BACKGROUND: Estimates for dead space ventilation have been shown to be independently associated with an increased risk of mortality in the acute respiratory distress syndrome and small case series of COVID-19-related ARDS.METHODS: Secondary analysis from the PRoVENT-COVID study. The PRoVENT-COVID is a national, multicenter, retrospective observational study done at 22 intensive care units in the Netherlands. Consecutive patients aged at least 18 years were eligible for participation if they had received invasive ventilation for COVID-19 at a participating ICU during the first month of the national outbreak in the Netherlands. The aim was to quantify the dynamics and determine the prognostic value of surrogate markers of wasted ventilation in patients with COVID-19-related ARDS.RESULTS: A total of 927 consecutive patients admitted with COVID-19-related ARDS were included in this study. Estimations of wasted ventilation such as the estimated dead space fraction (by Harris-Benedict and direct method) and ventilatory ratio were significantly higher in non-survivors than survivors at baseline and during the following days of mechanical ventilation (p < 0.001). The end-tidal-to-arterial PCO2 ratio was lower in non-survivors than in survivors (p < 0.001). As ARDS severity increased, mortality increased with successive tertiles of dead space fraction by Harris-Benedict and by direct estimation, and with an increase in the VR. The same trend was observed with decreased levels in the tertiles for the end-tidal-to-arterial PCO2 ratio. After adjustment for a base risk model that included chronic comorbidities and ventilation- and oxygenation-parameters, none of the dead space estimates measured at the start of ventilation or the following days were significantly associated with 28-day mortality.CONCLUSIONS: There is significant impairment of ventilation in the early course of COVID-19-related ARDS but quantification of this impairment does not add prognostic information when added to a baseline risk model.TRIAL REGISTRATION: ISRCTN04346342. Registered 15 April 2020. Retrospectively registered.
Om veel leerplezier mogelijk te maken is in september 2004 het Open Space Atelier van start gegaan, waarin door studenten, docenten en hun kinderen vrij gewerkt en met elkaar gesproken kan worden over ons boeiende vak: het onderwijs. Er is geen agenda of programma. De gebeurtenissen worden door de inbreng van de aanwezigen bepaald. In het Lectoraat Vernieuwende Opleidingsmethodiek en -didactiek onderzoeken we met lector Hans Jansen manieren van Levend Leren (in het kerstboekje dat Jan Brandsma ons cadeau deed, is over Levend Leren al veel te lezen: leren mag spannend, uitdagend en geïnspireerd als het leven zelf zijn). Deze onderzoeken verlopen op verschillende wijze: literatuurstudie, observatie en het toetsen van denkbeelden en theorie aan de praktijk. Een van de wegen om Levend Leren vorm te geven is het onderzoek naar de weg van Teacher-Directed Learning naar Self-Directed Learning en Free Agent Learning. Bij onze kenniskringdagen werken we met een open space aanpak. Dan verkennen we gezamenlijk creatieve en inspirerende wegen in ons eigen leerlandschap.
What is a pop-up store and how can it be used for organisational counterspacing? The pop-up can be interpreted as a fashionable and hypermodern platform focusing on the needs of a younger generation of consumers that searches for new experiences and is prone to ad hoc decision-making. From this perspective, the pop-up is a typical expression of the experience economy. But it is more. The ephemeral pop-up store, usually lasting from one day to six months, is also a spatial practice on the boundary between place as something stable/univocal and space as something transitory/polyphonic. Organizational theory has criticized the idea of a stable place and proposed the concept of spacing with a focus on the becoming of space. In this article, the pop-up store is introduced as a fashionable intervention into organizational spacing. It suggests a complementary perspective to non-representational theory and frames the pop-up as co-actor engaging everyday users in appropriating space. Drawing on Lefebvre’s notions of differential space, festival and evental moment, theory is revisited and then operationalized in two pop-up store experiments. Apart from contributing to the ongoing theoretical exploration of the spacing concept, this article aims to inspire differential pop-up practices in organisations. https://www.linkedin.com/in/overdiek12345/
Designing cities that are socially sustainable has been a significant challenge until today. Lately, European Commission’s research agenda of Industy 5.0 has prioritised a sustainable, human-centric and resilient development over merely pursuing efficiency and productivity in societal transitions. The focus has been on searching for sustainable solutions to societal challenges, engaging part of the design industry. In architecture and urban design, whose common goal is to create a condition for human life, much effort was put into elevating the engineering process of physical space, making it more efficient. However, the natural process of social evolution has not been given priority in urban and architectural research on sustainable design. STEPS stems from the common interest of the project partners in accessible, diverse, and progressive public spaces, which is vital to socially sustainable urban development. The primary challenge lies in how to synthesise the standardised sustainable design techniques with unique social values of public space, propelling a transition from technical sustainability to social sustainability. Although a large number of social-oriented studies in urban design have been published in the academic domain, principles and guidelines that can be applied to practice are large missing. How can we generate operative principles guiding public space analysis and design to explore and achieve the social condition of sustainability, developing transferable ways of utilising research knowledge in design? STEPS will develop a design catalogue with operative principles guiding public space analysis and design. This will help designers apply cross-domain knowledge of social sustainability in practice.
