Background: Telehealth is viewed as a major strategy to address the increasing demand for care and a shrinking care professional population. However, most nurses are not trained or are insufficiently trained to use these technologies effectively. Therefore, the potential of telehealth fails to reach full utilization. A better understanding of nursing telehealth entrustable professional activities (NT-EPAs) and the required competencies can contribute to the development of nursing telehealth education. Method: In a four-round Delphi-study, a panel of experts discussed which NT-EPAs are relevant for nurses and which competencies nurses need to possess to execute these activities effectively. The 51 experts, including nurses, nursing faculty, clients and technicians all familiar with telehealth, were asked to select items from a list of 52 competencies based on the literature and on a previous study. Additionally, the panelists could add competencies based on their experience in practice. The threshold used for consensus was set at 80%. Results: Consensus was achieved on the importance of fourteen NT-EPAs, requiring one or more of the following core competencies; coaching skills, the ability to combine clinical experience with telehealth, communication skills, clinical knowledge, ethical awareness, and a supportive attitude. Each NT-EPA requires a specific set of competencies (at least ten). In total, 52 competencies were identified as essential in telehealth. Discussion/Conclusion: Many competencies for telehealth, including clinical knowledge and communication skills, are not novel competencies. They are fundamental to nursing care as a whole and therefore are also indispensable for telehealth. Additionally, the fourteen NT-EPAs appeared to require additional subject specific competencies, such as the ability to put patients at easewhen they feel insecure about using technology. The NT-EPAs and related competencies presented in this study can be used by nursing schools that are considering including or expanding telehealth education in their curriculum.
Voor het lectoraat staat het beantwoorden van de volgende vraag centraal: hoe kunnen professionals, werkzaam in de praktijk, de gezondheid en het welzijn van kwetsbare ouderen bevorderen? Door antwoorden te zoeken op deze vraag draagt het lectoraat bij aan een gezonde samenleving, een profilerend thema voor Hogeschool Inholland dat richting geeft aan de inrichting van het onderwijs en onderzoek. De Gezonde Samenleving verwijst naar een integrale benadering van zorg en welzijn, waarin de mens zelf centraal staat en niet de afzonderlijke problemen waar hij of zij tegenaan loopt.
Aims and objectives To gain insight into the perceived added value of a decision support App for district nurses and case managers intended to support a problem assessment and the provision of advices on possible solutions to facilitate ageing in place of people with dementia, and to investigate how they would implement the App in daily practice. Background District nurses and case managers play an important role in facilitating ageing in place of people with dementia (PwD). Detecting practical problems preventing PwD from living at home and advising on possible solutions is complex and challenging tasks for nurses and case managers. To support them with these tasks, a decision support App was developed. Methods A qualitative study using semi‐structured interviews was conducted. A photo‐elicitation method and an interview guide were used to structure the interviews. The data were analysed according to the principles of content analysis. Results In five interviews with seven district nurses and case managers, the added value was described in terms of five themes: (a) providing a broader/better overview of possible solutions; (b) providing a guideline/checklist for problem assessment and advice on solutions; (c) supporting an in‐depth problem assessment; (d) being a support tool for unexperienced case managers/district nurses; and (e) providing up‐to‐date information. The participants regarded the App as complementary to their current work procedure, which they would use in a flexible manner at different stages in the care continuum. Conclusions The participants valued both parts, the problem assessment and the overview of possible solutions. An important requisite for the usage would be that the content is continuously updated. Before implementation of the App can be recommended, an evaluation of its effectiveness regarding decision‐making should be conducted. Relevance to clinical practice This study underpins the need of nurses and case managers for decision support with regard to problem assessment and providing advices on possible solutions to facilitate ageing in place of PwD. There results also show the importance of listening to users experience and their perceived added value of decision support tools as this helps to explain the lack of statistically significant effects on quantitative outcome measure in contrast to a high willingness to use the App in a previous study.
Intervisieproces met Femke Merkx als begeleider t.b.v. dossier 2015-02-72P eHealth in de wijk: Ondersteuning voor de wijkverpleegkundige bij het indiceren van eHealth.
