Knowledge of the time of deposition is pivotal in forensic investigations. Recent studies show that changes in intrinsic fluorescence over time can be used to estimate the age of body fluids. These changes have been attributed to oxidative modifications caused by protein–lipid interactions. This pilot study aims to explore the impact of these modifications on body fluid fluorescence, enhancing the protein–lipid model system for age estimation. Lipid and protein oxidation markers, including protein carbonyls, dityrosine, advanced glycation end-products (AGEs), malondialdehyde (MDA), and 4-hydroxynonenal (HNE), were studied in aging semen, urine, and saliva over 21 days. Surface plasmon resonance imaging (SPRi), enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA), and fluorescence spectroscopy were applied. Successful detection of AGE, dityrosine, MDA, and HNE occurred in semen and saliva via SPRi, while only dityrosine was detected in urine. Protein carbonyls were measured in all body fluids, but only in saliva was a significant increase observed over time. Additionally, protein fluorescence loss and fluorescent oxidation product formation were assessed, showing significant decreases in semen and saliva, but not in urine. Although optimization is needed for accurate quantification, this study reveals detectable markers for protein and lipid oxidation in aging body fluids, warranting further investigation.
MULTIFILE
The decomposition of a body is influenced by burial conditions, making it crucial to understand the impact of different conditions for accurate grave detection. Geophysical techniques using drones have gained popularity in locating clandestine graves, offering non-invasive methods for detecting surface and subsurface irregularities. Ground-penetrating radar (GPR) is an effective technology for identifying potential grave locations without disturbance. This research aimed to prototype a drone system integrating GPR to assist in grave localization and to develop software for data management. Initial experiments compared GPR with other technologies, demonstrating its valuable applicability. It is suitable for various decomposition stages and soil types, although certain soil compositions have limitations. The research used the DJI M600 Pro drone and a drone-based GPR system enhanced by the real-time kinematic (RTK) global positioning system (GPS) for precision and autonomy. Tests with simulated graves and cadavers validated the system’s performance, evaluating optimal altitude, speed, and obstacle avoidance techniques. Furthermore, global and local planning algorithms ensured efficient and obstacle-free flight paths. The results highlighted the potential of the drone-based GPR system in locating clandestine graves while minimizing disturbance, contributing to the development of effective tools for forensic investigations and crime scene analysis.
MULTIFILE
Background: Successful implementation of multifactorial fall prevention interventions (FPIs) is essential to reduce increasing fall rates in communitydwelling older adults. However, implementation often fails due to the complex context of the community involving multiple stakeholders within and across settings, sectors, and organizations. As there is a need for a better understanding of the occurring context-related challenges, the current scoping review purposes to identify what contextual determinants (i.e., barriers and facilitators) influence the implementation of FPIs in the community. Methods: A scoping reviewwas performed using the Arksey andO’Malley framework. First, electronic databases (Pubmed, CINAHL, SPORTDiscus, PsycINFO) were searched. Studies that identified contextual determinants that influence the implementation of FPIs in the community were included. Second, to both validate the findings from the literature and identify complementary determinants, health and social care professionals were consulted during consensus meetings (CMs) in four districts in the region of Utrecht, the Netherlands. Data were analyzed following a directed qualitative content analysis approach, according to the 39 constructs of the Consolidated Framework for Implementation Research. Results: Fourteen relevant studies were included and 35 health and social care professionals (such as general practitioners, practice nurses, and physical therapists) were consulted during four CMs. Directed qualitative content analysis of the included studies yielded determinants within 35 unique constructs operating as barriers and/or facilitators. The majority of the constructs (n = 21) were identified in both the studies and CMs, such as “networks and communications”, “formally appointed internal implementation leaders”, “available resources” and “patient needs and resources”. The other constructs (n = 14) were identified only in the . Discussion: Findings in this review show that awide array of contextual determinants are essential in achieving successful implementation of FPIs in the community. However, some determinants are considered important to address, regardless of the context where the implementation occurs. Such as accounting for time constraints and financial limitations, and considering the needs of older adults. Also, broad cross-sector collaboration and coordination are required in multifactorial FPIs. Additional context analysis is always an essential part of implementation efforts, as contexts may differ greatly, requiring a locally tailored approach.
