Het creëren van een 'healing environment' (helende omgeving) strekt aanmerkelijk verder dan het simpelweg opleuken van een ruimte. De omgeving moet de zintuigen van een patiënt of bewoner op een positieve manier prikkelen. Een aangenaam, veilig en geborgen gevoel helpt spanning en pijn verminderen, bevordert welbevinden en bespoedigt herstel. Bovendien biedt een healing environment een plezierige en inspirerende werkomgeving.
DOCUMENT
Veiligheidszorg draait om beïnvloeding van gedrag, percepties en emoties van mensen. Langzaam maar zeker begint in de veiligheidzorg de idee te ontstaan dat die beïnvloeding (ook) kan plaatsvinden langs andere wegen dan de tot nu toe gebruikelijke. Bijvoorbeeld via directe beïnvloeding van de zintuigen. Op diverse andere vakgebieden zijn immers al interessante resultaten met deze manier van beïnvloeding geboekt. Op verzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties initieerde het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid daarom een ontwikkelproject. Doel daarvan is praktisch uitvoerbare manieren te vinden om via zintuigbeïnvloeding bij te dragen aan veiligheid en veiligheidsbeleving in de (semi) openbare ruimte.
DOCUMENT
Sensory Augmentation for Public Space (SAPS) verkent het innovatiepotentieel van sensory augmentation voor het verbeteren van de publieke ruimte. Bij het (her)ontwerpen van publieke ruimte door middel van technologie wordt vaak direct gedacht in termen van telefoonapplicaties; iedereen heeft immers een smartphone op zak en staat daarmee in verbinding met velerlei data die daarbij kan worden ingezet. Het gebruik van smartphones zit de fysieke interactie tussen mensen en hun omgeving echter ook vaak in de weg. Experimentele toepassingen op het gebied van sensory augmentation bieden zicht op toepassingen om de publieke ruimte tot een betere leefomgeving en ontmoetingsplek te maken, maar gaan daarbij juist uit van de interacties die mensen erbinnen hebben. Sensory augmentation past namelijk perceptietheorie toe die stelt dat mensen de wereld waarnemen op basis van correlaties tussen hun fysieke acties en de veranderende zintuiglijke input die uit die acties voortkomt. Op basis van dit principe kunnen ook niet-menselijke sensorgegevens worden vertaald in signalen die compatibel zijn met de menselijke zintuigen, om zo ons vermogen om de wereld te begrijpen te vergroten. Interfaces die zulke vertalingen mogelijk maken hebben recent tot baanbrekende toepassingen geleid. Zo wordt er bijvoorbeeld gewerkt aan toepassingen voor mensen met zintuiglijke beperkingen die bijvoorbeeld oriëntatie vertalen in geluid, of beeld omzetten in stimulatie van de tong. Ondanks zulke successen gericht op zorg, wordt het innovatiepotentieel van sensory augmentation voor de publieke ruimte nog nauwelijks verkend. Terwijl juist daar een breed scala aan mogelijke toepassingen denkbaar is. SAPS richt zich op een eerste inventarisatie van deze toepassingen, in een samenwerking tussen een specialist in IT-toepassingen voor de publieke ruimte (KITT), een hogeschool en universiteit die praktijkgericht en wetenschappelijk onderzoek doen naar sensory augmentation (Avans Hogeschool en Tilburg University), en een maatschappelijke partner gespecialiseerd in de productie en presentatie van cross-disciplinaire projecten (V2_).
Onderzoek met behulp van kunst en technologie om de ontwikkeling naar een gezond landschap en meer biodiversiteit te ondersteunen.duurzaamheid, sustainability, art, kunst, environment, landschap, transitieArtistieke onderzoeksmethoden en sensortechnologie worden ingezet in dit transdisciplinair onderzoek naar vernieuwende methoden en tools om de transitie naar een duurzaam en gezond landschap te faciliteren.
Snoezelen is een wereldwijd toegepaste interventie, ontwikkeld voor mensen met een ernstige verstandelijke beperking. Tijdens het snoezelen worden zintuigen gestimuleerd zodat de persoon ontspant (“doezelen”) of juist geactiveerd wordt (“snuffelen”). Inmiddels wordt snoezelen breed ingezet voor de daginvulling van mensen met een (zeer) ernstige verstandelijke en meervoudige beperking (EMB). Deze mensen zijn door de combinatie van beperkingen afhankelijk van hun naasten en professionals voor ontwikkeling, optimale participatie en betekenisvolle daginvulling. Hoewel er wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar snoezelen, is niet bekend welke elementen tijdens het snoezelen het meest effect sorteren bij mensen met EMB en hoe het snoezelen optimaal vormgegeven kan worden, blijkt uit een literatuurreview. Daarnaast verschillen de vorm en de doelstellingen van snoezelen tussen de verschillende wetenschappelijke studies. Een wereldwijde survey onder snoezelende zorgprofessionals en naasten toonde aan dat er in de praktijk een enorme variatie bestaat in doelgerichtheid van snoezelen en de manier waarop snoezelen wordt toegepast. Hbo professionals zoals ergotherapeuten ervaren hierdoor handelingsverlegenheid bij het adviseren binnen een interprofessionele setting over het op maat en doelgericht inzetten van snoezelen bij mensen met EMB. Snoezelen wordt nog niet optimaal benut als interventie om ontwikkeling en participatie van deze doelgroep te verbeteren omdat de werkzame elementen nog niet bekend zijn.Doel van dit project is om 1) een interventieleidraad te ontwikkelen die zorgprofessionals helpt om snoezelen optimaal en doelgericht vorm te geven en 2) de effectiviteit te toetsen. De interventieleidraad wordt ontwikkeld middels een ontwerponderzoek waarbij naasten en professionals met (ervarings)deskundigheid zijn betrokken. De effectiviteit van snoezelen wordt vervolgens in vijf kleinschalige studies getoetst om de effectieve elementen van snoezelen in beeld te brengen en zonodig de interventieleidraad aan te scherpen. Hiermee draagt dit project bij aan ontwikkeling en participatie van mensen met EMB en aan de kennisagenda Ergotherapie.
