Aims and objectives: To describe the process of implementing evidence-based practice (EBP) in a clinical nursing setting. Background: EBP has become a major issue in nursing, it is insufficiently integrated in daily practice and its implementation is complex. Design: Participatory action research. Method: The main participants were nurses working in a lung unit of a rural hospital. A multi-method process of data collection was used during the observing, reflecting, planning and acting phases. Data were continuously gathered during a 24-month period from 2010 to 2012, and analysed using an interpretive constant comparative approach. Patients were consulted to incorporate their perspective. Results: A best-practice mode of working was prevalent on the ward. The main barriers to the implementation of EBP were that nurses had little knowledge of EBP and a rather negative attitude towards it, and that their English reading proficiency was poor. The main facilitators were that nurses wanted to deliver high-quality care and were enthusiastic and open to innovation. Implementation strategies included a tailored interactive outreach training and the development and implementation of an evidence-based discharge protocol. The academic model of EBP was adapted. Nurses worked according to the EBP discharge protocol but barely recorded their activities. Nurses favourably evaluated the participatory action research process. Conclusions: Action research provides an opportunity to empower nurses and to tailor EBP to the practice context. Applying and implementing EBP is difficult for front-line nurses with limited EBP competencies. Relevance to clinical practice: Adaptation of the academic model of EBP to a more pragmatic approach seems necessary to introduce EBP into clinical practice. The use of scientific evidence can be facilitated by using pre-appraised evidence. For clinical practice, it seems relevant to integrate scientific evidence with clinical expertise and patient values in nurses’ clinical decision making at the individual patient level.
This thesis describes an Action Research (AR) project aimed at the implementation of Evidence Based Practice in a mental health nursing setting in the Netherlands. The main research question addressed in this thesis is: In what way is Action Research with an empowering appropriate to implement Evidence Based Practice in a mental health nursing setting in the Netherlands and what is the effect of this implementation on the care experienced by the client, the nursing interventions and the context in this setting compared to a comparative setting? To answer this main research question, the following questions derived from it were addressed: What is Evidence Based Practice? What is known about implementing evidence-based practice in nursing through Action Research? Which factors have to be dealt with in a mental health nursing setting, so the implementation of EBP with AR with an empowering intent will be more successful? Which factors have to be dealt with in a mental health nursing setting, so the implementation of EBP with AR with an empowering intent will be successful? How is EBP implemented through AR with an empowering intent and what are the outcomes for the use of evidence, the context and the facilitation in the setting? What is the effect of the implementation of EBP in mental health nursing using AR with an empowering intent on the care experienced by the client, the nursing interventions and the context compared to a comparison setting? The first two questions were answered by a search of the literature while the remaining questions were answered during the AR study conducted in two mental health organisations in the Netherlands.
In dit themanummer van Maatwerk over evidence based werken argumenteert dit artikel dat de sociale sector meer nodig heeft dan onderzoekende hulpverleners om de kritiek te beantwoorden die de afgelopen decennia op de sector geformuleerd is.
Horse riding falls under the “Sport for Life” disciplines, where a long-term equestrian development can provide a clear pathway of developmental stages to help individuals, inclusive of those with a disability, to pursue their goals in sport and physical activity, providing long-term health benefits. However, the biomechanical interaction between horse and (disabled) rider is not wholly understood, leaving challenges and opportunities for the horse riding sport. Therefore, the purpose of this KIEM project is to start an interdisciplinary collaboration between parties interested in integrating existing knowledge on horse and (disabled) rider interaction with any novel insights to be gained from analysing recently collected sensor data using the EquiMoves™ system. EquiMoves is based on the state-of-the-art inertial- and orientational-sensor system ProMove-mini from Inertia Technology B.V., a partner in this proposal. On the basis of analysing previously collected data, machine learning algorithms will be selected for implementation in existing or modified EquiMoves sensor hardware and software solutions. Target applications and follow-ups include: - Improving horse and (disabled) rider interaction for riders of all skill levels; - Objective evidence-based classification system for competitive grading of disabled riders in Para Dressage events; - Identifying biomechanical irregularities for detecting and/or preventing injuries of horses. Topic-wise, the project is connected to “Smart Technologies and Materials”, “High Tech Systems & Materials” and “Digital key technologies”. The core consortium of Saxion University of Applied Sciences, Rosmark Consultancy and Inertia Technology will receive feedback to project progress and outcomes from a panel of international experts (Utrecht University, Sport Horse Health Plan, University of Central Lancashire, Swedish University of Agricultural Sciences), combining a strong mix of expertise on horse and rider biomechanics, veterinary medicine, sensor hardware, data analysis and AI/machine learning algorithm development and implementation, all together presenting a solid collaborative base for derived RAAK-mkb, -publiek and/or -PRO follow-up projects.
