Background: Talking Mats is a framework developed to support communication with communication vulnerable people. Objective: The objective was twofold: to provide an overview of the objectives, target groups and settings for which Talking Mats has been used (Part 1), and an overview of empirical scientific knowledge on the use of Talking Mats (Part 2). Methods: In this scoping review scientific and grey literature was searched in PubMed, Cinahl, Psycinfo, Google, and Google Scholar. Articles that described characteristics of Talking Mats or its use were included. For Part 2, additional selection criteria were applied to focus on empirical scientific knowledge. Results: The search yielded 73 publications in Part 1, 12 of which were included in Part 2. Talking Mats was used for functional objectives (e.g. goal setting) and to improve communication and involvement. Part 2 showed that Talking Mats had positive influences on technical communication, effectiveness of conversations, and involvement and decision making in conversations. However, the level of research evidence is limited. Conclusions: Talking Mats can be used to support conversations between professionals and communication vulnerable people. More research is needed to study the views of people who are communication vulnerable and to study the effects of Talking Mats.
In the aviation sector, communication problems have contributed into 70% to 80% of safety occurrences. However, to date we haven’t depicted which communication aspects have affected aviation safety most frequently.Based on literature, we developed a tool which includes communication characteristics related to actors, signal, coder, channel, decoder, direction, timing, distance, predictability and interference. After achieving inter-rater reliability, the tool was used to analyse 103 safety investigation reports that correspond to events occurred in various regions and which included in total 256 communication problems. The results suggest that communication between humans and representation media, visual and audio signalling and decoding, air-transmitted messages, and verbal, unidirectional, local and synchronous communication contributed most frequently into safety events. Statistical tests showed that the frequencies of most of those characteristics were significantly different across regions, time periods, types of operations and event severity.The tool developed can be used by different organizations and industry sectors to distil and analyse data from mandatory and voluntary reports and identify weak communication areas. Depending on the findings, analysts might need to alert designers of technical systems, inform management of organizations, warn end-users about most frequent pitfalls, modify/enrich communication training and steer research efforts.
Objective: To gain insight into how communication vulnerable people and health-care professionals experience the communication in dialogue conversations, and how they adjust their conversation using augmentative and alternative communication (AAC) or other communication strategies. Methods: Communication vulnerable clients and health-care professionals in a long-term care institution were observed during a dialogue conversation (n = 11) and subsequently interviewed (n = 22) about their experiences with the conversation. The clients had various communication difficulties due to different underlying aetiologies, such as acquired brain injury or learning disorder. Results from the observations and interviews were analysed using conventional content analysis. Results: Seven key themes emerged regarding the experiences of clients and professionals: clients blame themselves for miscommunications; the relevance of both parties preparing the conversation; a quiet and familiar environment benefitting communication; giving clients enough time; the importance and complexity of nonverbal communication; the need to tailor communication to the client; prejudices and inexperience regarding AAC. The observations showed that some professionals had difficulties using appropriate communication strategies and all professionals relied mostly on verbal or nonverbal communication strategies. Conclusion: Professionals were aware of the importance of preparation, sufficient time, a suitable environment and considering nonverbal communication in dialogue conversations. However, they struggled with adequate use of communication strategies, such as verbal communication and AAC. There is a lack of knowledge about AAC, and professionals and clients need to be informed about the potential of AAC and how this can help them achieve equal participation in dialogue conversations in addition to other communication strategies.
Het lectoraat Applied Quantum Computing is een samenwerking tussen de Hogeschool van Amsterdam en het Centrum Wiskunde en Informatica. Dit lectoraat gaat zich bezig houden met het leggen van een verbinding tussen enerzijds fundamenteel onderzoek en anderzijds praktische problemen. In een samenwerking met IBM, Capgemini en Qusoft zullen cases en experimenten worden uitgevoerd hoe Quantum Computing bedrijven gaat beïnvloeden. Op het gebied van Quantum Communication zal onderzocht worden hoe m.b.v. Quantum Technologie gekomen kan worden tot een veilige communicatie. Ook zal aangesloten worden bij onderzoek naar en onderwijs worden ontwikkeld rondom hoe quantum mechanische effecten praktisch ingezet kunnen worden om metingen te verrichten. Onderzoek zal verricht worden naar het implementeren van theoretische oplossingen als bedacht in de laboratoria van universiteiten voor problemen bij bedrijven en instellingen. Binnen de Hogeschool van Amsterdam zal aansluiting worden gezocht met het onderzoek dat wordt gedaan binnen diverse lectoraten van de Faculteit DMCI, zoals responsible IT (i.o) en Urban Analytics en met de onderzoekers van de groep Urban Technology van de faculteit Techniek. In het onderwijs wordt een relatie bestendigd met opleidingen als HBO-ICT, waarvoor een minor wordt ontwikkeld, en Technische Natuurkunde. Daarbuiten zal verder gewerkt worden aan een netwerk om te komen tot een ecosysteem van instellingen en bedrijven. De Hogeschool van Amsterdam draagt Marten Teitsma als lector voor. Marten Teitsma heeft heeft veel ervaring in het onderwijs, ontwikkeling daarvan, als leidinggevende en is gepromoveerd in de Artificiële Intelligentie. Binnen de hogeschool heeft hij het initiatief genomen tot diverse activiteiten op het gebied van Quantum Computing.
