Publicatie van de resultaten van een arts based onderzoek door jongvolwassenen met een verstandelijke beperking, naasten, begeleiders en onderzoekers.
One might wonder how intuitive art can connect to neuroscience and how this could be accomplished. In this descriptive article, research connecting art therapy and neuroscience has been collected and a workshop on Intuitive Painting has been described in detail. The connection was made by the author based on an article by Barker (2017), ‘4 Rituals to be more Happy,’ who writes a popular science blog. The rituals: gratefulness, expressing negative emotions, decision making and human touch were combined with Dr. Pinkie Feinstein’s method of Intuitive Painting in a small group setting. Although subjective, it would seem that at least for that moment in time, a small amount of happiness was achieved through combining art and science.
Formal elements are often used in art therapy assessment. The assumption is that formal elements are observable aspects of the art product that allow reliable and valid assessment of clients’ mental health. Most of the existing art therapy assessment instruments are based on clinical expertise. Therefore, it is not clear to what degree these instruments are restricted to formal elements. Other aspects might also be included, such as clinical expertise of the therapist. This raises the question of whether and how formal elements as observable aspects of the art product are related to clients’ mental health. To answer this question, four studies are presented that look at: (1) a meta-theoretical description of formal elements; (2) operationalization of these formal elements so they can be analyzed reliably in clients’ art products; (3) establishment of reliable and clinically relevant formal elements; (4) the relationship between formal elements and adult clients’ mental health. Results show that the combination of the formal elements “movement,” “dynamic,” and “contour” are significantly interrelated and related to clients’ mental health, i.e., psychopathology, psychological flexibility, experiential avoidance, and adaptability. These findings give insight in the diagnostic value of art products and how they may add to clients’ verbal expression and indicate their potential to benefit from therapy.
Dit onderzoek richt zich op het verbeteren van kwaliteit van leven in de palliatieve levensfase van mensen met kanker. Het onderzoeksvoorstel ABL-PC heeft als doel een verkenning van een interventie voor deze doelgroep. Uiteindelijk kan de inzet hiervan leiden tot vergroting van kennis van persoonlijke behoeftes en vragen van deze doelgroep en draagt zo bij aan verbetering van kwaliteit van de palliatieve zorg. MOTIEF: Er komt steeds meer aandacht voor het belang van de rol van zingeving als onderdeel van kwaliteit van de zorg (Huber et al, 2016; ZonMW, 2016), en ook in de zorg in de palliatieve levensfase (Medische Oncologie, nr 1., 2019). Er zijn richtlijnen ter verbetering van de palliatieve zorg (Kwaliteitskader palliatieve zorg Nederland, IKNL/Palliactief, 2017, O2PZ 2019) en er bestaat een overzicht van instrumenten voor zorgverleners (Goede Voorbeelden, Verbeterprogramma ZonMw 2016). Er ontbreken echter interventies rondom zingeving voor zorgvragers die praktisch zijn georiënteerd en theoretisch en empirisch zijn onderbouwd. RESULTATEN: 1) Een multidisciplinair netwerk vanuit de praktijk, kunsten, de medische en psychologische wetenschap voor het ontwikkelen van een innovatieve interventie, 2) Een opzet voor een praktische interventie voor zingeving vanuit persoonlijke vragen, 3) Een wetenschappelijk artikel over dit onderzoek 4) Inrichting van een grootschalig vervolgonderzoek. INHOUD: Het onderzoek is opgebouwd als een iteratief proces waarbij onderzoekers samen met de praktijk, een bestaande kunstkijk methode Art-Based Learning (ABL) (Lutters, 2012), door- ontwikkelen tot interventie voor de palliatieve zorg: Art-Based Learning-Palliative Care (ABL-PC). Deze interventie genereert door het aandachtig en op systematische wijze kijken naar kunst, nieuwe mentale ervaringen en bewustzijn, vanuit zingevingsvragen bij de doelgroep. PARTNERS: In dit ontwerpgericht onderzoek werken samen: Amsterdam UMC (AUMC/VUmc), de Nederlandse Federatie van Kankerpatiënten organisaties (NFK), ArtEZ, Hogeschool voor de Kunsten (Lectoraat Kunst- en Cultuur Educatie), Universiteit Twente (Narratieve Psychologie), Museum Jan Cunen, Amsterdam Museum.
In grote steden wordt steeds meer samengewerkt tussen bewoners, overheid, professionals en andere partijen, om gezamenlijk te werken aan de leefbaarheid van buurten in de stad. Het voornemen is dat bewoners veel meer dan voorheen eigenaar worden van hun sociale en fysieke omgeving. Op plekken waar dat geprobeerd wordt, zoals bij de huizen van de wijk die in dit onderzoek centraal staan, blijkt dat makkelijker gezegd dan gedaan. Bij huizen van de wijk spelen zich zoekende, improviserende, niet lineaire, horizontale processen van ‘samensturing’ af om tot afspraken, besluiten en acties te komen. Die verhouden zich niet goed tot de verticale en rationele manier van optreden die overheid en organisaties vaak nog kenmerkt. De bijdrage van een huis van de wijk aan leefbaarheid van de wijk is, als basisvoorziening in het sociale domein, daardoor suboptimaal. Over factoren die bij deze vormen van samenwerking en gezamenlijke besluitvorming van belang zijn – ‘collaborative governance’ – is inmiddels uitgebreid geschreven. Veel minder is bekend hoe die processen in de dagelijkse praktijk verlopen en hoe ze daar verbeterd zouden kunnen worden zodat de betrokken er tevreden over zijn. Een belangrijk punt daarbij is dat er tussen de partijen vaak machtsongelijkheid ervaren wordt en zij door hun aard en posities verschillende logica’s hanteren, die niet altijd makkelijk bij elkaar aansluiten. Dit onderzoek in drie steden, Amsterdam, Rotterdam en Den Haag gaat over hoe die samenwerking nu feitelijk verloopt en hoe we – als dat nodig is – met creatieve leerinterventies kunnen komen tot vormen van communicatie en samenwerking die aan alle betrokkenen recht doen. Wij kiezen daarin voor speelse art-based interventies (Huss & Bos, 2018). Die bieden bijvoorbeeld de mogelijkheid om op een plezierige manier met ervaren machtsrelaties te experimenteren en geven ruimte aan vormen van niet lineaire processen van ‘samensturing’.
SmartCulTour will propose and validate innovative interventions directed at sustainable cultural tourism that supports the development of European regions rich of tangible and intangible cultural assets.The project will focus on:. Concepts: By developing new definitions of (sustainable) cultural tourism, cultural tourism destinations, sustainable development, and resilience;• Measurement: By identifying and testing a framework of sustainability and resilience indicators and a Decision Support System for measuring and monitoring cultural tourism and its impacts;• Procedure: By testing and presenting innovative and creative tools for stakeholder engagement, particularly art-based methods, a serious game and service design;• Outcome: By recognizing state-of-the-art and innovative cultural tourism interventions through existing case studies and by trialling specific interventions within six community-led Living Labs.Partners:KU Leuven (Belgium), University of Split (Croatia), MODUL University Vienna (Austria), University of Lapland (Finland), Ca’Foscari Università di Venezia (Italy), UNESCO (France), CIHEAM-IAMZ (Spain), Toerisme Vlaanderen (Belgium), Quantitas (Italy)