Afasie is een ingrijpend gevolg van een beroerte. Iemand met afasie kan niet meer zeggen wat hij wil of bedoelt, en heeft ook vaak moeite met het begrijpen van wat iemand anders zegt. Dit heeft een grote impact op het dagelijks leven van de persoon zelf en zijn naasten. Het onvermogen te spreken leidt tot arbeidsongeschiktheid, vereenzaming en depressie. Het levert ook ingewikkelde situaties op in de communicatie met zorgprofessionals. Personen met een afasie (PMA) hebben door miscommunicatie een verhoogde kans op het ontvangen van ongepaste of inadequate zorg; dit leidt zelfs tot een verhoogde kans op overlijden. Zorgprofessionals geven aan dat zij onzeker zijn over de communicatie met de PMA, en dat zij zich onvoldoende vaardigheden hebben om vertrouwelijk en effectieve communicatie mogelijk te maken. Betrokkenheid van de patiënt staat centraal in huidige visies omtrent gezondheidszorg (Kaljouw & van Vliet, 2015) en Evidence-based Medicine, maar er wordt nauwelijks aandacht besteed aan hoe deze communicatie vormgegeven kan worden, zeker wanneer de patiënt een communicatiestoornis heeft. Internationaal onderzoek laat zien dat communicatie tussen zorgprofessional, PMA en naasten kan worden verbeterd, wanneer gesprekspartners van PMA getraind zijn. In Nederland wordt deze communicatietraining nog niet toegepast. De eerste pilotstudie lijkt veelbelovend, en heeft geleid tot dit projectvoorstel waarin de interventie ‘CommuniCare’ ontwikkeld, toegepast en geëvalueerd in een groot aantal CVA zorginstellingen. De doelstelling van het consortium is om communicatie tussen PMA, zorgprofessional en naasten te verbeteren. Na afronding van dit project, is de geprotocolleerde en op effectiviteit getoetste interventie CommuniCare klaar om landelijk uitgerold te worden, op basis van een implementatieplan met aanbevelingen voor adaptieve strategieën voor succesvolle implementatie in de CVA-zorg.
Verloskundigen willen graag ‘evidence-based’ werken bij het aanbieden van zorg op maat en gezamenlijke besluitvorming (shared decision making of SDM), en bij het multidisciplinaire overleg over regionale of lokale zorgafspraken. Daarbij ervaren zij belemmeringen. Ten eerste is er een tekort aan landelijke richtlijnen waarin de zorg aan gezonde zwangeren centraal staat. De meeste beschikbare richtlijnen zijn specifiek gericht op een populatie met een verhoogd risicoprofiel (Zorgstandaard Integrale Geboortezorg, 2016). Deze richtlijnen zijn gebaseerd op internationaal onderzoek, wat vaak onvoldoende generaliseerbaar is naar de populatie zwangere vrouwen die zorg krijgen in de Nederlandse eerstelijns verloskundigenpraktijk. Dit kan ongunstige gevolgen hebben, zoals overbehandeling. Ook zijn er zeer relevante onderwerpen binnen de huidige verloskundige zorg, waarvoor geen landelijke richtlijnen beschikbaar zijn. Met andere woorden: er is bij verloskundigen behoefte aan meer bruikbare kennis over het beloop van de gezonde zwangerschap en baring. Ten tweede heeft de huidige generatie verloskundigen behoefte aan ondersteuning bij het werken volgens Evidence Based Medicine (EBM). Het voorhanden zijn van richtlijnen en factsheets impliceert niet automatisch dat optimale zorg wordt verleend. Het is noodzakelijk bevindingen uit wetenschappelijk onderzoek te interpreteren en vertalen naar dagelijks handelen en te gebruiken in multidisciplinaire zorgafspraken. De verloskunde academies willen middels dit gezamenlijk project krachten bundelen en in samenwerking met de KNOV een duurzame kennisinfrastructuur ontwikkelen ter ondersteuning van verloskundigen bij het evidence-based handelen. Deze kennisinfrastructuur heeft twee speerpunten: 1) Beschikbare wetenschappelijke literatuur over verloskundige onderwerpen aanvullen met up-to-date kennis uit de verloskundige praktijk en het resultaat beschikbaar stellen. 2) Het ondersteunen van verloskundigen bij evidence-based handelen met Blended Practice Communities.