“Empowering learners to create a sustainable future” This is the mission of Centre of Expertise Mission-Zero at The Hague University of Applied Sciences (THUAS). The postdoc candidate will expand the existing knowledge on biomimicry, which she teaches and researches, as a strategy to fulfil the mission of Mission-Zero. We know when tackling a design challenge, teams have difficulties sifting through the mass of information they encounter. The candidate aims to recognize the value of systematic biomimicry, leading the way towards the ecosystems services we need tomorrow (Pedersen Zari, 2017). Globally, biomimicry demonstrates strategies contributing to solving global challenges such as Urban Heat Islands (UHI) and human interferences, rethinking how climate and circular challenges are approached. Examples like Eastgate building (Pearce, 2016) have demonstrated successes in the field. While biomimicry offers guidelines and methodology, there is insufficient research on complex problem solving that systems-thinking requires. Our research question: Which factors are needed to help (novice) professionals initiate systems-thinking methods as part of their strategy? A solution should enable them to approach challenges in a systems-thinking manner just like nature does, to regenerate and resume projects. Our focus lies with challenges in two industries with many unsustainable practices and where a sizeable impact is possible: the built environment (Circularity Gap, 2021) and fashion (Joung, 2014). Mission Zero has identified a high demand for Biomimicry in these industries. This critical approach: 1) studies existing biomimetic tools, testing and defining gaps; 2) identifies needs of educators and professionals during and after an inter-disciplinary minor at The Hague University; and, 3) translates findings into shareable best practices through publications of results. Findings will be implemented into tangible engaging tools for educational and professional settings. Knowledge will be inclusive and disseminated to large audiences by focusing on communication through social media and intervention conferences.
De administratieve en registratiewerklast op verpleegafdelingen in ziekenhuizen is hoog. Hierdoor besteden verpleegkundigen slechts een derde van hun dienst direct aan de patiënt waardoor zij plezier in hun werk verliezen. Er is een scala aan arbeidsbesparende technologie voor verpleegkundigen ontwikkeld. Slechts 30% daarvan is succesvol geïmplementeerd, onder andere door gebrek aan afstemming tussen innovatie, verpleegkundigen, werkprocessen en bestaande (informatie)systemen. Idealiter worden deze perspectieven geïntegreerd in één integrale, systemische ontwerpaanpak die tot op heden ontbreekt. Het UMC Utrecht benaderde daarom de Hogeschool Utrecht met de vraag: Hoe kan niet-direct zorggerelateerde technologie* zodanig ontworpen worden dat verpleegkundigen meer voldoening krijgen in hun werk (en meer tijd en aandacht hebben voor directe zorggerelateerde taken)? Door het combineren van onderzoeksmethoden uit de wereld van co-design, procesanalyse en systemisch ontwerp wordt op vier verpleegafdelingen in het UMC Utrecht en zeven verpleegafdelingen in het Sint Antonius Ziekenhuis met verpleegkundigen gezocht naar aangrijpingspunten in het verpleegkundig werkproces voor het verlagen van de werklast. Vervolgens wordt een aantal innovaties (her)ontworpen en getest. Hierbij worden Hogeschool Utrecht en de twee ziekenhuizen ondersteund door Panton, Pontes, Ucreate en Ascom. Het intensief in het ontwerpproces betrekken van verpleegkundigen zal dit project twee of drie toepasbare en ‘gedragen’ arbeidsbesparende producten en/of diensten opleveren (bijvoorbeeld een slim verpleegkundig oproepsysteem). Het selecteren, (door)ontwikkelen, combineren, toepassen en volgen van de diverse methodes bij het ontwikkelen van de arbeidsbesparende producten en/of diensten zal resulteren in een integrale ontwerpaanpak voor verpleegkundige innovaties, bedoeld voor ontwerpers in de zorg. Ook ontstaat een aanvulling op het beroepsprofiel voor de verpleegkundige in 2020 van Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland (projectpartner) dat stelt dat verpleegkundigen niet alleen technologie moeten kunnen gebruiken maar ook bij kunnen dragen aan het verbeteren ervan.
