Search results

Risicomanagement

Bij cliënten die in een forensische setting begeleid of behandeld worden zal altijd in meer of mindere mate aandacht moeten zijn voor risico's. Immers, het gaat om mensen die een delict hebben gepleegd, soms ernstig of in een hoge frequentie. Een forensisch sociale professional heeft daarom een dubbele opdracht: cliënten ondersteunen bij het afbouwen van delictgedrag en eventuele risico's zo veel mogelijk beperken. Daarbij kan gekeken worden naar risico's op een herhaald delict, risico's voor de cliënt zelf en risico's voor de professionals die bij een cliënt betrokken zijn. In dit hoofdstuk staat risicomanagement gericht op het voorkomen van een nieuw delict centraal. Het is onmogelijk om risico's volledig uit te sluiten. Wel kan op grond van een goede analyse van de specifieke risico's in een concrete casus gekeken worden wat kan helpen om risico's te beperken.

Hoe gedraagt de reiziger zich op de lange termijn? Model op basis van gedrag

Van ruimtelijke visie naar dynamische tijdlijn

Ruimtevolk. De redacteurs van RUIMTEVOLK merkten onlangs op dat een langetermijnperspectief weer hoog op de politieke agenda staat. Zelfs de Miljoenennota schrijft dat ’de stad weer terug is’. Alweer? Al jaren lees en hoor je deze stelling. Hoe vernieuwend kan een nieuw lange termijn perspectief dan zijn? De ontwikkeling van een dymanische tijdlijn speelt beter in op de huidige werkelijkheid.

De vierde Europese anti-witwasrichtlijn

Witwassen wordt beschouwd als een ernstige bedreiging voor de Europese Unie. Sinds juni 2017 dient het anti-witwasbeleid van de lidstaten te zijn gebaseerd op de uitgangspunten en eisen van de vierde Europese anti-witwasrichtlijn. Deze richtlijn beoogt een aantal knelpunten en tekortkomingen van de eerdere Europese regelgeving op te lossen. De misschien wel meest relevante verandering van de nieuwe richtlijn is de verplichte hantering van de risicogerichte benadering van het witwassen op drie niveaus: door de lidstaten, door de verschillende toezichthouders en door de individuele instellingen. De achterliggende gedachte daarvan is dat overheden en instellingen hun beleid en inzet van middelen kunnen aanpassen aan het risicoprofiel, de feitelijke witwasdreiging, per sector, product of klantgroep. In beginsel kan een dergelijke aanpak leiden tot meer resultaat en lagere kosten. In dit artikel wordt ingegaan op de belangrijkste praktische aspecten van de risicogerichte aanpak en de mogelijke impact op zowel de doeltreffendheid, als de doelmatigheid van de Nederlandse witwasbestrijding. De kernvraag die aan de orde komt, is in hoeverre de vierde richtlijn, en de gewijzigde Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft), daadwerkelijk risicogericht anti-witwasbeleid faciliteert. Hoewel de inkt van de nieuwe richtlijn nauwelijks is opgedroogd, wordt er door wetgevende Europese gremia druk gesproken over substantiële aanpassingen van de Vierde Richtlijn. Omdat de definitieve tekst van deze Vijfde Richtlijn nog niet bekend is, wordt in dit artikel niet verder ingegaan op de mogelijke aanpassingen. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/pietersteenwijk/

Annotatie: ECLI:EU:T:2023:493

Verzoek nietigverklaring besluit Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming (EDPS). In deze casus is de Verordening (EU) nr. 2018/1725 van toepassing en niet de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). Toch is deze zaak op een groot aantal punten interessant voor de AVG, aangezien de beginselen en rechten uit de Verordening die ter discussie staan in deze zaak grotendeels vergelijkbaar zijn met de beginselen en rechten uit de AVG. Daarnaast is het belang van het duidelijk formuleren van een klacht bij de Europese Toezichthouder Gegevensbescherming, de European Data Protection Supervisor (EDPS), voor iedereen die dit overweegt relevant.

Korte termijn effecten van merknaamveranderingen