© 2025 SURF
Corporate Social Responsibility affects Corporate Governance as it stretches the accountability of companies beyond its traditional boundaries. This however may conflict with the corporate objective of maximizing stockholder wealth. The paper provides an overview of various academic theories and corporate attitudes on this issue and discusses the merits and disadvantages of the two main governance modes: the stockholder mode and the stakeholder mode.
De inzet van risicotaxatie-instrumenten om op een gestructureerde en wetenschappelijk onderbouwde manier uitspraken te doen over recidiverisico’s is in de afgelopen decennia steeds meer gemeengoed geworden binnen het justitiële kader en de forensische zorg. Risicotaxatie-instrumenten worden breed ingezet, onder andere bij pro justitia-onderzoeken, bij advisering en toezicht door de reclassering en binnen de klinische en ambulante forensische zorg. Aan de uitkomsten van risicotaxaties wordt binnen de rechtspraak en het forensische veld tegenwoordig veel waarde gehecht en deze hebben grote invloed op beslissingen omtrent zowel de berechting als de (vervolg)trajecten van delinquenten. De risicotaxatie-instrumenten die in de praktijk worden gebruikt om uitspraken te doen over de kans op herhaling van delinquent gedrag steunen op een grote hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek. Veel onderzoek is gedaan naar de betrouwbaarheid en validiteit van veelgebruikte risicotaxatie-instrumenten. Afgezet hiertegen valt op dat onderzoek naar hoe de communicatie over de uitkomst van een risicotaxatie naar de rechter of naar andere belanghebbenden verloopt nog schaars is. Een wezenlijke vraag is of de ontvangende partij de uitkomst van een uitgevoerde risicotaxatie begrijpt en interpreteert op de manier zoals deze door de uitvoerder is bedoeld. Inzicht hierin is van belang, omdat een foutief begrip of onjuiste interpretatie van de uitkomst van een risicotaxatie tot over- of onderschatting van recidiverisico’s kan leiden en tot (gerechtelijke) besluiten die niet passen bij het door de professional ingeschatte recidiverisico, ondanks het gebruik van betrouwbare en valide instrumenten. Hierbij kan een onderschatting van de recidiverisico’s leiden tot het onterecht toekennen van vrijheden aan de onderzochte, met potentieel maatschappelijke risico’s. Overschatting van recidiverisico’s kan daarentegen leiden tot overmatige inperking van vrijheden, wat de rechten van de onderzochte potentieel schaadt.
LINK
Mensen laten in het dagelijks leven steeds meer digitale sporen achter in computers, tablets en smartphones die waardevol kunnen zijn voor de opsporing en voor de bewijsvoering in strafzaken. Naast sporen die we bewust achterlaten, zoals berichten, foto’s en video’s, laten onze handelingen ook allerlei sporen na waarvan we ons veelal niet bewust zijn. Tezamen bieden al deze sporen een kijkje in het dagelijks activiteitenpatroon van een gebruiker. Het digitaal forensisch onderzoek dat zich hierop richt, wordt aangeduid als pattern-of-life forensics. Dit onderzoek is een waardevolle aanvulling voor het toetsen en opstellen van scenario’s, maar tegelijkertijd is het ook een complex onderzoeksgebied vanwege de snelle ontwikkelingen in hardware en software.In dit artikel geven we een aantal voorbeelden van pattern-of-life forensics aan de hand van rechterlijke uitspraken, experimenten die zijn uitgevoerd met smartphones en onderzoek dat is gepubliceerd in de literatuur. In het bijzonder hebben we ons daarbij gericht op het aantonen of een handeling met voorbedachte raad is verricht, op het aantonen van eigenaarschap van een smartphone en op de betrouwbaarheid van digitale sporen als die worden betwist. Juist het dagelijkse patroon van activiteiten dat door middel van pattern-of-life forensics wordt vastgesteld, kan bij uitstek vergeleken worden met observaties uit andere bronnen zoals beveiligingscamera’s, andere inbeslaggenomen bewijsstukken en/of getuigenverklaringen.
MULTIFILE
Fic-ctio-cra-cy /ˈfɪkʃ(ə)krəsi/ n. pl. – cies. 1. Political regime that, implicitly or explicitly, considers the distinction between fact and fiction irrelevant. 2. A political or social unit that has such regime. 3. The principles of word-building and transmedia storytelling applied to politics and journalism. 4. The title of this longform. [French fictiocracie, from Late Latin fictiocratia]
MULTIFILE
Don’t mind me while I drive through your neighborhood taking photo’s of your house, gathering your emails, passwords and other private information from your wifi network. It’s nothing personal, I’m doing it to everyone, in every street, in over 30 countries. Perhaps you can also excuse me while I give access to data you and your friends shared with me and each other, to individuals and companies I have no relation to or control over at all, and while leaking your data, again it’s nothing personal, I’m doing it to 87 million others, you probably won’t mind me showing you and 126 million others some political disinformation, there’s an election coming and I could really use the money. It’s not as if we don’t know each other, I’ve been following your every move online for years now, and it’s no secret that I’m worth hundreds of billions because I sell access to you, promising my customers influence over your voting and purchasing behavior. I’ve got power. Monopolies are rare lol. If all this makes you uncomfortable, you can always cut ties with me and everyone you work and communicate online with, but what would that solve? Your friends are totally oversharing…
MULTIFILE
Als gevolg van nieuwe wetgeving zoals Sarbanes-Oxley en gedragscodes als die van de commissie Tabaksblat is het de expliciete verantwoordelijkheid van de directie om te zorgen voor een adequaat en effectief risicomanagement en intern beheersingssysteem. Het is opvallend dat deze nieuwe interne-controlevereisten de kredietcrisis niet hebben kunnen voorkomen in een zo streng gereguleerde bedrijfstak als die van de financiële dienstverlening. De grote vraag is dan ook hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren en welke mogelijke lessen er te trekken zijn.
What happens to our everyday language in the digital sphere? How does ‘the post-digital condition’ change the world in which we think about ourselves and talk to one another? In Shadowbook: Writing Through the Digital 2014-2018, Miriam Rasch investigates these questions in five experimental essays and one exposition. From the way the smartphone molds the language of desire and friendship to the possibilities of writing a ‘spreadsheet novel’ – Shadowbook is a testimony to post-digital writing by way of writing. It salutes both the beauty of the web and what hides in the shadows. Even in the bright and shiny sphere of the digital, the dark side is never far off.
