Mondzorg is een belangrijk onderdeel van de algemene dagelijkse levensverrichtingen (ADL-zorg), die regelmatig door (student-)verzorgenden individuele gezondheidszorg (IG) en verpleegkundigen worden uitgevoerd bij cliënten in het verpleeghuis. Het goed en tijdig uitvoeren van mondzorg is voor zorgprofessionals een uitdaging. Coaching tijdens het werk door studenten mondzorgkunde verbetert mogelijk de mondzorgvaardigheden van verzorgenden en verpleegkundigen. LEERDOELEN Na het lezen van dit artikel: • kent u de invloed van de mondgezondheid op de algehele gezondheid; • kunt u uitleggen wat coaching tijdens de mondverzorging inhoudt; • weet u of coaching tijdens het werk kan bijdragen aan het verbeteren van de mondzorgvaardigheden van verzorgenden IG en verpleegkundigen in het verpleeghuis; • kunt u als verpleegkundig specialist uw leiderschap inzetten om de kennis en betrokkenheid van uw directe collega’s met betrekking tot mondzorg te vergroten.
DOCUMENT
Binnen het Expertisecentrum Gezondheidszorg en Technologie van Fontys (Fontys EGT1) loopt het meerjaarse project Verpleeghuis van de Toekomst (VETO). Binnen Fontys EGT wordt ruimte gegeven aan een minor gezondheidszorg en technologie aan derdejaars studenten, stagiaires en afstudeerders. Studenten werken in interdisciplinaire groepen aan projecten en onderwijs, onder andere aan het maken van prototypes die met eindgebruikers getest worden.
DOCUMENT
Over eenzaamheid in verpleeghuizen is relatief weinig bekend. Het doel van deze studie is inzicht krijgen in de prevalentie van sociale, emotionele en existentiële eenzaamheid onder verpleeghuisbewoners en de samenhang tussen eenzaamheid en deelname aan activiteiten en het hebben van contacten. Data is verzameld onder verpleeghuisbewoners van zorgcentra en groepswoningen in de provincie Zeeland (N = 101; leeftijdsrange = 42 tot 103 jaar; mediaan = 83 jaar; 71% = vrouw). Sociale, emotionele en existentiële eenzaamheid zijn bevraagd, alsmede persoonsgegevens en deelname aan activiteiten en het hebben van contacten. Prevalentiecijfers van eenzaamheid zijn berekend. Regressieanalyses zijn uitgevoerd om de relatie tussen eenzaamheid en persoonsgegevens, deelname aan activiteiten en het hebben van contacten te onderzoeken. De meerderheid van de respondenten voelt zich emotioneel, sociaal en/of existentieel eenzaam. Een langere verblijfsduur in het verpleeghuis en deelname aan beweegactiviteiten hangen samen met een mindere mate van sociale eenzaamheid, maar niet met emotionele of existentiële eenzaamheid. Het aanbod aan activiteiten in het verpleeghuis is gericht op sociale eenzaamheid. Voor emotionele en existentiële eenzaamheid lijkt geen aanbod te bestaan, terwijl deze vormen van eenzaamheid vaak voorkomen in het verpleeghuis.
MULTIFILE
De vraag naar zorg en de complexiteit van de zorgvraag zal de komende jaren stijgen. Bovendien wordt de opnameduur in het ziekenhuis verkort, waardoor patiënten die na opname zorg nodig hebben aanspraak doen op andere zorgvoorzieningen. Patiënten met complexe problematiek die nog niet naar de thuissituatie terug kunnen, vormen een doelgroep voor zorgtrajecten in het verpleeghuis. Om zorg aan deze patiënten te leveren is hogeropgeleid personeel nodig. Echter, slechts een klein percentage van de hbo-studenten kiest voor de verpleeghuiszorg. Het lijkt erop dat bestaande beelden van studenten ten aanzien van het verpleeghuis ze weerhoudt daar te gaan werken. In deze studie onderzoeken we welke factoren een rol spelen bij studenten bij de keuze van een werkplek, en welke beelden er leven over werken in een verpleeghuis
DOCUMENT
De verpleeghuizen in Nederland bieden zorg en verblijf aan ouderen met een intensieve zorgvraag. Het grote aantal installaties dat in deze woonvorm aanwezig is dient zo te worden ontworpen en geïnstalleerd dat deze optimaal comfort bieden aan bewoners en zorgprofessionals. Ouderen met dementie vormen de grootste groep bewoners en hebben zeer specifieke behoeften voor het binnenmilieu. Door hiervan uit te gaan bij ontwerp en installatie, ontstaat een verpleeghuis dat ten dienste staat van alle bewoners en overige gebouwgebruikers.
