikkeld voor mensen met een ernstige verstandelijke beperking. Tijdens snoezelen worden zintuigen gestimuleerd zodat de persoon ontspant (“doezelen”) of juist geactiveerd wordt (“snuffelen”). Inmiddels wordt snoezelen frequent ingezet als interventie binnen de ondersteuning van mensen met een (zeer) ernstige verstandelijke en meervoudige beperking (EMB). Deze mensen zijn door de combinatie van beperkingen afhankelijk van hun naasten en professionals voor ontwikkeling, optimale participatie en betekenisvolle dagactiviteiten. Hoewel er verschillende studies zijn uitgevoerd naar opbrengsten van snoezelen die positieve effecten laten zien, blijken de vorm en doelstellingen van snoezelen per studie te verschillen. Ook is nog onbekend welke elementen tijdens het snoezelen het meest effect sorteren bij mensen met EMB en hoe het snoezelen optimaal vormgegeven kan worden. Een wereldwijde survey onder snoezelende zorgprofessionals en ouders toonde aan dat er ook in de praktijk een enorme variatie bestaat in doelgerichtheid én toepassing van snoezelen. Dit geeft hbo-professionals zoals ergotherapeuten te weinig handvatten bij de uitvoering en het geven van advies over het op maat en doelgericht inzetten van snoezelen bij mensen met EMB binnen een interprofessionele setting. Snoezelen wordt nog niet optimaal benut als interventie om ontwikkeling en participatie van deze doelgroep te verbeteren. De interventie snoezelen voor mensen met EMB en de werkzame elementen dienen dus onderbouwd te worden conform de Kennisagenda van Ergotherapeuten. Het doel van dit project is om 1) een interventieleidraad te ontwikkelen die zorgprofessionals helpt om snoezelen op maat en doelgericht vorm te geven, en 2) de effectiviteit te toetsen. De interventieleidraad wordt ontwikkeld met ontwerponderzoek gebaseerd op literatuur en (ervarings)deskundigheid van naasten en professionals. De effectiviteit van snoezelen wordt vervolgens in kleinschalige studies getoetst wat betreft werkzame elementen en om zonodig de interventieleidraad aan te scherpen. Hiermee draagt dit project bij aan de ontwikkeling en participatie van mensen met EMB.