Kwetsbare thuiswonende ouderen met een acute zorgvraag worden regelmatig opgenomen in het ziekenhuis. Het voorkómen van een onnodige acute opname is belangrijk. Een acute opname leidt namelijk vaak tot negatieve uitkomsten voor ouderen, zoals het vergroten van kwetsbaarheid, lichamelijke achteruitgang en functieverlies. Uit meerdere gespreksrondes met wijkverpleegkundigen blijkt dat zij het lastig vinden om de medische urgentie van een acute zorgvraag van ouderen goed in te schatten, en zodanig over te dragen naar de huisarts, zodat deze de urgentie begrijpt en oppakt. Ambulancezorgprofessionals geven aan dat zij de medische toestand juist goed in beeld hebben, maar de ondersteuningsbehoefte bij kwetsbare oudere moeilijk in kunnen schatten en niet weten wiens verantwoordelijkheid het is om de ondersteuningsbehoefte aan over te dragen. Beide disciplines kunnen van elkaar leren. Met dit project beogen wij door ontwerpgericht onderzoek kennisuitwisseling tot stand te brengen en nieuwe toepasbare kennis en handvatten te ontwikkelen om de handelingsverlegenheid van wijkverpleegkundigen en ambulancezorgprofessionals bij kwetsbare ouderen te verminderen. Hiermee dragen we bij aan het oplossen van de knelpunten in de acute zorgverlening voor kwetsbare ouderen in de thuissituatie en ondersteunen we maatschappelijke ontwikkelingen gericht op het organiseren van zorg dicht bij de patiënt. De eerste stap van het plan van aanpak is om knelpunten en oorzaken verder in kaart te brengen, met behulp van een PRISMA-analyse van echte ‘vastgelopen’ casuïstiek van kwetsbare ouderen met een acute zorgvraag. Vervolgens worden instrumenten in kaart gebracht via een rapid literatuurreview, aangevuld met via een enquête verkregen gegevens onder professionals in Nederland. Deze informatie wordt verwerkt in een drietal ontwerpsessies, waarbij handvatten voor wijkverpleegkundigen en ambulancezorgprofessionals in co-creatie worden ontwikkeld. Vervolgens worden deze handvatten in een pilot getest op haalbaarheid. Met deze uitkomsten worden handvatten zo nodig aangepast en vervolgens verspreid onder betrokken professionals via diverse kanalen, kennissessies en in het HBO-onderwijs opgenomen.
Sinds het begin van dit millennium ligt er een toenemende nadruk in het sociaal domein op een cultuurverandering, waarin integraal werken een centrale rol speelt. Integraal vanuit het leefwereldperspectief van bewoners. En integraal vanuit het professionele en systemische perspectief. Zie bijvoorbeeld het motto ‘één gezin, één plan, één regisseur’. Ook wordt er meer verwacht van inzet op en het realiseren van ‘stepped care’ of ‘matched care’ (ondersteuning zo licht als mogelijk en zo zwaar als nodig). Eén van de consequenties is dat het werk van sociaal professionals veel meer afstemming en samenwerking vergt met andere partijen. Integraal werken dient als een middel om de verkokerde, niet samenhangende wijze van werken vanuit verschillende organisaties en professionals te ontmantelen. Over de competenties van professionals uit de verschillende disciplines, variërend van Wmo-loketambtenaren tot gedragswetenschappers uit de jeugdzorg, van jongerenwerkers tot ambulante GGZ-verpleegkundigen, van maatschappelijk werkers tot opbouwwerkers en wijkverpleegkundigen, wordt verwacht dat zij ‘generalistisch’ zijn. Het is echter onduidelijk wat daarmee in de feitelijke uitvoerings- beleids- en opleidingspraktijk wordt bedoeld. Dit KIEM project richt zich op het opbouwen van (a) een concrete en exemplarische leerpraktijk in Utrecht op het snijvlak van sociaal werk en maatschappelijke ondersteuning en (b) het ontwikkelen van een meerjarig programma waarmee sociaal professionals in het brede sociaal domein competenties kunnen ontwikkelen, zodat zij beter zijn toegerust om interprofessioneel en integraal samen te kunnen werken. Daarbij wordt nauw aangesloten bij het ontwikkelen van belangrijke 21st century skills als reflecteren, het aanspreken van het creatief vermogen, het vermogen tot samenwerken (waaronder inzicht verkrijgen in de competenties en bijdragen van professionals en ervaringsdeskundigen uit andere disciplines) en kritisch denken.
