Up to now, leisure research on the parent-peer orientation of juveniles primarily has focussed on adolescents. The purpose of this study is to investigate the degree to which pre-adolescents as well as adolescents associate with parents and peers in their leisure time. Based on recent theoretical conceptions of childhood sociologists, a questionnaire was designed for children and young teens aged ten to fifteen years. A total of 927 Dutch juveniles from different social classes participated in the current study. A leisure kids typology was constructed by means of Principal Components Analysis for categorical data (PRINCALS). It was found that ten to twelve year old children from higher social classes were family kids. They spend a substantial part of their leisure time with parents and siblings. Fourteen and fifteen year old boys, especially those from higher social classes, strongly focussed on peer groups, whereas girls of the same age had a salient preference for dyadic friendships. Questions on parental attitude towards leisure activities and choice of friends showed that ten to twelve year olds, specially those from higher social classes, experienced most parental interference in their leisure activities. Teenage girls from lower social classes encountered most parental attention concerning peer contacts. Our findings partially support theoretical conceptions regarding the parent-peer orientation of children and teens, but add some important nuances to these general perspectives.
DOCUMENT
Peer-coaching omvat een helpende relatie waarin twee mensen van gelijke status actief deelnemen en daarbij leren van elkaar. Binnen het hoger onderwijs wordt peer-coaching steeds vaker toegepast, waarbij studenten hun peers kunnen helpen en ondersteunen. Begrijpelijk want peer-coaching heeft bewezen positieve effecten voor zowel de coach als coachee. Bij het Studentsucces centrum (SSC), dat sinds 2020 is opgericht om de binding en het welzijn van studenten te versterken, is het bieden van ondersteuning middels peer-coaching een kernactiviteit. Binnen elk SSC zijn een of meerdere getrainde studenten actief als studentbuddy’s. In deze studie is gekeken naar de opbrengsten van de peer-to-peer begeleiding. Daarbij viel direct op dat de coaching die de buddies op dit moment bij het SSC bieden veelal van korte duur en gericht op oppervlakkige en praktische vragen en er derhalve niet echt sprake is van een coachings-traject. Daarbij blijft het aantal coaching-aanvragen laag, terwijl er bewijs is dat studenten wel ondersteuning zouden willen en nodig hebben op studie-gerelateerd en emotioneel gebied. Wat kan er volgens de studenten gedaan worden om de peer-coaching te intensiveren? Door te ontdekken hoe de studentbuddy’s en peers de coaching en alles wat daarbij komt kijken hebben ervaren, zijn waardevolle lessen geleerd worden voor de promotie en ontwikkeling van peer-to-peer begeleiding. Daartoe is er op exploratieve wijze onderzocht wat de behoeften, ervaringen en opbrengsten zijn van zowel de studentbuddy’s als de gecoachte peers. Er is onder andere gekeken naar de bekendheid van het SSC, hoe betrokken de studenten zich voelen bij het SSC, hoe tevreden de studenten zijn met het SSC en wat de peer-coaching doet met de persoonlijke en professionele ontwikkeling en het studiesucces. In totaal zijn tien student-buddy’s en zes peers geïnterviewd. Onder de geïnterviewde buddy’s is er een grote verscheidenheid aan de hoeveelheid gecoachte peers, de duur van de coaching trajecten en de inhoud ervan. De bekendheid van het SSC en met name de peer-coaching mogelijkheden die aangeboden worden, zijn als belangrijkste verbeterpunt in het licht van het relatief lage aantal coaching aanvragen, genoemd. De buddy’s zijn zelf vaak per toeval bekend geworden met het SSC en waren vaak voor hun rol als studentbuddy er nog niet bekend mee. Wel geven de meeste studentbuddy’s aan zich zeer betrokken te voelen bij het team en de peers die ze coachen, zich persoonlijk te hebben ontwikkeld en tevreden te zijn met de werkzaamheden. De buddy’s voelen zich meer zelfverzekerd, zijn sterker geworden in hun sociale vaardigheden en voelen zich meer thuis op de hogeschool. De geïnterviewde peers ontvingen individuele coaching bij plannen, motivatie vinden, studieopdrachten en wegwijs worden op de hogeschool. Alle peers gaven aan dat de peer-coaching belangrijk is en het hen helpt. Dat studentbuddy’s meer tijd hebben, makkelijker benaderbaar zijn en informeler communiceren dan bijvoorbeeld docenten en decanen, werden als voordelen genoemd. Ook de peers gaven aan dat het SSC niet heel bekend is onder de studenten. Ze gaven aan vaak doorverwezen te zijn door een docent of studieloopbaanbegeleider, of per toeval in contact zijn gekomen met een studentbuddy. De peers voelen zich zeer betrokken bij de studentbuddy, maar niet bij het SSC en zijn meestal niet bekend met andere activiteiten die het SSC aanbiedt. Tot slot geven de peers aan dat de peer-coaching heeft geholpen bij hun studievaardigheden, stressvermindering en ook meer thuis voelen op de hogeschool. In de literatuur worden voordelen van peer-coaching op de academische prestaties, het zelfvertrouwen, de motivatie bevorderen, maar ook praktische en emotionele ondersteuning beschreven. Wie zien in deze studie bij onze SSC’s dat, hoe kleinschalig of kortdurend dan ook, de peer-to-peer aanpak inderdaad deze voordelen oplevert. Gezien de aard van sommige hulpvragen, is langdurige coaching niet altijd noodzakelijk. Tevens laat deze studie zien dat het ook voordelen voor de studentbuddy’s zelf, zoals meer betrokken worden op de hogeschool en verbeterde vaardigheden, oplevert. Ondanks de behoefte aan peer-coaching en promotieactiviteiten van het SSC, weten studenten de weg naar het SSC nog niet goed te vinden. Er lijken grote verschillen te zijn in de vorm en inhoud van de peer-coaching tussen studentbuddy’s. Een duidelijkere afbakening en routekaart van hulpbronnen binnen de hogeschool, zou het SSC meer draagvlak en bekendheid binnen de organisatie kunnen opleveren. De geïnterviewde studenten gaven daarnaast als tips om vaker langs de klassen te gaan, gadgets in te zetten, de vindbaarheid online te vergroten en in de fysieke locaties te verduidelijken bij wie de student terecht kan.