De, bijna oneindige, mogelijkheden van digitale (3D print)technieken prikkelen de geest en zetten aan tot creatief denken. Voorheen onmogelijke vormen worden mogelijk en kunnen op locatie en op maat worden gemaakt. Het (primair) onderwijs ziet grote potentie in 3D (print)technieken als onderwijsthema om structureel en actief mee aan de slag te gaan in de klas, om 21ste Century Skills te ontplooien bij zowel leerkrachten als leerlingen en om als thema in te zetten binnen Wetenschap & Technologie-onderwijs. De onderwijsketen is een cruciale partner in de Human Capital Agenda met haar taak om van jongs af aan kinderen op te leiden tot een moderne professional die kan uitblinken in een snel veranderende innovatie-economie. Met dat doel voor ogen zoekt het primair onderwijs structureel naar manieren om de lesprogramma’s actueel en effectief te houden. Door een toenemend aanbod van 3D (print)technieken en diensten zoeken directies, leerkrachten maar ook het team talentontwikkeling van de Gemeente Enschede naar betrouwbare experts die de scholen advies, begeleiding en (uiteindelijk) professionalisering op maat kunnen bieden. Saxion FabLab Enschede, een publieke moderne makerspace en verbonden aan Saxion Lectoraat Industrial Design, richt zich op de verbinding tussen (HBO) onderwijs, onderzoek en het bedrijfsleven. Sinds de oprichting in 2011 krijgt het FabLab ook structureel vragen vanuit het primair onderwijs (PO) om deze doelgroep hands-on in contact te brengen met moderne (3D) technieken. Waar mogelijk zijn bovengenoemde vragen opgepakt met in samenwerking met scholen en bedrijven. Knelpunten die hierbij naar voren zijn gekomen, zijn dat leerkrachten na de opstart niet weten hoe ze onvermijdelijke technische problemen moeten oplossen en/of het ontbreekt hen de kennis om een volgende verdiepende stap (zelf) te zetten. Gevolg is dat men niet verder komt dan het doen van demonstraties en/of een eerste (simpel) productje, of dat de printers stil in een hoek staan te ver-stoffen. Deze ervaringen uit Enschede zijn in lijn met conclusies van een eerder onderzoek in Flevoland (Van Keulen & van Oenen, 2015) Doel van het traject “3D in de klas” is de bundeling van krachten binnen het consortium rondom de ontwikkeling van uitdagend en uitnodigend Wetenschap & Techniek-onderwijs voor leerling en leerkracht in het primair onderwijs, door leerkrachten te scholen in 3D printen, door lesprogramma’s te ontwikkelen die verder gaan dan het ‘printen van de standaard sleutelhanger’ en door een didactische verbreding te bieden door het koppelen van kennisdomeinen. Het initiatief voor gezamenlijk onderzoek en 3D in de Klas is opgedeeld in drie delen: Deel 1) Mapping the state of the art: leren van eerdere initiatieven en de knelpunten. Deel 2) Doelgroep betrokkenheid in kaart brengen, van leerkrachten en leerlingen, inhoudelijk en organisatorisch. Deel 3) Structurele inbedding, door afstemming op en integratie in de PO-keten. Het voorliggende projectvoorstel beslaat deel 1 van dit traject. Resultaat van dit deelproject hiervan vormt de basis voor deel 2 en 3 in een vervolgtraject, mogelijk in een RAAK-publiek vorm. Saxion FabLab Enschede heeft de afgelopen jaren een actief consortium opgebouwd dat bovenstaande impasse wil doorbreken. Het consortium bestaat naast het FabLab o.a. uit: Saxion Lectoraat Industrial Design en Academie Pedagogiek en Onderwijs, ESV, Stichting Consent, Bètatechtniek, Gemeente Enschede (Team Talentontwikkeling) en het bedrijf LAYaLAY.
