Information and communications technologies (ICTs) in human services are on the rise and raise concerns about their place and impact on the daily activities of professionals and clients. This article describes a study in which a social mobile application was developed for job coaches and employees and implemented in a pilot phase. The aim of the mobile application was to provide a better communication between employees and their job coaches and to provide more up-to-date information about the organization. The application consisted of a personal web environment and app with vacancies, personal news, events, tips, and promotions. A qualitative methodology was used in the form of focus groups and in-depth interviews. The results of this study show that the participants are partly positive about the social mobile application. It can be concluded that the use of mobile technologies can be beneficial in a range of human services practice settings for both professionals and clients and, therefore, requires more attention from the academic field to focus on this relatively new but promising theme.
Our current smart society, where problems and frictions are smoothed out with smart, often invisible technology like AI and smart sensors, calls for designers who unravel and open the smart fabric. Societies are not malleable, and moreover, a smooth society without rough edges is neither desirable nor livable. In this paper we argue for designing friction to enhance a more nuanced debate of smart cities in which conflicting values are better expressed. Based on our experiences with the Moral Design Game, an adversarial design activity, we came to understand the value of creating tangible vessels to highlight conflict and dipartite feelings surrounding smart cities.
LINK
While several governmental and research efforts are set upon mobility-as-a-service (MaaS), most of them are driven by individual travel behavior and potential usage. Scholars argue that this is a too narrow perspective when evaluating government projects because choices individuals make in a private setting might not accurately reflect their preferences towards public policy. Participatory Value Evaluation (PVE) is a novel evaluation framework specifically designed to alleviate this issue by analyzing preferences on the allocation of public budgets. Thus, based on PVE, this project aims at assessing different features of MaaS-services (e.g. enhancing mobility of the elderly and the poor, complementing public transport, etc.) from a social desirability perspective and compare them with investments in alternative social projects. Specifically, it aims at establishing the citizen value of MaaS as compared to social investments in green/recreational areas or transport infrastructure (e.g. bike or bus lanes), and eliciting trade-offs between different features of them. The project includes the selection of different investment projects (and their features) that are politically relevant in Rotterdam. It also includes a qualitative assessment on the way individuals evaluate different social projects and their features and a quantitative assessment based on choice models that allow eliciting trade-offs between different attributes and projects. Finally, policy recommendations are provided based on these results. They allow conceiving investments projects to maximize the societal benefits as well as to construct optimal investment portfolios. This information is to be used as a complement of the evaluation of projects on the basis of individual preferences.
In kleine kernen in krimpgebieden in Nederland is sprake van bereikbaarheidsproblemen. Voorzieningen zoals scholen en winkels verdwijnen en openbaar vervoer is vaak onrendabel. Dit kan gevolgen hebben voor de leefsituatie in kleine kernen. Vraagafhankelijke digitale mobiliteitssystemen vormen een kansrijke oplossing voor de bereikbaarheidsproblematiek van kleine kernen. Het succesvol matchen van vervoersvragen van inwoners met zowel professioneel als particulier aanbod biedt mogelijkheden voor een fijnmazige oplossing in tijd en ruimte voor mobiliteit van inwoners van kleine kernen. Er bestaat een aantal uitdagingen voor het realiseren van dergelijke mobiliteitssystemen die mobiliteitsdiensten combineren, van leenfiets en taxi tot openbaar vervoer en meerijden met een dorpsgenoot. Juist voor kleine kernen speelt het particuliere aanbod een belangrijke rol door een tekort aan openbaar vervoer. Het type mobiliteitssyteem dat geschikt is voor kleine kernen is daarom sterk socio-technisch van aard. Dit zorgt voor extra uitdagingen. Om een mobiliteitssysteem voor kleine kernen te realiseren moet daarom een aantal organisatorische, vervoerskundige, en technische vraagstukken geadresseerd worden. Netmobil richt zich op het oplossen van deze vraagstukken. Organisatorische vragen gaan onder meer over community-building in kleine kernen en samenwerking tussen aanbieders. Vervoerskundige vragen gaan over de analyse van de individuele vervoersvraag en het beschikbare en/of mogelijke aanbod, onder andere op basis van databronnen (‘big data’). Het gaat hierbij bijvoorbeeld om de analyse van de actuele en de potentiele vervoersbehoefte voor verschillende mobiliteitsdiensten. Technische vraagstukken gaan over het vinden van vraag/aanbod-matches op basis van dynamische data en over manieren om mens en technologie optimaal te laten samenwerken aan het succesvolle matches. Netmobil beoogt een vraagafhankelijk mobiliteitssysteem gebaseerd op bestaande componenten van projectpartners aangevuld met componenten die nieuw worden ontwikkeld op basis van de genoemde vragen. Het systeem wordt getest en geëvalueerd binnen twee pilots waarvoor de regio Achterhoek als living lab dient.