DOCUMENT
Poster presentation of proposal of PhD trajectory "Talent emerging in Learning Communities, exploring the role of peers". Talent development for all students in higher education is up on the (inter)national agenda. Talent, from a developmental view, is defined as the potential of individuals to excel in a particular domain given the optimal educational conditions. Within this framework, talent is seen as emergent, distributed and dynamic. This research project aims to contribute to a better understanding of talent emergence and its antecedents, focusing on the role of peers in learning communities in higher education. A mixed-methods approach with a qualitative orientation will be adopted as this is well-suited to explore the intended phenomenon in depth.
DOCUMENT
Resultaten uit onderzoek naar de vrijetijdsbesteding van jonge adolescenten. Het artikel laat zien welke jongeren (opleiding, leeftijd, gender)een groot deel van hun vrije tijd met leeftijdgenoten doorbrengen en welke niet en welke activiteiten zij samen ondernemen.
DOCUMENT
Background: Although medical courses are frequently evaluated via surveys with Likert scales ranging from “strongly agree” to “strongly disagree,” low response rates limit their utility. In undergraduate medical education, a new method with students predicting what their peers would say, required fewer respondents to obtain similar results. However, this prediction-based method lacks validation for continuing medical education (CME), which typically targets a more heterogeneous group than medical students. Methods: In this study, 597 participants of a large CME course were randomly assigned to either express personal opinions on a five-point Likert scale (opinion-based method; n = 300) or to predict the percentage of their peers choosing each Likert scale option (prediction-based method; n = 297). For each question, we calculated the minimum numbers of respondents needed for stable average results using an iterative algorithm. We compared mean scores and the distribution of scores between both methods. Results: The overall response rate was 47%. The prediction-based method required fewer respondents than the opinion-based method for similar average responses. Mean response scores were similar in both groups for most questions, but prediction-based outcomes resulted in fewer extreme responses (strongly agree/disagree). Conclusions: We validated the prediction-based method in evaluating CME. We also provide practical considerations for applying this method.
DOCUMENT
Contemporary social work is subjected to ongoing questions in terms of its effectiveness and accountability. It appears to be problematic for social workers to defend themselves in a proper manner. When they do so, they often seem to rely primarily on a rhetoric of good intentions and are thus unable to constructively asses the underlying principles of their work. These considerations have prompted the research outline that is presented in this paper.
DOCUMENT
Deze infosheet is tot stand gekomen op basis van literatuuronderzoek en gemaakt ter ondersteuning van de inrichting van de Studentsucces Centra. We schetsen een theoretisch kader voor leren door peers, bespreken enkele inrichtingsvraagstukken en reiken randvoorwaarden voor succes aan.
DOCUMENT
Supplemental instruction, also known as Peer Assisted Study Sessions (SI-PASS), is a well-established form of peer learning that has been implemented in higher education institutions across the globe and that coincides with learning gains for participants. While the effects on learning gains have been extensively studied with quasi-experiments, the underlying mechanisms that make SI-PASS effective are less well understood. This study explored what benefits students thought SI-PASS offered and through which mechanisms. We studied this by interviewing 14 students who participated in SI-PASS during a field experiment that reliably found a significant impact of SI-PASS on performance. The students were asked to expand on if and why they thought SI-PASS was effective. Thematic analysis and independent coding indicated an interplay of three main drivers. SI-PASS was experienced as effective because it stimulated the use of effective study techniques and social learning. These drivers were facilitated and enhanced by a pedagogical climate that lowered the threshold to engage in collaborative learning and effective study techniques. These findings could help pinpoint what elements should be highlighted during the preparation of SI-leaders and what aspects should be monitored and tested when implementing or studying SI-PASS.
DOCUMENT
Students’ health profession education includes learning at the workplace through placements. For students, participating in daily work activities in interaction with supervisors, co-workers and peers is a valuable practice to learn the expertise that is needed to become a health care professional. To contribute to the understanding of HPE-students’ workplace learning, the focus of this study is to identify affordances and characterise student’s participation during placements. We applied a research design based on observations. Three student-physiotherapists and four student-nurses were shadowed during two of their placement days. A categorisation of affordances is provided, in terms of students’ participation in activities, direct interactions and indirect interactions. Students’ daily participation in placements is discussed through unique combinations and sequences of the identified affordances reflecting changing patterns over time, and differences in the degree of presence or absence of supervisors, co-workers and peers.
LINK
Background Little is known about the nature and reactions to sexual abuse of children with intellectual disability (ID). The aim was to fill this gap. Method Official reports of sexual abuse of children with ID in state care were examined (N = 128) and compared with children without ID (N = 48). Results Clear signs of penetration or genital touching by male (adolescent) peers or (step/foster) fathers were found in most ID reports. Victims often received residential care and disclosed themselves. Type of perpetrator seemed to affect the nature and reaction to the abuse. Cases of children with and without ID seemed to differ in location and reports to police. Conclusions Screening of (foster)homes seems crucial. Residential facilities should find a balance between independence of children and protection. Care providers should be trained in addressing sexual issues and sexual education, accounting for different types of perpetrators (peers/adults). Uniform reporting guidelines are needed.
DOCUMENT