DOCUMENT
Dit artikel is overgenomen uit het tijdschrift Geron, 2020, nr. 2 https://gerontijdschrift.nl/artikelen/zorg-voor-intimiteit-en-seksualiteit-van-ouderen-in-verpleeghuis-en-thuiszorg/ Afgelopen jaren is er veel aandacht geweest voor de zorg rond intimiteit en seksualiteit van ouderen in verpleeghuis en thuiszorg. Er zijn verschillende tools ontwikkeld op dit gebied. In de praktijk blijkt dat er nog veel winst is te behalen. Dit kan door de juiste tool te matchen met de juiste organisatie, zorgprofessional, cliënt en naaste. Het RAAK-project ‘intimiteit en seksualiteit in de ouderenzorg’ is hierover in gesprek geweest met cliënten, zorgprofessionals en naasten.
LINK
Verhuizen naar een verpleeghuis is vaak een emotioneel ingrijpende gebeurtenis die om een groot aanpassingsvermogen van nieuwe bewoners en hun sociale omgeving vraagt. Een van de uitdagingen voor zorgorganisaties is om te zorgen dat bewoners zich ondanks alles in het verpleeghuis thuis voelen. De vraag is welke factoren dit thuisgevoel beïnvloeden. Systematisch literatuuronderzoek door Fontys HHogescholen heeft deze nu in kaart gebracht
DOCUMENT
Op 12 februari 2020 sprak dr. Hans Drenth zijn inaugurele rede uit naar aanleiding van zijn installatie als lector Kordurende zorg en Interprofessionele Samenwerking bij Kwetsbare Ouderen aan de Hanzehogechool Groningen. Dit artikel is een samenvatting van de rede.
DOCUMENT
Ontslag uit het ziekenhuis van patiënten levert soms de vraag op of zelfstandig thuis wonen nog wel verantwoord is. De eigen professionele verantwoordelijkheid voor het leveren van goede medische zorg speelt hierbij een rol. In dit artikel worden diverse onderwerpen aangestipt die een rol spelen bij het kiezen van een oplossingsrichting in deze casus: mentorschap of een rechterlijke machtiging voor een onvrijwillige opname aanvragen en de overstijgende verantwoordelijkheid van de verschillende professionals.
DOCUMENT
In het project MOVe WITh: Met Ouderen Vooruit Wandelen met Interactieve Technologie is de interactieve beweegroute ‘Walk in the ParQ’ (WITP) geëvalueerd en zijn mogelijkheden voor verbetering van de route geïnventariseerd met ouderen, zorgprofessionals en andere stakeholders. Het onderzoek is uitgevoerd met onderzoeksubsidie van Regieorgaan SIA (KIEM projectnummer KIEM.SP.02.007). De resultaten zijn samengevat in een infographic die inzicht biedt in manieren om het gebruik van WITP te stimuleren en welke stappen nodig zijn voor het implementeren van de beweegroute in andere settingen. Uit observaties en interviews onder 19 ouderen woonachtig in een verpleeghuis en een afdeling voor geriatrische revalidatie komt naar voren dat de interactieve beweegroute bewegen stimuleert en dat de bijbehorende oefeningen duidelijk zijn. Ouderen wonend in het verpleeghuis hebben wel ondersteuning nodig van een professional bij het uitvoeren van de oefeningen en het scannen van de QR-codes. Voor sommige ouderen stimuleerde de beweegroute ontmoeting met anderen. Middels een vragenlijst en focusgroep zijn in totaal 24 professionals bevraagd. Professionals zien de potentie van de route voor beweegstimulering en het verminderen van eenzaamheid onder ouderen. Belemmeringen die professionals ervaren zijn een gebrek aan tijd en kennis hoe de route in te zetten. Zij geven aan onvoldoende bekend te zijn met de route. Andere ervaren belemmeringen zijn weersomstandigheden en digitale vaardigheden van de oudere en de professional. Professionals hebben behoefte aan instructies en promotiematerialen en willen de route verder testen in de praktijk. Uit een focusgroep met 11 stakeholders komt naar voren dat een veilige omgeving, goede begeleiding en aanbod op maat belangrijk zijn voor beweegstimulering van ouderen in de buitenruimte. Er is meer aandacht nodig voor bewegen in verpleeghuizen en het bereiken van kwetsbare groepen. Ook kan meer samenwerking met het sociale domein helpen. Volgens de stakeholders kunnen digitale middelen zoals de WITP-applicatie met QR-codes ontmoeting in de wijk stimuleren, mits de locatie passend is. Concluderend zijn er een aantal belemmerende en bevorderende factoren op het niveau van betrokken professionals, stakeholders en omgeving om succesvolle implementatie van WITP te kunnen waarborgen en zo ouderen te helpen bij een actieve leefstijl.
DOCUMENT