Samenvatting Mensen met een beperking (psychiatrisch, verstandelijk, lichamelijk) wonen tegenwoordig vaker zelfstandig en doen voor hun ondersteuning daarom vaker een beroep op mensen in de buurt waar zij wonen. Dit betekent voor de professionele hulpverleners dat zij een steeds grotere taak krijgen in het versterken van het sociale netwerk van mensen met een beperking, en het (op deze wijze) bevorderen van inclusie in de buurt. In hun werk merken zorg- en welzijnsprofessionals op dat, soms relatief spontaan ingezette of kleine initiatieven succesvol kunnen zijn, maar soms ook niet. De professionals hebben wel ideeën over wat goed werkt en wat niet, maar dit is niet op één centrale plek vastgelegd, en daarbij soms onduidelijk en afhankelijk van de context. Zij vragen zich af hoe ze de informatie die ze elk hebben kunnen bundelen en tot meer inzicht kunnen komen in wat werkt, in welke situatie en in welke context. In het project wordt samengewerkt door de Hogeschool van Amsterdam (AKMI / Lectoraat Community Care), de Sociaal Werkopleidingen van de HvA, de Afdeling onderwijs, jeugd en zorg van de Gemeente Amsterdam, GGD Amsterdam, Cliëntenbelang Amsterdam, Centrum voor Cliëntervaringen (i.s.m. VuMcAmsterdam), De Regenbooggroep, Cordaan en Stichting Prisma. In dit onderzoek zullen drie verschillende buurtgerichte interventies worden getoetst aan de hand van de ‘what works’ principes (wwp). De interventies gericht op het bevorderen van de sociale inclusie van mensen met beperkingen in de buurt worden geëvalueerd door cliënten/ ervaringsdeskundigen, zorg- en welzijnsprofessionals en buurtbewoners. Voor dit onderzoek is gekozen voor ‘realis evaluation’, waarin niet het effect op zich wordt onderzocht, maar de werkzame elementen van een interventie. Belangrijke opbrengsten van het project zijn: 1) het determineren en beschrijven van werkzame elementen die leidend kunnen zijn voor het bedenken en/of beoordelen van initiatieven om de netwerken van mensen met een beperking in de buurt te versterken; 2) op basis daarvan een handreiking bieden voor professionals.
Kwetsbare thuiswonende ouderen met een acute zorgvraag worden regelmatig opgenomen in het ziekenhuis. Het voorkómen van een onnodige acute opname is belangrijk. Een acute opname leidt namelijk vaak tot negatieve uitkomsten voor ouderen, zoals het vergroten van kwetsbaarheid, lichamelijke achteruitgang en functieverlies. Uit meerdere gespreksrondes met wijkverpleegkundigen blijkt dat zij het lastig vinden om de medische urgentie van een acute zorgvraag van ouderen goed in te schatten, en zodanig over te dragen naar de huisarts, zodat deze de urgentie begrijpt en oppakt. Ambulancezorgprofessionals geven aan dat zij de medische toestand juist goed in beeld hebben, maar de ondersteuningsbehoefte bij kwetsbare oudere moeilijk in kunnen schatten en niet weten wiens verantwoordelijkheid het is om de ondersteuningsbehoefte aan over te dragen. Beide disciplines kunnen van elkaar leren. Met dit project beogen wij door ontwerpgericht onderzoek kennisuitwisseling tot stand te brengen en nieuwe toepasbare kennis en handvatten te ontwikkelen om de handelingsverlegenheid van wijkverpleegkundigen en ambulancezorgprofessionals bij kwetsbare ouderen te verminderen. Hiermee dragen we bij aan het oplossen van de knelpunten in de acute zorgverlening voor kwetsbare ouderen in de thuissituatie en ondersteunen we maatschappelijke ontwikkelingen gericht op het organiseren van zorg dicht bij de patiënt. De eerste stap van het plan van aanpak is om knelpunten en oorzaken verder in kaart te brengen, met behulp van een PRISMA-analyse van echte ‘vastgelopen’ casuïstiek van kwetsbare ouderen met een acute zorgvraag. Vervolgens worden instrumenten in kaart gebracht via een rapid literatuurreview, aangevuld met via een enquête verkregen gegevens onder professionals in Nederland. Deze informatie wordt verwerkt in een drietal ontwerpsessies, waarbij handvatten voor wijkverpleegkundigen en ambulancezorgprofessionals in co-creatie worden ontwikkeld. Vervolgens worden deze handvatten in een pilot getest op haalbaarheid. Met deze uitkomsten worden handvatten zo nodig aangepast en vervolgens verspreid onder betrokken professionals via diverse kanalen, kennissessies en in het HBO-onderwijs opgenomen.
